USA WOJNA SECESYJNA FOTOGRAFIA OTWIERAJĄCE BITWY

12-07-2012, 16:48
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 49.99 zł

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 2442797981

Miejscowość Kraków

Koniec: 03-07-2012 19:46:48

Dodatkowe informacje:
Stan: Używany
Okładka: twarda z obwolutą
Rok wydania (xxxx): 1957
Język: angielski

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI - THE PHOTOGRAPHIC HISTORY OF THE CIVIL WAR : OPENING BATTLES
AUTOR - PRACA ZBIOROWA, REDAKTOR GŁÓWNY FRANCIS TREVELYAN MILLER
WYDAWNICTWO - CASTLE BOOKS, NOWY JORK 1957
WYDANIE - ???
NAKŁAD - ??? EGZ.
STAN KSIĄŻKI - DOBRY JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM ) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY - ORYGINALNA, TWARDA + OBWOLUTA
ILOŚĆ STRON - 368
WYMIARY - 27,5 x 20 x 2,8 CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - 1,012 KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. - ZAWIERA SETKI ILUSTRACJI
KOSZT WYSYŁKI 8 ZŁ - Koszt uniwersalny, niezależny od ilośći i wagi, dotyczy wysyłki priorytetowej na terenie Polski. Zgadzam się na wysyłkę za granicę (koszt ustalany na podstawie cennika poczty polskiej).

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

KSIĄŻKA W JĘZYKU ANGIELSKIM, PONIŻEJ ZAMIESZCZAM PROSTE TŁUMACZENIE (PROSZĘ UWZGLĘDNIĆ BŁĘDY TŁUMACZENIA I BRAK GRAMATYKI, A TAKŻE MOMENTAMI KOMICZNE, PRZYPADKOWE JEGO FORMY, NAJCZĘŚCIEJ POD TEKSTEM TŁUMACZONYM MOŻNA ZNALEŹĆ ORYGINALNY, JEŚLI OCZYWIŚCIE WYSTARCZY MIEJSCA). TŁUMACZENIE TYLKO I WYŁĄCZNIE W CELACH POGLĄDOWYCH.

SPIS TREŚCI

Mapa-Battle Podstawy wojny domowej ......... 2
Fronton-Przygotowanie do wojny. ..... 4
Wprowadzenie Xew przez Henryka STEELE COMMAGER ....... 5
Wstępu
Pozdrowienia. ..... ....... 12
Prezydent Taft
Dedykacja ............... 13
Potwierdzenie ............. 14
Wydawcy
Redakcja wprowadzający ............ 15
Franciszek Trevelyan Miller
Prefaces
Fotografowanie wojny domowej ........... 30
Henry Wysharn Lanier
Fotograficzny zapis jako historia ......... 60
George Haven Putnam
Federalny Navy i Południowej .......... 88
Francuski E. Chadwick Records wojny między państwami ..... . 102
Marcus J. Wright Strategia Obywatelskich Liderów War ...... . 0,112
Eben Swift
Część I
Pierwszy z wielkich KAMPANII ....... 137
Henry W. Elson Bull Run-Twarz Wolontariusze Pożar ......... 142
Część II
STRONA
DOWN doliny Missisipi .......... 171
Upadek Fort Henry i Fort Donelson ....... 178
Henry W. Elson
Shiloh-First Grand Bitwa .......... 196
Henry W. Elson
Nowy Madryt i numer Wyspa Ten ......... 216
Henry W. Elson
New Orleans-Navy Pomaga Armię ........ 226
James Barnes
Poduszka Fort i Memphis Kanonierki i akumulatory ..... 236
Henry W. Elson
Część III
WALKA O RICHMOND ........ . . 251
Henry W. Elson
Yorktown-Up Półwysep ........ 0 254
I) powietrze Oaks-In Sight of Richmond .......... 282
Shenandoah i Alarm w Waszyngtonie ...... 304
Siedem dni-Konfederacji Capital Saved. . . . ". 0,311
Część IV
Uruchomieniami wojny secesyjnej do lipca 1862 .... 345 George L. Kilmer
Mapa-Theater kampanii w Wirginii ..... f. . 369
Opisy zdjęcia po tym Tom James Barnes

