UPIÓR LEONARDA - podobnie jak INKARNACJA oraz jego ostatnia powieść MATNIA — budzi zaufanie realizmem scenerii, wiarygodnością przedstawicieli różnych narodowości rzuconych w tryby zdarzeń silniejszych od pojedynczego człowieka.
Powieść stanowi epicką próbę namalowania wielkiego fresku obyczajowego i politycznego, fresku, dla którego trudno znaleźć odpowiednik w naszej literaturze.
Napisana została językiem wziętym jakby spoza tradycji stylistycznej polskiej literatury, kojarzącym się z amerykańską prozą z gatunku literatury faktu, językiem ostrej, męskiej narracji, wyrazistego konkretu. Akcja UPIORA rozgrywa się w przededniu inwazji aliantów na kontynent wśród ludzi umundurowanych, w środowiskach świata parlamentarnego Wielkiej Brytanii i finansjery amerykańskiej.
Przez karty powieści przewijają się liczne postacie, których dramatyczne losy zazębiają się z sobą i tworzą rodzaj mozaiki, ilustrowanej wątkami fabularnymi rozwijanymi równolegle, splatającymi się na końcu we wspólny węzeł.

STAN  DOBRY