Władysław Skoczylas, Madonna Drzeworyt. odbitka 8x14m, papier 15x22 cm
(ur. 4 kwietnia 1883 w Wieliczce, zm. 8 kwietnia 1934 w Warszawie) - polski malarz, grafik, rzeźbiarz i pedagog, uważany za twórcę polskiej szkoły drzeworytu.
Studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego, rzeźbę w pracowni Konstantego Laszczki. W latach 1[zasłonięte]910-19 pobierał naukę rzeźby (u A. Bourdelle`a) i grafiki - w Paryżu oraz drzeworytu - w pracowni Bertholda w Akademie für Graphische Künste und Buchgewerbe w Lipsku (1913). W 1908 roku objął posadę nauczyciela rysunków w Zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego. W 1914 roku otrzymał nagrodę w dziale drzeworytu na II Konkursie im. Henryka Grohmana; zaś w 1928 roku, na olimpijskim konkursie sztuki i literatury w Amsterdamie, brązowy medal za cykl akwarel: Łucznik II (stojący), Łucznik II {klęczący), Jeleń świętego Huberta i Diana. W 1918 został docentem grafiki i rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1922 objął katedrę grafiki w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Współzałożyciel ugrupowań: Stowarzyszenie Artystów Polskich "Rytm" (1922), Stowarzyszenie Artystów Grafików "Ryt" (1925) oraz Instytut Propagandy Sztuki.
Nagrodzony brązowym medalem za cykl akwarel: Łucznik II (stojący), Łucznik II {klęczący), Jeleń świętego Huberta i Diana na olimpijskim konkursie sztuki i literatury w Amsterdamie w 1928 roku.
Tel. 601 [zasłonięte] 652