Photographic History of wojny domowej
W dziesięciu części tomy jednym: Battles otwarcia
Kiedy Photographic History of wojny domowej raz pierwszy pojawił się w 1911 roku dla uczczenia pięćdziesiątej rocznicy tego wielkiego konfliktu, został okrzyknięty wyjątkowym osiągnięciem wydawniczym. Kolekcjonerzy Americana, studentów historii, cywilnych entuzjastów wojny, Amerykanie w każdej dziedzinie życia oczekiwane z niecierpliwością na te tomy tak, że w czasie, stały się one niezwykle rzadkie, do uzyskania jedynie z dealerów w rzadkich książek. Teraz dostępny w popularnym wydaniu, to dziesięć-tom serii z pewnością wywołują ten sam ciepły pochwały, że cieszył się, gdy po raz pierwszy pojawił.
Civil War ma rozróżnienie jest nie tylko pierwszy i jedyny całkowicie amerykańska wojna, ale pierwsza wojna w historii, które mają być szeroko fotografowane. Ten ostatni fakt sam dodaje niezrównany wymiar rachunków tej wojny. Rzeczywiście, mówiło się z Mathew Brady, wiodącego fotografa okresu "korespondentom Rebel gazetach są strome falsifiers; korespondentom Northern czasopism nie są zależało, i korespondenci prasy angielskiej są całkowicie gorzej niż jeden, ale nigdy Brady wprowadza nas w błąd ". Nigdy wcześniej w historii nie historyków i społeczeństwa w ogóle mają surową rzeczywistość na zdjęciu z których można ocenić prawdziwą naturę wojny. A kto w tych czasach nowożytnych można wyobrazić wojnę bez ponownego membering fotografii jeden nie widział z nim?
Część pierwsza: Bitwy otwarcia, dotyczy początków wojny domowej; bitwy pod Bull Run (pierwszy) i Shiloh, Nowym Orleanie i wielu innych. Kampanie tej wojny były szczególnie długie i żmudne, ale ludzie z obu stron uważa, że ??walka była niewielka cena za ideałami one pielęgnowany. Los Stanów Zjednoczonych była zagrożona, i poznali go. Tak więc, walczyli z zapałem i odwagą na ziemi kochali.
Bitwy otwarcia jest pierwszą z serii dziesięciu części, pod red. Franciszka Tre-velyan Millera, z nowym wstępem Henry Steele Commager.
Photographic History of The Civil War
Bitwy otwarcia
Franciszek Trevelyan Miller
Redaktor Naczelny
Dostawcy
William H. Taft
Prezydent Stanów Zjednoczonych
Henry Wysham Lamer
Redaktor i wydawca sztuka
Eben Swift
Podpułkownik, USA.
Francuski E. Chadwick
Kontradmirał, U. S N.
George Haven Putnam
Major, U S V
Marcus J. Wright
Generał brygady, C S
Henry W. Elson
Profesor historii, Ohio University
James Barnes
Autor "David G. Farragut"
Z nowym wstępem HENRY STEELE COMMAGER
KSIĄŻKI CASTLE
NEW YORK

