A. Lesser "Władysław Łokietek".

Władysław^[1] I Łokietek (ur. między 3 marca 1260 a 19 stycznia 1261^[2], zm. 2 marca 1333, Kraków) – książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu 1[zasłonięte]267-12 (pod opieką matki), udzielne rządy razem z braćmi 1[zasłonięte]275-12, książę brzeski i sieradzki 1[zasłonięte]288-13, książę sandomierski 1[zasłonięte]289-12, 1[zasłonięte]292-13 lennik Wacława II, regent w księstwie dobrzyńskim 1[zasłonięte]293-12, książę łęczycki 1[zasłonięte]294-13, książę wielkopolski i pomorski 1[zasłonięte]296-13, na wygnaniu w latach 1[zasłonięte]300-13, od 1304 w Wiślicy, od 1305 ponownie w Sandomierzu, Sieradzu, Łęczycy i Brześciu, od 1306 w Krakowie i zwierzchnictwo nad księstwami: inowrocławskim i dobrzyńskim, 1[zasłonięte]306-13/1309 na Pomorzu, od 1314 w Wielkopolsce, od 20 stycznia 1320 roku, król Polski (był pierwszym władcą Polski koronowanym w Krakowie, w katedrze wawelskiej przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława), od 1327 zamiana Sieradza i Łęczycy na Inowrocław i Dobrzyń, w 1329 utrata ziemi dobrzyńskiej, w 1332 utrata Kujaw.

POCZTÓWKA BEZ OBIEGU.