W dniu ich święta Przemoc symboliczna, media i podmiot kobiecy w świadomości grup pokoleniowych
W prezentowanej książce W dniu ich święta. Przemoc symboliczna, media i podmiot kobiecy w świadomości grup pokoleniowych zaprezentowane zostały analizy, które są rezultatem obszernego fragmentu prac badawczych w projekcie Dyskursywna konstrukcja podmiotu w wybranych obszarach kultury współczesnej finansowanym ze środków MNiSW N10[zasłonięte]632/3637, realizowanym w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego.
Przedmiotem badań były sposoby konstruowania informacji o Dniu Kobiet przez wybrane media oraz konceptualizacje tego święta przez badane i badanych należących do różnych grup pokoleniowych. Wyniki badań zrelacjonowane w niniejszym studium wskazują niezbicie, iż w polskim dyskursie publicznym współistnieją dwa odrębne zorganizowane sposoby mówienia o kobietach, odnoszące się lub projektujące dwa typy kobiecego podmiotu
Pierwszy typ języka jest zarezerwowany dla Dnia Kobiet, traktowanego jako pretekst do przywołania kobiecego podmiotu pojmowanego jako podmiot prywatny, bez historii,„podmiot potrzeb”, relacji i „uniwersalnych więzi”. Nawet „ideologiczne zawłaszczenie” Dnia Kobiet w Polsce nie narusza konstrukcji kobiecego podmiotu jako podmiotu prywatnego i całkowicie niepolitycznego. Chodzi to bowiem opodmiot, który „otarł się” o politykę, ale jej zawiłości jawią się kobietom jako obce. Jedynym dostępnym słownikiem, który wyznacza sposoby mówienia podmiotu prywatnego i o podmiocie prywatnym jest „język relacji” – uniwersalnych potrzeb i oczekiwań kobiet kierowanych w stosunku do mężczyzn, zwłaszcza potrzeb bycia zauważaną i adorowaną.
Inny typ podmiotu kobiecego wyłania się z medialnej obróbki „Dnia Manif”. W tym przypadku daje o sobie znać inny słownik – język praw, wolności, sprawiedliwości i godności a więc słownik opisujący funkcjonowanie kobiet w sferze publicznej i prywatnej. Przy czym ta ostatnia nie jest jałową przestrzenią realizacji potrzeby bycia adorowaną, ale raczej jest zdefiniowana podobnie jak oikos, stanowiąc swoiste centrum społecznej struktury władzy. Niemniej jednak całość medialnej produkcji wskazuje, że mówienie o kobietach w konwencji praw musi być obowiązkowo „przełamane” żartem, ironią, brakiem powagi, tak aby pojawiający się podmiot kobiecy jako potencjalny beneficjent praw i wolności dał sięodczytać jako trywialny, rozkapryszony i de facto niezainteresowany owymi prawami i wolnościami.
Wyniki badań przekonują ponadto, że język mediów (zwłaszcza telewizji) okazuje się modelowym przykładem działania przemocy symbolicznej, bowiem dziennikarska produkcja o Dniu Kobiet w dalszym ciągu nie może (i nie chce) oderwać się od paradygmatu „skażenia święta PRL-em”. Media konserwują ten język, symbolikę i znaczenia.
Spis treści
1. Wstęp
2. Międzynarodowy Dzień Kobiet – status święta na świecie i w Polsce
3. Teoretyczno-metodologiczne podstawy konstrukcji podmiotu kobiecego
Rama teoretyczna
3.1. Media – wprowadzenie
3.2. Media jako pole społeczne. Pierre Bourdieu o panowaniu dziennikarstwa
3.3. Media w badaniach genderowych
3.4. Świadomość społeczna i relacje płci – dworski kontrakt dam i rycerzy
3.5. Przemoc symboliczna, świadomość społeczna, media
Rama metodologiczna
3.6. Metodologiczne założenia medialnej części projektu badawczego
3.7. Badanie znaczeń Dnia Kobiet w świadomości grup pokoleniowych – założenia metodologiczne
4. Manifa i Dzień Kobiet w wieczornych serwisach informacyjnych w latach 2005–2009
4.1. Czym jest Manifa?
4.2. Wieczorne serwisy informacyjne w 2005 roku
4.3. Wieczorne serwisy informacyjne w 2006 roku
4.4. Wieczorne serwisy informacyjne w 2007 roku
4.5. Wieczorne serwisy informacyjne w 2008 roku
4.5. Wieczorne serwisy informacyjne w 2009 roku
4.7. Wnioski
5. Prasa – strategie mediatyzacji 8 marca w latach 2005 - 2009
6. Dzień Kobiet w świadomości grup pokoleniowych
6.1. „Trochę inaczej niż zwykle” – 8 marca w przestrzeni doświadczeń starszych kobiet
6.2. Tulipan i formułka – 8 marca w przestrzeni doświadczeń starszych mężczyzn
6.3. Dzień Kobiet w przestrzeni doświadczeń młodych mężczyzn
6.4. Kłopotliwe przyjemności? 8 marca w przestrzeni doświadczeń młodych kobiet
Podsumowanie
Zakończenie
Bibliografia