WSTĘP

Pisanie pół wieku po ataku na Fort Sumter, Francis Trevelyan Miller, redaktor historii fotografii wojny domowej, odkrył ogólny brak zainteresowania tej wojny i przypisuje go, nieco przypadkowo, na fakt, że "to nie jest wojskowy naród ". Nie jesteśmy jeszcze wojsko naród, a nie w tym sensie, Niemiec czy Francji, na przykład, ale nikt teraz skarży jakiegokolwiek braku zainteresowania w wojnie domowej. Rzeczywiście pasji i wszechobecne zaabsorbowanie wojny domowej jest jednym z aresztowania zjawisk intelektualnych naszych czasów. Z pewnością żadna inna wojna, w której Amerykanie zaangażowani nie, wojna o niepodległość, nawet Titanic wojny światowe, uczynił silniejszy lub bardziej trwałe piętno na amerykańskim umysłu i wyobraźni. Co wyjaśnia ten uporczywy i czasochłonne interes; co wyjaśnia Civil okrągłych stołów wojna, kluby książki wojna, czasopisma Wojna i wykopaniu kilkudziesięciu Obywatelskich pamiętnikach wojennych i czasopism, ogromna wylaniu z biografii i monografii, ponowną tych istotnych prac jak Battles i przywódców wojny domowej, a teraz, masywny Historii Fotografii?
Istnieje, co prawda, okoliczność obywatelskiej stulecie wojny, ale to w dużej mierze przypadkowa. Nie było Centennial gdy Douglas Freeman opublikował swój RE Lee, który w pewnym sensie, zaczął całą sprawę, aw każdym razie mamy już przeżył tak wiele setnej rocznicy obchodów że są hartowane do nich. Inne względy są bardziej przekonujące. Istnieje, na przykład, żywsze i bardziej niespokojny zainteresowanie historii wojskowości w ogóle, niż było pół wieku temu, a świadomość, że wojna secesyjna była pierwszą ze współczesnych wojen, i pod wieloma względami najbardziej opłacało się uczyć: pierwsza wojna która obejmowała całą populację, najpierw zależy od kolei i telegraf, po raz pierwszy użył pancerników na dużą skalę lub okopami lub balonów, czy strzelby powtarzalnej. Istnieje nieco nostalgiczny świadomość, że to nie był tylko Amerykanin wojna, ale ostatni z nich, że to laboratorium, w którym możemy analizować przebieg i charakter amerykańskiej w formie bardziej niezmąconej niż my w naszych laboratoriach XX wieku. Istnieje coraz większe uznanie, co wojna domowa przyczyniły się do naszych emocjonalnych i sentymentalnych wpisany na naszych tradycji, naszych pieśni i opowieści, a przede wszystkim naszych bohaterów: co inny kraj nie miał szczęście mieć zarówno Lincoln i Lee mieszać ITS wyobraźnia i zabiegać o swoje sympatie w czasie kryzysu? I jest też bardzo istotne uwagę, że wojna domowa nie pozostawił nam zapis, że jest bogaty, a niemal przytłaczająca, który może zająć naszą uwagę na długi czas.
Civil War rekord jest nie tylko pojemny, jest autentyczny, to kameralny, jest uniwersalny i jest do pewnego stopnia najbardziej niezwykłe, wymowne. "Dzięki naszej wielkiej fortuny dobrego", napisał trzy razy ranny Oliver Wendell Holmes ", w młodości nasze serca zostały dotknięte ogniem .... Widzieliśmy na własne oczy, poza i ponad pól złota, ośnieżone szczyty cześć, i to jest dla nas ponieść raport dla tych, którzy przyjdą po nas. " I noszą raport zrobili. Prawie każdy, wydaje się, przyczyniły się do rekordu. Wielcy kapitanowie napisał Grant i Sherman, Longstreet i Gordona, i tak też uczynili intymne, przez sto, dla nich były najbardziej literat z armii. Chirurdzy napisał, i pielęgniarki, członkowie Komisji chrześcijańskiej i Sanitarnej Komisji, inżynierów i telegraphers i harcerzy i szpiedzy, członkowie gabinetu i dyplomatów, przyczyniły swoje kwoty skupienia i krytyki, a wraz z upływem lat, z uroczystości. Poeci napisał jak walczyli-Buchanan Read i Stedman i Lanier i John Banister Tabb i Henry Timrod i po modzie, Walt Whitman, powieściopisarze złapany dramat wojny nawet jak szli "i" walczyli lub żyła w więzieniu, historycy, jak Thomas Livermore lub lin John lub
Charles Francis Adams, nie czekać na zakończenie wojny przed wprowadzeniem ich interpretacje. I była jedna inna grupa, która przyczyniła się do historycznego rekordu również, grupą, której składki są dopiero teraz chce być uznawane i doceniane: fotografowie.
Było to pierwsze nowoczesne wojna w fotografii, podobnie jak w innych rzeczach. Mamy, co prawda, kilka dagerotypy z wojny z Meksykiem i garść fotografii z Krymu, ale to było z wojny secesyjnej, że fotografia pochodziła z wiekiem. Rzeczywiście, w swoim wstępie do 1911 tej kolekcji, Franciszek Miller ogłosił pobożną nadzieję, że "podczas gdy ręka historyka może słabnąć lub jego orzeczenie może nie ... końcowy zapis wojny jest opowiedziana w tych negatywów czas nieaktywne. " . To mówi sporo, nie jesteśmy tak pewni ostateczności, teraz, i nie musimy venture więc zamiatanie roszczenia. Wystarczy, że ten zbiór fotografii daje nam zapis wojny domowej bardziej bezpośrednim, autentyczne i wszechstronny niż w jakimkolwiek innym rozdziale historii, który nie jest nowoczesny.
Wiele rzeczy były nowe w wojnie domowej, ale nic nie było bardziej dramatycznie nowy niż na zdjęciu. Louis Daguerre był wprowadzony proces, który nosi jego imię jakieś dwadzieścia lat wcześniej, a w tym czasie też Anglicy William Henry Talbot i Sir John Herschel zrobił swoje pierwsze niepewne gesty w kierunku współczesnej fotografii. Dopiero w latach pięćdziesiątych nie dagerotyp ustąpić ambrotype więcej opanowania, a następnie do fotografii papieru; w ferrotypia i zdjęcie karty, tak znajomy do ostatniego pokolenia, pojawili się w 1860 roku, i tak też zrobiłem zdjęć lotniczych i wykorzystanie zdjęć przez Urząd Patentowy i innych resortów. Tak, jak z pancerników i karabinu powtarzanej, fotografia była gotowa do wojny tylko w samą porę.
