Przedmiotem niniejszego opracowania jest omówienie zagadnień ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. — Prawo działalności gospodarczej. Ustawa ta z chwilą swego wejścia w życie, tj. z dniem 1 stycznia 2001 r., zastąpiła dwie dotychczas obowiązujące, podstawowe dla przedsiębiorców ustawy — ustawę z 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej i ustawę z 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym oraz stworzyła nowy model wykonywania działalności gospodarczej w Polsce, oparty na konstytucyjnie zagwarantowanej swobodzie działalności gospodarczej. Na model ten składają się: podstawowe obowiązki, którym każdy przedsiębiorca musi sprostać; wyróżnienie trzech rodzajów działalności, tzn. działalności „wolnych” (nie wymagających koncesji lub zezwoleń), wymagających koncesji i wymagających uzyskania zezwoleń; zasada wzajemności i zasada narodowego traktowania w odniesieniu do podmiotów zagranicznych; dobrowolny samorząd gospodarczy przedsiębiorców i szczególne obowiązki organów władzy państwowej wobec przedsiębiorców, ze szczególnym uwzględnieniem interesu małych i średnich przedsiębiorców.

Ustawa — Prawo działalności gospodarczej, oprócz tego, że wprowadza liczne zmiany w odniesieniu do dotychczas obowiązującego stanu prawnego, pełni rolę przewodnią wśród licznych aktów prawnych odnoszących się do działalności gospodarczej, harmonizuje cały system publicznego prawa działalności gospodarczej; wyznaczając kierunek wprowadzania zmian legislacyjnych odnoszących się do działalności gospodarczej.

Wszystko to wskazuje, że ustawa — Prawo działalności gospodarczej będzie miała na długo wyjątkowe, podstawowe znaczenie dla przedsiębiorców i pozwala uznać, że ustawa ta zasługuje na analizę, której dokonaniu niniejsze opracowanie ma ambicje sprostać.