WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
UWAGA - PRODUKT JEST WYKONYWANY NA SPECJALNE ZAMÓWIENIE W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN WYJĄTKOWY PRODUKT JEST WYTWORZONY CAŁKOWICIE RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA CENIONA JEST ZA BARDZO DOBRĄ JAKOŚĆ).
Prezentowany model jest wierną repliką ściśle nawiązującą do oryginału. Sztylet nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia (nie nadaje się do walki). Ostrze (głownia) wykonana jest ze stali toledańskiej polerowanej. Zaleca się co jakiś czas konserwację ostrza cienką warstwą oliwki lub innego tłuszczu.
(IHK43)
Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI
Materiał:
głownia: wysokowęglowa stal toledańska, na rękojeści skóra
DŁUGOŚĆ: 42cm
WAGA: 0,5 kg
„Wyprawy krzyżowe – łączna nazwa wszystkich krucjat prowadzonych od XI do XIII w. w celu odbicia, a następnie obrony miejsc związanych z religią chrześcijańską w Palestynie. Uczestników wypraw krzyżowych nazywa się zbiorczo krzyżowcami.
27 listopada 1095 papież Urban II na synodzie w Clermont ogłosił hasło wojny świętej, czym zapoczątkował wyprawy krzyżowe.
U podstaw wypraw krzyżowych znajduje się chrześcijański kult Relikwii Męki Pańskiej. Najważniejsze znaczenie miało Drzewo Krzyża Świętego (od którego wyprawy wzięły swoją nazwę), na którym zmarł Jezus Chrystus, ale także inne, jak Święte Gwoździe czy włócznia żołnierza rzymskiego, który przebił bok Jezusa. Niektóre z tych relikwii były według tradycji chrześcijańskiej przechowane przez Apostołów Jezusa, a następnie przez pierwsze wspólnoty chrześcijańskie. Inne, jak Święty Krzyż, zostały odnalezione na polecenie władców Cesarstwa Bizantyńskiego ok. IV w. n. e. i umieszczone w Jerozolimie, a następnie przeniesione do Bizancjum, skąd z kolei przedostały się różnymi drogami, głównie we fragmentach, do Europy Zachodniej.
W okresie Średniowiecza przywiązanie do tych przedmiotów było w Kościele bardzo duże. Stąd ogromne poruszenie w ówczesnym świecie chrześcijańskim wywołało zdobycie Jerozolimy przez muzułmanów w 638 i ponownie przez Turków seldżuckich w 1072 roku. Wskutek tego wydarzenia, wiele z tych cennych Relikwii trafiło w ręce innowierców i zostało przewiezione w głąb Persji. Pierwszym celem wypraw krzyżowych było właśnie odbicie tychże Relikwii, a także Jerozolimy, w której znajdowały się ważne dla chrześcijan miejsca kultu oraz poszukiwań archeologicznych.
Główne przyczyny wypraw krzyżowych można podzielić na następujące grupy:
Polityczne
reakcja na agresywną politykę prowadzoną przez władców muzułmańskich[1]
udzielenie pomocy Cesarstwu Bizantyjskiemu na prośbę cesarza Aleksego I
rywalizacja papiestwa z cesarstwem (w 1095 r. papież Urban II wezwał do krucjat, obiecując zbawienie, korzyści materialne[potrzebne źródło], wolność dla chłopów[potrzebne źródło])
dążenia miast włoskich do rozszerzenia szlaków handlowych
Religijne
chęć odbicia Jerozolimy, Świętego Grobu Pańskiego i Ziemi Świętej, a następnie obrona tych miejsc przed niewiernymi
zapewnienie chrześcijanom dostępu do miejsc kultu
propagowanie religii chrześcijańskiej
obietnica odpuszczenia wszelkich grzechów, a także uzyskania błogosławieństwa za udział w krucjacie[2]
Społeczne
przeludnienie Europy, brak ziemi do podziału, liczne rycerstwo bez ziemi i zajęcia
ubóstwo (chęć szybkiego wzbogacenia się)
Wyprawy krzyżowe
Wyprawy rycerskie
I wyprawa krzyżowa (1[zasłonięte]096-10) – stanowiła bezpośrednią odpowiedź na wezwanie papieża Urbana II. W skład wyprawy weszli rycerze lotaryńscy (w Bizancjum i na Bliskim Wschodzie nazywani "Frankami") oraz Normanowie i Prowansalczycy. W trakcie wyprawy krzyżowcy zdobyli m.in. Niceę, Antiochię, a wreszcie Jerozolimę, gdzie utworzyli Królestwo Jerozolimskie. Była to jedyna wyprawa, która zakończyła się pełnym sukcesem wojsk zachodnich.
II wyprawa krzyżowa (1[zasłonięte]147-11) – zorganizowana w odpowiedzi na zdobycie przez muzułmanów hrabstwa Edessy. Wyprawą dowodziło dwóch europejskich monarchów – król Francji Ludwik VII i cesarz rzymsko-niemiecki Konrad III. Krzyżowcy ponieśli druzgocącą porażkę w bitwie nad rzeką Bathys, a następnie odstąpili od oblężenia Damaszku.