"Fotografia" to abstrakcja, jeśli wojna miała być rejestrowane trzeba było mieć fotografów ją nagrać. Przez wielkie szczęście fotografowie byli tam też. Szczególnie największa z nich wszystkich: Mathew Brady.
Co niezwykły człowiek był, to Brady, technik, administrator, artysta, historyk i patriota, też. Nauczył się podstaw fotografii od wielkiego malarza-wynalazca Samuel FB Morse, który odwiedził Louis Daguerre w Paryżu i ogłosił, że dagerotyp "jedną z najpiękniejszych odkryć wieku" i pobiegł do domu, aby jego własne. Brady pracował również z pochodzącego z Anglii John William Draper profesor z University of the City of New York, jednej z naukowych geniuszy swoich czasów i filozofa do uruchomienia. Draper zrobił pierwsze fotograficzne portrety kiedykolwiek nagranych przez słońce, jak uczynił tak wiele rzeczy, i jak Brady był poświęcić wiele ze swoich talentów do interpretacji wojny secesyjnej. W 1844 roku młody Brady otworzył własne studio w Nowym Jorku, aw ciągu roku miał uruchomiła projekt, który nawet przez siebie, by ubezpieczony mu Sława: fotograficznej galerii wybitnych Amerykanów. Jest jego pionierską przedsiębiorstwa, które zawdzięczamy te wspaniałe fotografie prezydentów Johna Quincy Adamsa i Jacksona i Polk, wykonane tuż przed śmiercią, dzieła sztuki, wszystkie z nich. Na szczęście, pojęcie Brady'ego z wyróżnieniem był eklektyczny, a on sfotografowany, a nie same tylko mężów artystów i pedagogów, prawników i inżynierów, aktorki i duchownych, a także zagranicznych gości, jak również. Nasz wizerunek z lat pięćdziesiątych to przede wszystkim refleksja nad obiektywem Brady.
W 1860 roku Brady był udany i modne. Jego Studios w Nowym Jorku i Waszyngtonie były oblegane przez chętnych opiekunów, on zdobył nagrody na Crystal Palace Wystawie w 1851, a na tuzina innych, jak również i on był na drodze do stania się instytucją. Aby być fotografowane przez Brady było uzasadnienie wizyty w Nowym Jorku czy Waszyngtonie, a prawie przesłanką do sławy. John Quincy Adams na każdy ex-prezydent, prezes, i kandydat na prezydenta był zadowolony pozować do niego z pewnym przewidywanie Lincoln siedział na nim, kiedy on przyszedł na rozmowy w Cooper Union. Brady był prawie czterdzieści, kiedy wybuchła wojna, a może on równie dobrze zadowolił się politycznej scenie Waszyngtonu i od lewej do młodszych i bardziej energicznym fotografów rekord wojny
sama. Ale był dziekanem je wszystkie, i spojrzał na wojnie, jak jego odpowiedzialność. "Czułem, że muszę iść", wspominał później, "duch w nogach powiedział" go "i poszedłem."
Było dobrze, że zrobił dla wysiłków podejmowanych przez American Society fotograficznej do przekonania Sekretarza Camerona zorganizować fotograficzny zapis wojna poroniła, a cała sprawa była o iść domyślnie. Inni, aby mieć pewność, Północ i Południe, może próbowali pracę, ale to było Brady, który naprawdę ma przedsiębiorstwo w toku. To był Brady, który udał się do swego starego przyjaciela Winfield Scott o fotografowaniu Armii Potomaku-Scott, który był o na emeryturę, a którzy nie mogli mu pomóc, był Brady, który uzyskał błogosławieństwo Lincoln, był Brady, który ostatecznie wyrwał niechętny pozwolenie iść do przodu z sekretarzem Stanton, był Brady, który zorganizował zespół fotografów i wysłała je na polach bitew, a był Brady też, kto sfinansował całość, bankructwa się w tym procesie.
Gdy niebieski i szary ścierali w pierwszej Bull Run, Brady był tam z jego asystentów i jego wyposażenie i jego "what-is-it" wagon, i bez względu na zamieszanie i trasie, udało mu się wrócić z całkiem pełnego albumu fotografii. "Opinia publiczna jest dłużnikiem Brady Broadwayu dla wielu wspaniałych widoków" ponury visaged "wojny", napisał współczesny dziennikarz. "Był w Wirginii ze swoim aparatem, a wielu i porywający łuk zdjęć on zajął jego jedyne wiarygodne zapisy w Bull Run korespondentom Rebel gazetach są strome falsifiers;.. Korespondentom Północnej gniewu czasopism nie być zależało, i korespondenci prasy angielskiej są całkowicie gorzej niż jeden, ale Brady nigdy błędnie ".
"" Nigdy Brady nieprawdziwie! " Co lepiej hołd niż to lub co lepsze historyczne epitafium! To może być rzekome, że fotografia ze swej natury nie może fałszywie, ale najbardziej powierzchowne kontemplacja dużo prądu fotografii dziennikarskiej powinna szybko rozwiać tak naiwne pojęcie. Co jest imponująca o pracy Brady i Alexander Gardner i Timothy O'Sullivan i ich współpracowników jest ich integralność. Nie ma parcia do skutku; nie ma nawet ostentacyjny stronniczość. To nie był ich cel, aby sławić wojnę, lub by wzbudzić patriotyzm, albo zaostrzyć segmentowe animozje, to było ich celem nagrać płytę, co widzieli.
