Dwa zamieszczone w tym tomie, w przekładzie Ewy Krasińskiej z jej wstępem, eseje należą do najważniejszych pism publicystycznych Virginii Woolf (1[zasłonięte]882-19). To feministyczna klasyka, podejmująca temat umysłowego wyzwolenia kobiet i pacyfizmu, świetnie ilustrująca ewolucję poglądów Woolf w tej dziedzinie. Znakomita literacko.