ULICA TUWIM KONWICKI HŁASKO RÓŻEWICZ TYRMAND

19-01-2012, 15:15
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Najwyzsza cena licytacji: 28 zł Aktualna cena: 28 zł

Użytkownik zima1942

numer aukcji: 1999912920

Miejscowość giżycko

Kupiono sztuk: 1 Licytowało: 1 Wyświetleń: 24

Koniec: 14-01-2012 14:44:10

Dodatkowe informacje:
Stan: Nowy
Okładka: miękka

SZLIFIBRUKI I FLANEURZY. FIGURA ULICY W LITERATURZE POLSKIEJ PO 1918 ROKU

Oprawa: broszurowa
Ilość stron: 260
Format: 14 x 22 cm

Spis treści
Wstęp 7
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Poezja na ulicę albo powrót flâneura 17
Poeta-everyman 21
Ulica futurystów 26
Flâneuryzm awangardy 31
Ulica czasów kryzysu 44
ROZDZIAŁ DRUGI
Pasaże autobiograficzne 53
Łódzkie ulice Juliana Tuwima 54
Wileńskie ulice Czesława Miłosza 61
Nowy Świat Konwickiego 71
ROZDZIAŁ TRZECI
Lumpenproletariat wchodzi do śródmieścia 77
Projekt ulicy socrealistycznej 78
Tyrmand, czyli bierny opór flâneura 87
Hłasko: ulica jako przestrzeń inicjacji 96
Nowakowski: od ulicy socrealistycznej do postkomunistycznej 99
ROZDZIAŁ CZWARTY
Mieszkaniec nazw. O ulicach Mirona Białoszewskiego 115
ROZDZIAŁ PIĄTY
Ulica jako figura pamięci w twórczości Tadeusza
Różewicza 151
ROZDZIAŁ SZÓSTY
Ulica „pokoleniowa” na przykładzie poezji Nowej Fali
i pokolenia „bruLionu” 165
Ulica Nowej Fali 166
Ulica jako tekst 167
Prawda na ulicy 170
Bohater, czyli szary przechodzień 173
Jednostka, tłum, historia 176
Z teraźniejszości do przeszłości 180
Emigracja 181
Ulica „bruLionu” 185
ROZDZIAŁ SIÓDMY
Walka konkretu z symbolem. „Odzyskiwanie symboliczne”
ulic po Jałcie 195
Odkrywanie ulic nieprzedstawionych 204
Przypisy 229
Indeks osób 249

Panorama niemal stu lat polskiej literatury oglądanej z perspektywy ulicy. Swój przegląd literackich ulic autor opiera na trzech najważniejszych datach w historii najnowszej: 1918–[zasłonięte]–1989, dążąc do swoistej syntezy stulecia. Nie ogranicza się jednak do mimetycznego spojrzenia na ulicę, ale traktuje ją jako przestrzeń, w której konkret przenika się z porządkiem symbolicznym, a przestrzeń publiczna nakłada się na przestrzenie prywatne i uintymnione. Taki sposób lektury – skromny, „uliczny”, a jednocześnie szeroki, bo obejmujący prawie cały miniony wiek – pozwala przyjrzeć się nie tylko poszczególnym fenomenom literackim, ale i długofalowym przemianom zachodzącym w polskiej literaturze.