A co rekord to było! Kolekcja Brady sam pobiegł do niektórych siedem tysięcy fotografii, z których każda reprezentuje mały triumf pomysłowości i zaradności. Bierzemy fotografię za pewnik, teraz, i zapomnieli (jeżeli kiedykolwiek wiedzieli) trudności, które charakteryzują go w powijakach i zagrożenia, jakie jej towarzyszyły w czasie wojny. Wiele Cywilnego fotograf wojenny nie był szczęśliwy. Pracował niemal zawsze pod presją, a często w niebezpieczeństwie. Musiał nosić cały swój sprzęt ze sobą, dziesiątki butelek chemikaliów, basenów i zlewów do mycia, setki szklanych płyt-wszystko to łamliwe i podatne na wypadki marnych drogach oraz postępowania lekkomyślny, a wszystko to trudno zastąpić. Musiał zrobić jego zdjęcia, jak umiał, kiedy sytuacja jest dozwolone; je rozwijać w swoim ciemnym wagonie-słynny "what-is-it" wagon, a następnie zachować je przed obrażeniami lub zniszczeniem. Ale wynik był, ogólnie rzecz biorąc, cudownie dobre, a nie wiemy teraz, czy być bardziej zdumiony kompleksowości zapisu lub na jej klarowność i wykończeniem i stylu.
Jest to z faktu, że fotografia była jeszcze technicznie w powijakach, że jesteśmy wdzięczni za jedną z cnót tego rekordu: stężenie na rutynowych działań wojennych, a nie na dramacie. Fotografia była jeszcze w stanie poradzić sobie z ruchem, a fotografowie, nawet najlepszy z nich, musiał złapać swoich poddanych w spoczynku. Ponieważ Brady i jego współpracownicy, Północnej i Południowej, nie udało się sfotografować bombardowanie artyleryjskie i opłat kawalerii, nie wyczerpują swoją energię z dostaniem się do sceny walki, ale ograniczyły się raczej do aspektów sprzątanie wojny-co Carlton McCarthy nazwie "minutia życia żołnierza". To było po prostu coś takiego zaniedbanego przez dziennikarzy, korespondentów, a
historykom. Był to wiek romantyzmu, a którzy będą pisać w domu, lub do gazet, o kurzu, potu i łez, kiedy mógł opisać zderzenie broni? Zderzenie broni właśnie co fotograf nie mógł złapać, więc zadowolił się z resztą wojna, czyli większość z nich.
To tutaj Photographic History of wojny domowej różni się najbardziej arrestingly z tego drugiego zestawienia wielkiego, bitwy i serii Liderów. Do wybitnych wojowników i mężów stanu, którzy przyczynili się do tej wspaniałej serii zająć się na ogół, do samych walk, w końcu kto by zadać Sherman czy Longstreet pisać o komisarzem? Ale Photographic History poświęca tylko trzech z jej dziesięciu tomów do bitew, pozostałe są przekazany do sił morskich, artylerii, kawalerii i materiałów wybuchowych, fortyfikacji, serwis tajnym, życie żołnierza, piosenki i poezja wojny, ludzi, którzy walczyli w szeregi, jak również mężczyzn, którzy prowadzili im. Ogromna wartość tych wielkości jest to, że podasz nam ze szczegółami sprzątanie. Mówią nam o broni i daje nam setki zdjęć karabiny i pistolety. Opisują one fortyfikacje i zaprowadzi nas do samych fortów samych, pokazując nam grubość murów i rozwój prac ziemnych i basztami. Narażają nas na samych więzieniach, Andersonville i Libby, Camp Douglas i Elmira i tuzina innych, i pozwalają nam zrozumieć coś z okropnym śmiertelności tych lochach. Oni pokazują nam szpitale polowe w akcji, oddanych pracowników sanitarnej Komisji, pielęgniarki i szpitale, a rannych i chorych, którzy zginęli w nich. Wprowadzają nas do Belle Boyd i Kate Greenough i Pauline Cushman, jedyna kobieta być skazany na karę śmierci, oraz niesamowicie nazwie Wespazjan kanclerza pracowników Jeba Stuarta, i do wszystkich innych szpiegów i harcerzy, którzy wyglądają tak znacznie mniej romantyczny niż oni były.
To nie znaczy, że wielkie bitwy są zaniedbane, albo wielcy przywódcy, albo. Oto General Sherman, kiedy szli do morza, a Tomasz szuka "Skała", że był, i potężny Stonewall zbyt skromne, aby być fotografowane, a "holenderski" Longstreet ze swoich generałów wszystko jak włochaty jak siebie samego, i "Black Jack "Logan i OO Howard Christian Soldier, a McClellan, stwarzające, jak zawsze, i Grant, otoczony przez jego pracowników w Cold Harbor, ale nawet na zdjęciach bardzo samotnie. Tutaj przede wszystkim, jest Lincoln, ciężar świata, pokazujący w jego zatroskany funkcji, a Lee, tylko jeden wyglądać tak wielka, jak był i być tak wielkie jak on wyglądał.
Gdy pan Miller i jego personel raz pierwszy ten cudowny archiwum fotograficzne dostępne w 1911 r. było to jako ćwiczenie w nostalgii i synowskiej pobożności. Jak dumny mamy być Amerykanie, mówi Pan Miller, jak on kontempluje rekord i jak dumny z bycia spadkobiercami Runnymede i Armada! Nie możemy wszyscy twierdzą, że dziedzictwo teraz-był tam kiedyś czas, kiedy mogliśmy? I nasze pokolenie woli uważać wojnę domową w sposób mniej sentymentalny i mniej zaściankowy. To nie była prowadzona w celu zapewnienia rzeczy romansu dla głodnych powieściopisarzy, lub retoryki flag-machając patrioteers, ani nawet udowodnić męstwo potomków purytanów i Cavaliers i górali.
Być może nasz jest pierwszym pokoleniem, które jest w stanie zobaczyć jasno, co było jego znaczenie, jako pierwszy w pełni docenić to, co Lincoln myśli, kiedy powiedział, że powinniśmy szlachetnie zapisać lub małostkowości stracić ostatnią najlepszą nadzieję na ziemi. Dla widzimy teraz, jak pokolenia Theodore'a Roosevelta i Taft nie mógł, pełne historycznego znaczenia Gettysburg i Vicksburg i Atlancie oraz na pustyni i w końcu, Appomattox. Umieść najprościej, Ameryka który zachował instytucję niewolnictwa nie mógł zebrali się do porażki tyranii XX wieku; podzielony Ameryka nie mógł wystąpił naprzód, w jednym z wielkich kryzysów w historii, na ratunek i wyzwolenie Stary Świat. Widzimy teraz, co Lincoln widział tak jasno, że w wyniku walk o zjednoczenie i wolność w Ameryce zależały losy świata zachodniego.

