Książkę poleca TVP HISTORIA oraz Instytut Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego.

Autor opisuje końcowe lata panowania Mohammada Rezy Pahlawiego, ostatniego Szacha Iranu, a także losy władcy po opuszczeniu kraju i jego śmierć na wygnaniu. Opowiada o zakulisowych rozgrywkach w otoczeniu monarchy, rozpaczliwych wysiłkach niektórych osób przewidujących upadek, szybko jednak odsuniętych na bok, a przede wszystkim o dwuznacznej roli mocarstw zachodnich oraz ZSRR, które zdradziły swojego wiernego sojusznika. Przedstawia ciąg wydarzeń, które doprowadziły do zwycięstwa fundamentalistów islamskich pod wodzą ajatollaha Chomejniego. Wszystkie te działania toczyły się na tle trawionego śmiertelną chorobą cesarza, który swój kraj ukochał ponad wszystko.
Książka podaje fakty, na ogół nieznane polskiemu czytelnikowi, których znajomość jest konieczna dla zrozumienia źródeł i metod działania islamskiego terroryzmu.

Profesor Huszang Nahawandi jest członkiem-korespondentem francuskiej Akademii Etyki i Nauk Politycznych, laureatem Akademii Francuskiej, doktorem honoris causa Uniwersytetu Stanowego w Utah, Uniwersytetu George’a Waszyngtona, uniwersytetów w Ankarze i Szirazie. Był rektorem uniwersytetów w Szirazie (1[zasłonięte]968-19) i Teheranie (1[zasłonięte]971-19), a także pełnił funkcję ministra rozwoju (1[zasłonięte]964-19) oraz nauki i szkolnictwa wyższego (wrzesień-październik 1978 r.). Autor wielu publikacji na temat integryzmu islamskiego

Przedmowa
Podziękowania i źródła
Podziękowania z okazji drugiego wydania książki
Prolog

Rozdział I.
"Spoczywaj w pokoju, Cyrusie. My czuwajmy!"
Persepolis, Sziraz, Teheran, 12-17 października 1971 r.

CZĘŚĆ 1. NAWAŁNICA

Rozdział II.
"Iran jest wyspą stabilności w jednym z najbardziej niespokojnych regionów świata." 31 grudnia 1977 r. - 1 stycznia 1978 r.

Rozdział III.
"Psy szczekają, a karawana idzie dalej." Styczeń-czerwiec 1978 r.

Rozdział IV.
"Nikt nie może mnie obalić! Popiera mnie większość narodu: robotnicy i 70 000 żołnierzy." Czerwiec 1978 r.

Rozdział V.
"Ach, ten starzec!" 1 lipca-25 sierpnia 1978 r.

Rozdział VI.
"Cóż im uczyniłem?" 25 sierpnia-8 września 1978 r.

Rozdział VII.
"Amerykanie nigdy mnie nie opuszczą." 9 września-6 października 1978 r.

Rozdział VIII.
"Pomyślcie, cóż mi może zrobić jakiś nędzny mułła?" 6 października-6 listopada 1978 r.

Rozdział IX.
"Usłyszałem głos waszej rewolucji." 6 listopada 1978 r.

Rozdział X.
"Zażądałem od szefa sztabu generalnego, aby sformował rząd tymczasowy." 6-8 listopada 1978 r.

Rozdział XI.
"Ostatni premier imperium" 31 grudnia 1978 r.

Rozdział XII.
"Powierzam Panu Iran, a pana polecam Bogu." 16-22 stycznia 1979 r.

CZĘŚĆ II. KALWARIA

Rozdział XIII.
"Od 1974 roku Amerykanie chcą mojej zguby." 22 stycznia-10 czerwca 1979 r.

Rozdział XIV.
"Naprawdę jestem chory." 10 czerwca-24 października 1979 r.

Rozdział XV.
"Umieram, lecz chcę umrzeć z godnością." 24 października-23 marca 1979 r.

Rozdział XVI.
"Niech Bóg ochrania Iran!" 24 marca - 27 lipc