LIST. Dokument rękopiśmienny z kostrzyńskiej twierdzy (Cuestrin) z 1681 roku. 2 karty, jedna karta z adresem na odwrocie czysta ze znakiem wodnym. Druga karta – dwustronnie zapisana. Język niemiecki z domieszką łaciny. Kończy się formułką i podpisem: Churfurst. Regierung daselbst von Borne – w imieniu elektorskiego urzędu von Borne. Słabo widoczny odcisk pieczęci.

Ród von Borne był jednym ze znakomitszych rodów szlacheckich Nowej Marchii. Twierdza Kostrzyn w XVII wieku był siedzibą kilku ważnych instytucji kierujących Nową Marchią.

Regionalna i pocztowa ciekawostka – list adresowany do Adamo Sellio – proboszcza i inspektora w Sulechowie (Zullichau – Sulechów).
 
Na stronie adresowej odręczny dopisek A. Sellio: Praesent 24 Febr (luty) 1681 (mniej więcej znaczy to: „odebrane osobiście 24 lutego 1681 roku”).
 
List składa się z 2 części: 2 kart o wymiarach ok. 31,5 cm x 20 cm. Pierwsza karta tworzy swego rodzaju kopertę- na niej jest adres oraz odręczny dopisek A. Sellio. Druga karta- właściwy list- zapisany dwustronnie. Wymiary listu po złożeniu: 9 cm x 16 cm. Ładny stan zachowania listu, ślady składania i przetarcia.
 
 Należy poświęcić kilka zdań osobie Adamo Sellio – odbiorcy listu. Losy tej postaci związane były przez pewien okres zarówno z Sulechowem jak i Kostrzynem. W tej pierwszej miejscowości był lokatorem miejscowej plebani, zaś w drugiej więźniem aresztu. W wydanym w 1782 roku opracowaniu Justusa Ehrhardta poświęconemu duchowieństwu na Śląsku („Presbyterologie des Evangelischen Schlesien”), znajduje się hasło M. Adam Sellius. Jak napisano, sulechowski proboszcz był „szczególnym człowiekiem w historii literatury”. Wykształcenie otrzymał we Frankfurcie nad Odrą. Na tamtejszym uniwersytecie uczęszczał na wykłady, wielokrotnie wdawał się w dysputy, uczył się sztuki wygłaszania mów. Tam uzyskał tytuł magistra. Jak pisze Ehrhardt w swoim opracowaniu, Sellio otrzymał stanowisko inspektora w Sulechowie od elektora Fryderyka Wilhelma. Nie zajmował go jednak długo, gdyż popadł w niełaskę dworu elektorskiego z powodu kilku pism, które wydrukował. Duchowni w tamtych czasach nie mogli swobodnie głosić swoich poglądów, toteż najczęściej pisma wydawali bez umieszczania na stronie tytułowej swojego nazwiska. Tak też zrobił Sellio. W 1674 roku wydrukował książkę, która sprowadziła jednak na niego kłopoty. Jak pisał w jednym z listów: Jeśli o mnie chodzi, pismo „Vox Opressorum in Marchia Brandenburgica” wydałem pod cenzurą fakultetu wirtemberskiego bez imienia, lecz zdradził mnie mój kolega z fakultetu. (Przez to) musiałem być przez jakiś czas w kostrzyńskim areszcie i w końcu nie mogąc się wybronić, zdymisjonowano mnie i zwolniono z urzędu. Ale żyję jeszcze, wydelegowany przez fakultet teologiczny do Buchsweiler. Elektor brandenburski dość łaskawie potraktował Adamo Sellio. Zdymisjonowany sulechowski proboszcz nie poniósł innych konsekwencji swych, jak na tamte czasy, nierozważnych czynów. Otrzymał nowe stanowisko. Przez fakultet wirtemberski został wydelegowany do Buchsweiler w Alzacji, gdzie żył jeszcze do 1700 roku pełniąc obowiązki superintendenta i pastora. Pozostawił po sobie dziewięć znaczących dzieł teologicznych. Dziś bardzo interesującym śladem po tej postaci związanej z Sulechowem a także Kostrzynem jest adresowany do niego list. Odręczne notatki Adamo Sellio na liście to ostatni ślad po sulechowskim proboszczu, więźniu kostrzyńskiego aresztu.
 
Kostrzyński rękopis z 1681 roku jest unikalnym śladem wielkości nadodrzańskiej twierdzy, która dwukrotnie ulegała zagładzie: w 1758 i 1945 roku, wraz z nią płonęły dokumenty…