Henry Steele Commager
Amherst, Massachusetts

CONTENTS

Map—Battle Grounds of the Civil War.........2
Frontispiece—Preparing for War . .....4
Xew Introduction by HENRY STEELE COMMAGER.......5
FOREWORDS
Greeting . ..... .......12
President Taft
Dedication...............13
Acknowledgment.............14
The Publishers
Editorial Introductory............15
Francis Trevelyan Miller
PREFACES
Photographing the Civil War...........30
Henry Wysharn Lanier
The Photographic Record as History.........60
George Haven Putnam
The Federal Navy and the South..........88
French E. Chadwick Records of the War Between the States..... . 102
Marcus J. Wright The Strategy of the Civil War Leaders...... . .112
Eben Swift
Part I
THE FIRST OF THE GREAT CAMPAIGNS.......137
Henry W. Elson Bull Run-The Volunteers Face Fire.........142
Part II
PAGE
DOWN THE MISSISSIPPI VALLEY..........171
The Fall of Fort Henry and Fort Donelson.......178
Henry W. Elson
Shiloh—The First Grand Battle..........196
Henry W. Elson
New Madrid and Island Number Ten.........216
Henry W. Elson
New Orleans—The Navy Helps the Army........226
James Barnes
Fort Pillow and Memphis—Gunboats and Batteries.....236
Henry W. Elson
Part III
THE STRUGGLE FOR RICHMOND........ . . 251
Henry W. Elson
Yorktown—Up the Peninsula........0 254
I)air Oaks—In Sight of Richmond..........282
The Shenandoah and the Alarm at Washington ...... 304
Seven Days—The Confederate Capital Saved . . . . „ . .311
Part IV
ENGAGEMENTS OF THE CIVIL WAR UP TO JULY, 1862 .... 345 George L. Kilmer
Map—Theater of Campaigns in Virginia .....f . . 369
Photograph Descriptions Throughout this Volume James Barnes

