Debiutancki album grupy z Austin w stanie Texas, którą kieruje klasycznie wykształcony muzyk i wokalista Ramesh Srivastava, a która - zanim jeszcze mogła poszczycić się dużą płytą - wyprzedała do ostatniego miejsca dwa koncerty w nowojorskim Bowery Ballroom, uznana została za zespół tygodnia przez magazyn "Spin" i podbiła serca publiczności na NME Awards Show w londyńskiej Astorii.
Voxtrot znakomicie wpisuje się w kontekst nowego, młodego niezależnego rocka, który bez uprzedzeń czerpie z estetyki muzyki z dawniejszych okresów, a jednocześnie odciska na niej swe niepowtarzalne, indywidualne piętno. Zachęcony sukcesem singla "Biggest Fan", który niespodziewanie znalazł się na trzecim miejscu listy maxisingli magazynu "Billboard", Srivastava zrozumiał, że jego przyszłość to nie muzyka klasyczna, lecz rock. Umocnił go w tym przekonaniu okres studiów w Glasgow, gdzie przykładał się nie tyle do nauki, ile zgłębiania tajników nocnego, klubowego życia w tym ponoć najbardziej niebezpiecznym mieście na Wyspach Brytyjskich. A także poznawania historii szkockiego pop-rocka - od legendarnych wykonawców spod znaku wytwórni Postcard (Orange Juice, Joseph K), przez Aztec Camerę, po Belle & Sebastian.
Efekty owych pozaprogramowych studiów okazały się na tyle frapujące, że po powrocie do Austin wystarczyły dwa winylowe singelki oraz dwie EP-ki ("Raised By Wolves" i "Mothers, Sisters, Daughters & Wives") wydane własnym sumptem z logo Cult Hero, by Voxtrotem zainteresowała się wchodząca w skład Beggars Group firma Playlouder. No i zapewniła nieopierzonemu jeszcze zespołowi profesjonalną opiekę producencką ze strony Victora Van Vugta, który wcześniej współpracował m.in. z Nickiem Cave'em, PJ Harvey i Depeche Mode. Niech się jednak nikt nie spodziewa na albumie "Voxtrot" tych ciemnych, niekiedy depresyjnych klimatów, no może poza znakomitym, mrocznym "Firecracker".
Jednak generalnie muzyka Srivastavy to propozycja nieco lżejsza, bliższa pop-rockowi, w której wprawdzie sporo jest gitarowego rocka ("Introduction", "Brother In Conflict", "Easy"), ale równie wiele rozpisanej na fortepian i smyczki kameralistyki ("Ghost", "Real Live Version"), a także odrobina wręcz klasycznej balladowości ("The Future Pt. 1", kojarzący się z piosenkami Harry'ego Nilssona), pełnego staroświeckiego wdzięku wodewilu a la The Kinks ("Steven") i tanecznych rytmów ("Kid Gloves"). Ta rozmaitość podnosi atrakcyjność pierwszego albumu Voxtrota i prawdopodobnie sprawi, że w tym roku będzie on podobną sensacją, jak w 2006 roku płyta "The Trials Of Van Occupanther" ich teksańskich ziomków, Midlake.

1.Introduction
2.Kid Gloves
3.Ghost
4.Steven
5.Firecracker
6.Brother In Conflict
7.Easy
8.The Future Pt. 1
9.Every Day
10.Real Live Version
11.Blood Red Blood