Trudno recenzuje się gry idealne. Takie, które po zakończeniu odpala się natychmiast od początku, tylko po to, żeby znów sycić się miażdżącą rozgrywką i śliczną oprawa. Gry takie jak Uncharted 2. Nigdy nie należałem do grona wyznawców Nate'a. Owszem Drake's Fortune mi się podobało, ale gra jakoś mnie nie wciągnęła - dwa razy do niej podchodziłem i dwa razy utykałem w tym samym miejscu . W Uncharted 2 grałem ciągiem przez całą noc (a potem jeszcze kawałek następnej), nie mogąc się ani na chwilę oderwać od ekranu. Siedziałem, zaliczałem kolejne rozdziały i rozpaczliwie szukałem czegoś, do czego, jak na przyzwoitego recenzenta przystało, powinienem się przyczepić. O! Tu troszkę animacja się wykrzaczyła. A tu przeciwnik nie zareagował! O! Oczy jednej z postaci wyglądają dziwacznie.

I mimo tego, że naprawdę się starałem, te błędy za żadną cenę nie mogły zrobić się tak denerwujące, by obniżyć moją notę choćby o pół punktu. Uncharted 2 to najlepsza gra akcji w jaką w życiu grałem. A przy okazji najlepsze kino przygodowe, jakie widziałem od czasów STARYCH Indiana Jonesów.