The Photographic History of the Civil War
In Ten Volumes Part One: The Opening Battles
When The Photographic History of the Civil War first appeared in 1911 to commemorate the fiftieth anniversary of that great conflict, it was hailed as a unique publishing achievement. Collectors of Americana, students of history, Civil War enthusiasts, Americans in every walk of life eagerly sought out these volumes so that, in time, they became extremely scarce, obtainable only from dealers in rare books. Now available in a popular edition, this ten-volume series is certain to elicit the same warm praise that it enjoyed when it first appeared.
The Civil War has the distinction of being not only the first and only totally American war, but the first war in history to be extensively photographed. This last fact alone adds an unparalleled dimension to accounts of this war. Indeed, it was said of Mathew Brady, the leading photographer of the period, "The correspondents of the Rebel newspapers are sheer falsifiers; the correspondents of the Northern journals are not to be depended upon; and the correspondents of the English press are altogether worse than either; but Brady never misrepresents." Never before in history did historians and the public generally have the stark reality of the photograph with which to judge the true nature of war. And who in these modern times can conceive of a war without re membering the photographs one has seen of it?
Part One: The Opening Battles, deals with the beginnings of the Civil War; the battles of Bull Run (first), Shiloh, New Orleans, and many others. The campaigns of this war were particularly long and arduous, but the men involved on both sides believed that the fight was small price to pay for the ideals they cherished. The fate of the United States was at stake, and they knew it. Thus, they fought with zeal and courage for the land they loved.
The Opening Battles is the first of a ten-part series, edited by Francis Tre-velyan Miller, with a new introduction by Henry Steele Commager.
The Photographic History of The Civil War
The Opening Battles
Francis Trevelyan Miller
Editor in Chief
Contributors
William H. Taft
President of the United States
Henry Wysham Lamer
Art Editor and Publisher
Eben Swift
Lieutenant-Colonel, USA.
French E. Chadwick
Rear-Admiral, U. S N.
George Haven Putnam
Major, U S V
Marcus J. Wright
Brigadier-General, C S A
Henry W. Elson
Professor of History, Ohio University
James Barnes
Author of "David G. Farragut"
With a New Introduction by HENRY STEELE COMMAGER
CASTLE BOOKS
NEW YORK

