Henryk Jerzy Chmielewski - Papcio Chmiel

Tytus, Romek i A'Tomek. Księga XI. Tytus ratuje zabytki

Strony: 64, Format: 23x16 cm

Rok wydania: 2009
Wydawnictwo: Prószyński Media
Kategorie: komiks
Oprawa: oprawa broszurowa

Seria: -

Uwagi: -

Kod: B 993904

>> CENNIK WYSYŁEK oraz PROMOCJE - KLIKNIJ TUTAJ <<

>> INNE AUKCJE - KLIKNIJ TUTAJ <<

Henryk Jerzy Chmielewski 

Szerzej znany jako Papcio Chmiel – jeden z najsłynniejszych polskich rysowników komiksów. Przez wiele lat współpracował ze „Światem Młodych”. Autor 31 książeczek o szalonych przygodach Tytusa, szympansa, nad którego uczłowieczeniem wytrwale pracują Romek oraz A’tomek. W 1991 roku wydał autobiograficzną książkę Urodziłem się w Barbakanie. Odznaczony Orderem Uśmiechu, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Mieszka w Warszawie.

Gdy już narysowałem niniejszą książeczkę, zatarłem ręce i nogi z radości. Nareszcie udało mi się stworzyć komiks, który „bawiąc - uczy, ucząc - bawi”. Nie jakieś tam sobie „Bum-Pif-Bęc!”, ale prawdziwe dzieło. Czytelnik, czytając przygody T. R. i A., będzie mógł się bawić i równocześnie uczyć się, jak szanować i chronić zabytki przeszłości. Pędzę więc do Wydawnictwa zadowolony z siebie, ale na ulicy spostrzegam, że musi być ze mną coś nieklawo, bo przechodnie na mój widok wybuchają śmiechem. Dopiero gdy spojrzałem w znajdujące się w jednej z wystaw lustro, o zgrozo! - zobaczyłem na swoich plecach tablicę:

DOBRO NARODOWE - ZABYTEK PIERWSZEJ KLASY. NIE DOTYKAĆ!

Ha, wiem, kto zrobił mi ten kawał! Nie ujdzie mu to na sucho i na mokro! Gdy wróciłem do pracowni, Tytus czekał na schodach z niewinną miną.
- Ośmieszyłeś mnie przed połową społeczeństwa! Idziemy na górę, tam się z tobą policzę.
- Papciu Chmielu, jestem niewinny! Pomyślałem sobie - zaczął tłumaczyć się Tytus - że byle zardzewiałe 30-letnie żelazko ma być szanowanym zabytkiem, a taki piękny 70-letni Papcio nie ?! Gdzie sprawiedliwość? Dlatego przyczepiłem tę tabliczkę.
Hmm, niby źle nie chciałeś - zastanowiłem się. Z ledwością otworzyłem drzwi do pracowni, odpychając nimi jakieś graty. Cały pokój okazał się... zapchany niesamowitymi rupieciami...
Papcio Chmiel