(skt.Amitābha (अमिताभ) , tyb.Opame འོད་དཔག་མེད ; chin. trad. 阿彌陀佛, pinyin Ēmítuó Fó; – najbardziej czczony z tzw. buddów medytacyjnych (skt. Dhyāni-buddha), a więc niehistorycznych. Jego nazwa określa go jako źródło życia i światła.
W swoich poprzednich istnieniach był bodhisattwą Dharmakārą, który po pięciu kalpach medytacji i po złożeniu 48 ślubowań wobec buddy Lokeśvararāja osiągnął stan buddy.
Amitabha jest władcą Zachodniego Raju - Sukhawati (skt. Sukhāvatī; chiń. Xīfāng jílè shìjiè西方極樂世界; jap. Goraku sekai)).
Bodhisattwa Avalokiteśvara jest nazywany duchowym synem Amitabhy, a bodhisattwa Manjuśri jest jego innym aspektem, wyrażającym mądrość. Szczególną formą Amitabhy jest Amitāyus, Budda Nieskończonego Życia.
Wyznawcy zen mają do niego taki sam stosunek jak do wszystkich innych buddów; oddają mu cześć pokłonami, ale nie oczekują pomocy.
W licznych odłamach szkoły Czystej Krainy usuwa w cień wszystkich innych buddów, nawet Vairocana i historycznego Buddę Śakyamuni. Dla wyznawców tej szkoły buddyzmu jest samym przejawieniem i wcieleniem wrodzonej zasługi i mądrości Tathaty w formie nieskończonego życia i światła. Kwintesencją Amitabhy jest zatem ostateczna rzeczywistość lub uniwersalna zasada rzeczywistości (skt. tathatā, bhūta-tathatā, dharmatā itd.)
Amitabha reprezentuje mądrość rozróżniającą, która powstaje po przekształceniu uczucia pożądania i przywiązania. Jest także uważany za buddę oświecającego.