INTRODUCTION

Writing half a century after the attack on Fort Sumter, Francis Trevelyan Miller, editor of the Photographic History of the Civil War, discovered a general lack of interest in that war, and ascribed it, somewhat haphazardly, to the fact that "this is not a military nation." We are still not a military nation, not in the sense of Germany or France, for example, but no one now complains of any lack of interest in the Civil War. Indeed a passionate and pervasive preoccupation with the Civil War is one of the arresting intellectual phenomena of our time. Certainly no other war in which Americans have engaged, not the War of Independence, not even the titanic World Wars, has made a stronger or more lasting impression on the American mind and imagination. What explains this persistent and consuming interest; what explains the Civil War Round Tables, Civil War book clubs, Civil War magazines, the unearthing of scores of Civil War diaries and journals, the vast outpouring of biographies and monographs, the republication of such substantial works as Battles and Leaders of the Civil War, and, now, the massive Photographic History?
There is, to be sure, the circumstance of a Civil War centennial, but that is largely adventitious. There was no centennial when Douglas Freeman published his R. E. Lee, which, in a sense, started the whole thing, and in any case we have by now survived so many centenary celebrations that we are hardened to them. Other considerations are more persuasive. There is, for example, a livelier and more anxious interest in military history in general than there was half a century ago, and a realization that the Civil War was the first of the modern wars, and in many respects the most rewarding to study: the first war which involved the whole population, the first to depend on railroads and the telegraph, the first to use ironclads on a large scale, or entrenchments, or balloons, or the repeating rifle. There is the somewhat nostalgic realization that this was not only an all-American war, but the last of them, that it was a laboratory where we can analyze American conduct and character in more unadulterated form than we can in our twentieth-century laboratories. There is a growing appreciation of what the Civil War contributed to our emotional and sentimental heritage —our traditions, our songs and stories, above all our heroes: what other country has had the good fortune to have both a Lincoln and a Lee to stir its imagination and to solicit its sympathies in time of crisis? And there is, too, the very relevant consideration that the Civil War has left us a record that is abundant, and almost overwhelming, one that can occupy our attention for a long time to come.
The Civil War record is not only voluminous; it is authentic, it is intimate, it is universal, and it is, to a most remarkable degree, eloquent. "Through our great good fortune," wrote the thrice-wounded Oliver Wendell Holmes, "in our youth our hearts were touched with fire. . . . We have seen with our own eyes, beyond and above the gold fields, the snowy heights of honor, and it is for us to bear the report to those who come after us." And bear the report they did. Almost everyone, it seems, contributed to the record. The great captains wrote, Grant and Sherman, Longstreet and Gordon, and so, too, did the privates, by the hundred, for these were the most literate of armies. Surgeons wrote, and nurses, members of the Christian Commission and of the Sanitary Commission, engineers and telegraphers, scouts and spies, cabinet members and diplomats, all contributed their quota of recollection and criticism and, as the years passed, of celebration. Poets wrote as they fought— Buchanan Read and Stedman and Lanier and John Banister Tabb and Henry Timrod and, after a fashion, Walt Whitman; novelists caught the drama of the war even as they marched "i" fought or languished in prison; historians, like Thomas Livermore or John Ropes or
Charles Francis Adams, did not await the end of the war before launching their interpretations. And there was one other group that contributed to the historical record as well, a group whose contributions are only now coming to be recognized and appreciated: the photographers.
For this was the first modern war in photography, as in other things. We have, to be sure, a few daguerreotypes from the Mexican War, and a handful of photographs from the Crimean, but it was with the American Civil War that photography came of age. Indeed, in his 1911 foreword to this collection, Francis Miller proclaimed the pious hope that "while the hand of the historian may falter, or his judgment may fail ... the final record of the War is told in these time-dimmed negatives." .That is saying a good deal; we are not so sure of finality, now, and we need not venture so sweeping a claim. It is enough that this collection of photographs provides us with a record of the Civil War more immediate, authentic, and comprehensive than that for any other chapter of history that is not contemporary.
Many things were new in the Civil War, but nothing was more dramatically new than the photograph. Louis Daguerre had introduced the process which bears his name some twenty years earlier, and at that time, too, the Englishmen William Henry Talbot and Sir John Herschel had made their first tentative gestures toward modern photography. Not until the fifties did the daguerreotype give way to the more manageable ambrotype, and then to paper photography; the tintype and the card photograph, so familiar to the last generation, made their appearance in 1860, and so, too, did aerial photography and the use of photographs by the Patent Office and other government departments. So, as with the ironclads and the repeating rifle, photography was ready for the war just in the nick of time.
"Photography" is an abstraction; if the war was to be recorded it was necessary to have photographers to record it. By great good fortune the photographers were there, too. Especially the greatest of them all: Mathew Brady.
What a remarkable man he was, this Brady, a technician, an administrator, an artist, a historian—and a patriot, too. He had learned the rudiments of photography from the great painter-inventor Samuel F. B. Morse who had visited Louis Daguerre in Paris and pronounced the daguerreotype "one of the most beautiful discoveries of the age" and hurried home to make his own. Brady had worked, too, with the English-born Professor John William Draper of the University of the City of New York, one of the scientific geniuses of his day, and a philosopher to boot. Draper had made the first photographic portraits ever recorded by sun, as he had made so many things, and like Brady he was to devote much of his talents to the interpretation of the American Civil War. In 1844 the youthful Brady opened his own studio in New York City, and within a year he had launched a project which, even by itself, would have insured him fame: a photographic gallery of distinguished Americans. It is to his pioneering enterprise that we owe those wonderful photographs of Presidents John Quincy Adams and Jackson and Polk, made just before they died, works of art, all of them. Happily, Brady's notion of distinction was eclectic, and he photographed not statesmen alone but artists and teachers, lawyers and engineers, actresses and clergymen, and foreign visitors as well. Our image of the fifties is largely a reflection on a Brady lens.
By 1860 Brady was successful and fashionable. His studios in New York and in Washington were crowded with eager patrons; he had won awards at the Crystal Palace Exhibition in 1851, and at a dozen others as well, and he was on the way to becoming an institution. To be photographed by Brady was a justification for a visit to New York or Washington, and almost a prerequisite to fame. From John Quincy Adams on, every ex-President, President, and Presidential candidate had been glad to pose for him, and with some prescience Lincoln sat for him when he came on to talk at Cooper Union. Brady was almost forty when the war broke out, and he might well have contented himself with the Washington political scene and left to younger and more vigorous photographers the record of the war
itself. But he was the dean of them all, and looked on the war as his responsibility. "I felt that I had to go," he recalled later; "a spirit in my feet said 'go' and I went."
It was well that he did, for efforts by the American Photographical Society to persuade Secretary Cameron to organize a photographic record of the war had miscarried, and the whole thing was about to go by default. Others, to be sure, North and South, might have attempted the job, but it was Brady who really got the enterprise under way. It was Brady who went to see his old friend Winfield Scott about photographing the Army of the Potomac —Scott who was about to retire, and who could not help him; it was Brady who obtained the blessing of Lincoln; it was Brady who eventually wrested a grudging permission to go to the front from Secretary Stanton; it was Brady who organized a team of photographers and sent them to the battlefields; and it was Brady, too, who financed the whole thing, bankrupting himself in the process.
When the Blue and the Gray clashed at First Bull Run, Brady was there with his assistants and his equipment and his "what-is-it" wagon, and notwithstanding the confusion and the rout, he managed to come back with a pretty full album of photographs. "The public is indebted to Brady of Broadway for numerous excellent views of 'grim visaged' war," wrote a contemporary journalist. "He has been in Virginia with his camera, and many and spirited arc the pictures he has taken. His are the only reliable records at Bull Run. The correspondents of the Rebel newspapers are sheer falsifiers; the correspondents of the Northern journals ire not to be depended upon; and the correspondents of the English press are altogether worse than either; but Brady never misrepresents."
' "Brady never misrepresents"! What better tribute than that, or what better historical epitaph! It might be supposed that photography, by its very nature, could not misrepresent, but the most superficial contemplation of much current journalistic photography should speedily dispel so naive a notion. What is impressive about the work of Brady and Alexander Gardner and Timothy O'Sullivan and their associates is its integrity. There is no straining for effect; there is not even ostentatious partisanship. It was not their purpose to glorify war, or to whip up patriotism, or to exacerbate sectional animosities; it was their purpose to make a record of what they saw.
And what a record it was! The Brady collection alone ran to some seven thousand photographs, each one representing a small triumph of ingenuity and resourcefulness. We take photography for granted, now, and have forgotten (if we ever knew) the difficulties that characterized it in its infancy and the hazards that attended it in time of war. The lot of the Civil War photographer was not a happy one. He worked almost always under pressure, and often in danger. He had to carry all of his equipment with him, scores of bottles of chemicals, basins and sinks for washing, hundreds of glass plates—all of it breakable and vulnerable to the accidents of wretched roads and reckless handling, and all of it hard to replace. He had to make his pictures as best he could, when the situation permitted; develop them in his own dark wagon—the famous "what-is-it" wagon; and then preserve them from injury or destruction. Yet the result was, on the whole, wonderfully good, and we do not know now whether to be more astonished at the comprehensiveness of the record or at its clarity and finish and style.
It is to the fact that photography was still technically in its infancy that we are indebted for one of the virtues of that record: the concentration on the routine of war rather than on the drama. Photography was as yet unable to cope with motion, and photographers, even the best of them, had to catch their subjects in repose. Because Brady and his associates, North and South, were unable to photograph artillery bombardments or cavalry charges, they did not exhaust their energies getting to the scene of battle, but confined themselves rather to the housekeeping aspects of the war—what Carlton McCarthy called the "minutia of soldier life." This was just the sort of thing neglected by the journalists, the correspondents, and
the historians. It was an age of romanticism, and, who would write home, or to the newspapers, about the dust, the sweat, and the tears, when he could describe the clash of arms? The clash of arms was precisely what the photographer could not catch, so he contented himself with the rest of the war—that is, most of it.
It is here that the Photographic History of the Civil War differs most arrestingly from that other great compilation, the Battles and Leaders series. The distinguished warriors and statesmen who contributed to that magnificent series addressed themselves, on the whole, to the battles themselves; after all, who would ask a Sherman or a Longstreet to write about the commissary? But the Photographic History devotes only three of its ten volumes to battles; the others are given over to the navies, artillery, cavalry, ordnance, fortifications, secret service, soldier life, the songs and poetry of the war, the men who fought in the ranks as well as the men who led them. The immense value of these volumes is that they do supply us with the housekeeping details. They tell us about weapons and give us hundreds of pictures of rifles and guns. They describe fortifications and take us into the very forts themselves, showing us the thickness of the walls and the development of earthworks and ramparts. They expose us to the prisons themselves, Andersonville and Libby, Camp Douglas and Elmira, and a dozen others, and enable us to understand something of the awful mortality rate of those dungeons. They show us field hospitals in action, the devoted workers of the Sanitary Commission, the nurses and the hospitals, and the wounded and diseased who died in them. They introduce us to Belle Boyd and Kate Greenough and Pauline Cushman, the only woman to be sentenced to death, and to the incredibly named Vespasian Chancellor of Jeb Stuart's staff, and to all the other spies and scouts who look so much less romantic than they were.
This does not mean that the great battles are neglected, or the great leaders, either. Here is General Sherman when he marched to the sea, and Thomas looking the "Rock" that he was, and the mighty Stonewall too modest to be photographed, and "Dutch" Longstreet with his generals all as hirsute as himself, and "Black Jack" Logan and O. O. Howard the Christian Soldier, and McClellan, posing, as always, and Grant, surrounded by his staff at Cold Harbor, but even in the photographs very much alone. Here, above all, is Lincoln, the weight of the world showing in his careworn features, and Lee, the only one to look as great as he was and to be as great as he looked.
When Mr. Miller and his staff first made this prodigious photographic archive available in 1911, it was as an exercise in nostalgia and in filial piety. How proud we are to be Americans, says Mr. Miller, as he contemplates the record, and how proud to be the heirs of Runnymede and the Armada ! We cannot all claim that heritage now—was there ever a time when we could?—and our generation prefers to regard the Civil War in a less sentimental and less parochial fashion. It was not fought to provide the stuff of romance for hungry novelists, or of rhetoric for flag-waving patrioteers, nor even to prove the valor of the descendants of the Puritans and Cavaliers and Highlanders.
Perhaps ours is the first generation that is able to see clearly what was its significance, the first to appreciate to the full what Lincoln meant when he said that we should nobly save or meanly lose the last best hope of earth. For we can see now, as the generation of Theodore Roosevelt and Taft could not, the full historical meaning of Gettysburg and Vicksburg and Atlanta and the Wilderness and, in the end, Appomattox. Put most simply, an America which retained the institution of slavery could not have rallied to the defeat of twentieth-century tyranny; a divided America could not have stepped forth, in one of the great crises of history, to the rescue and liberation of the Old World. We can see now what Lincoln saw so clearly, that on the outcome of the struggle for union and freedom in America depended the fate of the Western world.

Henry Steele Commager
Amherst, Massachusetts

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.