Bożena Kosińska-Piasecka kilka lat przebywała w Libii i swoje wrażenia z tego tajemniczego, urzekającego pięknem przyrody kraju przekazuje w formie powieści reportażowej. osią konstrukcyjną dzieła są przeżycia grupy Polaków pracujących na kontrakcie przy wznoszeniu obiektów przemysłowych. Długa rozłąka z krajem często odciska się na psychice, prowadzi do apatii i kryzysów nerwowych. Niełatwo przeżywa się rozłąkę z rodziną, długotrwałe oddalenie od najbliższych. Silnym piętnem na grupie Polaków odcisnęła się surowa, pustynna przyroda, która jednych fascynowała, a innym kojarzyła się jedynie z żarem słońca, tumanami piasku i wiatrem. Na tym tle Autorka przekazuje wiele informacji o starożytnych dziejach krain nad Morzem Śródziemnym.