-----------------------Aukcja grzecznościowa-------------------------

Pierwszy polski podręcznik chirurgii

Wydanie I

PROF. DR. ROMUALD WĘGŁOWSKI 

CHIRURGJA OPERACYJNA 

PODRĘCZNIK DLA LEKARZY I STUDENTÓW 

Z 620 RYSUNKAMI

WYDAWNICTWO M. ARCTA W WARSZAWIE 

Rok wydania 1919 

Stron: 662 (spis rzeczy, skorowidz) 

Oprawa twarda 

Format: 17,5 cm x 24 cm 

Stan książki: dobry/ dobry+  

(Niewielkie zażółcenia papieru spowodowane wiekiem książki, bez wpływu na czytelność tekstu. Blok książki spójny. Na jednej z pierwszych stron podpis, pod koniec książki plamka na bloku. Okładka płócienna, poprzecierana, niewielkie pęknięcie płótna wzdłuż grzbietu książki)

Romuald Węgłowski (1[zasłonięte]876-19) – osiągnięcia profesora Węgłowskiego dla rozwoju polskiej chirurgii naczyniowej są niepodważalne. Spośród rozległej tematyki jego działań naukowych uwagę zwraca szczególne zainteresowanie operacyjnym leczeniem urazów naczyń krwionośnych. Trwało ono przez całe lekarskie życie profesora Węgłowskiego, a zapoczątkowane zostało w Klinice Chirurgicznej w Moskwie, gdzie około 1900 roku prowadzono badania w tym zakresie, wyprzedzając znane i wyróżnione w 1912 roku Nagrodą Nobla prace doświadczalne Carrela w zakresie szwu naczyniowego i przeszczepiania narządów. Profesor Węgłowski doświadczenie praktyczne zdobywał podczas pracy w szpitalach wojskowych Moskwy w trakcie I wojny światowej, które następnie ugruntował, pracując w wojskowej i cywilnej służbie zdrowia odrodzonej Rzeczypospolitej (Zamość, Lwów). Opracował własną metodę operacyjnego leczenia tętniaków pourazowych, a nawet rozszerzył swe zainteresowania na chirurgiczne leczenie innych chorób naczyń (zatory tętnic, miażdżyca, zapalenie naczyń, choroba Raynouda, puchlina brzuszna itd.). W najtrudniejszym okresie powstawania państwa polskiego był Ordynatorem Szpitala Zapasowego Wojska Polskiego w Zamościu.  

Autor pierwszego polskiego podręcznika chirurgii.  

Od autora:

„W podręczniku niniejszym autor usiłował wyłożyć w sposób jak najkrótszy i jak najtreściwszy to tylko, co niezbędne jest dla lekarza-praktyka. Cały zatem olbrzymi balast bibliograficzny, który już to nie posiada wartości przedmiotowej , bądź zawiera rzeczy sporne, bądź wreszcie nie jest już na czasie, nie znalazł tu uwzględnienia. Szczególny nacisk kładł autor, o ile nie sprzeciwiało się to jego poglądom, na umieszczenie w podręczniku swym opisów wszystkich posiadających, jego zdaniem, wartość tych zabiegów operacyjnych, które zaleconymi zostały przez chirurgów polskich.  

Przede wszystkim jednak praca ta jest nie tylko zbiorem opisów rozlicznych sposobów operowania: stanowi ona raczej jak gdyby sumę tych poglądów i wniosków chirurgicznych, do których doszedł autor przez lat 17 swej działalności klinicznej. Książka ta to w swoim rodzaju jego „credo” chirurgiczne.” 

Ze wstępu: 

„Chirurg współczesny powinien być przedewszystkim nie tylko światłym i doświadczonym lekarzem, lecz zarazem w ogóle rozlegle wykształconym i humanitarnym człowiekiem. Nie tylko powinien posiadać w stopniu doskonałym nauki zasadnicze, jak anatomja topograficzna i anatomja patologiczna, patologja narządów wewnętrznych, lecz również szereg cały innych nauk lekarskich, gdyż w czasie obecnym niema narządu, niedostępnego dla noża chirurga. (…) 

Wszak odpowiedzialność za swe czyny chirurgiczne bierze chirurg w całości na siebie, przeto i we wnioskach swych rozpoznawczych powinien całkowicie ufać tylko sobie i swej wiedzy. Ze względu na układ praktyczny swego umysłu i na charakter swej działalności chirurg powinien być daleko subtelniejszym i dokładniejszym diagnostą, niż dobry lekarz-terapeuta.” 

(cytaty z zachowaniem ówczesnej pisowni).

Unikalna książka medyczna, niezwykle przydatna także i dzisiaj.