Akcja tego nagradzanego dramatu w reżyserii Waltera Sallesa rozpoczyna się w Rio de Janeiro. Film pokazuje styl życia, problemy ludzi mieszkających we współczesnej Brazylii, niosąc jednocześnie sporo uniwersalnych spostrzeżeń na temat życia w ogóle. Widzimy setki postaci krzątających się na tytułowym dworcu kolejowym. W jednym z urzędniczych okienek siedzi sprzedająca bilety sześćdziesięcioletnia Dora. Na co dzień prowadzi samotne, pełne pokory życie. W swoistej desperacji karmi się historiami klientów, tym co piszą w listach i telegramach, zbierając z nich kawałki swojego własnego życia. Pewnego dnia przy jej okienku zjawia się dziewięcioletni Josue wraz z matką, która prosi o dostarczenie listu do jego zaginionego ojca. Losy tak się ułożą, że wkrótce potem chłopiec znajdzie się pod opieką Dory i razem z nią wyruszy w niezwykłą podróż… Dworzec nadziei zdobył Złotego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie, był także wychwalany na festiwalu kina niezależnego w Sundance.