III wyprawa krzyżowa (1[zasłonięte]189-11) – zorganizowana w odpowiedzi na zdobycie Jerozolimy przez wojska Saladyna. Wyprawą dowodzili: cesarz rzymsko-niemiecki Fryderyk I Barbarossa, król Francji Filip II August oraz król Anglii Ryszard I Lwie Serce. Fryderyk Barbarossa utonął w trakcie wyprawy, natomiast siły Ryszarda zdobyły Akkę i pokonały wojska Saladyna w bitwach pod Arsuf i Jaffą. Ryszard nie zdecydował się na oblężenie Jerozolimy, a zamiast tego podpisał z Saladynem ugodę.
IV wyprawa krzyżowa (1[zasłonięte]202-12) – jej celem było wsparcie państw łacińskich na Bliskim Wchodzie, jednak na skutek manipulacji doży weneckiego Henryka Dandolo, krzyżowcy zaatakowali Bizancjum, doprowadzając do zdobycia Konstantynopola i utworzenia państewka nazywanego Cesarstwem Łacińskim.
V wyprawa krzyżowa (1[zasłonięte]217-12) – skierowana przeciw Egiptowi. Wyprawą dowodzili: król Węgier Andrzej II, książę Antiochii Boemund IV oraz król Cypru Hugo I Cypryjski. Krzyżowcom udało się zdobyć Damiettę, ale nie wykorzystali tego sukcesu i wkrótce zostali wyparci z Egiptu.
Wyprawa dyplomatyczna (1[zasłonięte]228-12) – zorganizowana przez cesarza rzymsko-niemieckiego Fryderyka II. Niektórzy historycy uważają ekspedycję cesarza za VI wyprawę krzyżową. Nie miała ona jednak charakteru wyprawy zbrojnej, a była swego rodzaju misją dyplomatyczną. Na drodze rokowań udało się krzyżowcom odzyskać Jerozolimę z korytarzem łączącym ją z wybrzeżem, a także Betlejem i Nazaret. Sukces tej wyprawy był większy od efektów wielu militarnych krucjat. W przypadku uznania tej misji za wyprawę krzyżową, numeracja ostatnich dwóch krucjat ulega zmianie (z VI na VII i z VII na VIII).
VI wyprawa krzyżowa (1[zasłonięte]248-12) – zorganizowana przez króla Francji Ludwika IX na wieść o zdobyciu Jerozolimy przez Chorezmijczyków w 1244 roku. Krzyżowcy ponownie zdobyli Damiettę, ale później doznali druzgocących porażek w bitwach pod Al-Mansurą i Fariskur. Podczas tego ostatniego starcia do niewoli dostał się sam Ludwik IX, co ostatecznie zakończyło wyprawę.
VII wyprawa krzyżowa (1270) – zorganizowana przez Ludwika IX, który tym razem zaatakował Tunis, aby zmusić jego władcę do przejścia na wiarę chrześcijańską. Oblężenie było nieudane, a w obozie krzyżowców wybuchła zaraza (prawdopodobnie dżuma), na skutek której zmarł Ludwik IX. Po śmierci króla jego armia powróciła do Europy.
Wyprawy ludowe
Oprócz oficjalnych wypraw krzyżowych, organizowane były tzw. wyprawy ludowe, w których uczestniczyły tłumy chłopów, biedoty i pospolitych przestępców, często podróżujących z całymi rodzinami. Wszystkie z tych wypraw zakończyły się masakrami ich uczestników. Do krucjat ludowych zaliczane są:
I wyprawa ludowa (1096) – poprzedzająca I wyprawę krzyżową, była prowadzona przez kaznodzieję Piotra z Amiens. Krzyżowcy ludowi dokonali kilku masowych rzezi ludności żydowskiej w Nadrenii i na szlaku swoich przemarszów, a po wkroczeniu do Azji Mniejszej zostali zmasakrowani przez oddziały sułtana Kilidż Arslana w czasie oblężenia zamku Kserigordon i w bitwie pod Civetot.
II wyprawa ludowa (1147) – towarzysząca II wyprawie krzyżowej, podzieliła losy głównej wyprawy.
Krucjata dziecięca (1212) – prowadzona przez grupę francuskich i włoskich kaznodziejów ludowych. Zgromadziła ona kilkadziesiąt tysięcy dzieci, które zostały załadowane na okręty weneckie i genueńskie. Większość dzieci zginęła z głodu na okrętach, reszta została wysadzona na Cyprze lub sprzedana w niewolę muzułmanom.
Inne wyprawy
Krótko po sukcesie pierwszej wyprawy, doszło do dwóch innych krucjat. Były to: Krucjata 1101 roku i Krucjata Norweska (1[zasłonięte]107-11). Historycy nie zaliczają ich do wypraw krzyżowych i nie nadają im numerów.
Do wypraw krzyżowych nie są też zaliczane późniejsze krucjaty przeciw muzułmanom, m.in. krucjata aleksandryjska (1365) i nikopolitańska (1396)”1.
1-Wyprawy krzyżowe [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]011-08 15:12Z [dostęp: 2[zasłonięte]011-09 20:27Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wyprawy_krzy%C5%BCowe&oldid=27[zasłonięte]573
