Pierwsze wydanie Twórczej zdrady ukazało się w 1998 roku. Nakład książki już od dawna jest wyczerpany, jednak Czytelnicy o niej nie zapomnieli, upominając się o wznowienie tego opracowania. I nic w tym dziwnego, gdyż Twórcza zdrada nie tylko zaspokajała potrzeby edukacyjne, zwłaszcza młodych miłośników kina i literatury, lecz też wyraźnie korespondowała z oczekiwaniami wydawniczego rynku. O związkach literatury i filmu pisano bowiem od zarania dziejów kinematografii, a to, że znawcy przedmiotu ów temat podejmują nadal – i często – świadczy o jego ciągłej aktualności i żywym rezonansie wśród czytelników.

Właśnie stąd drugie wydanie książki – znacznie zmienione i poszerzone. Wprowadzenie do zagadnienia filmowej adaptacji literatury prof. Alicja Helman uzupełniła o nowe wątki, które pojawiły się w refleksji filmoznawczej ostatnich lat, a z tomu usunęła kilka esejów: poświęconych adaptacji prozy nieco już zapomnianej i filmom, do których dziś rzadko się wraca. W zamian Czytelnicy otrzymują dziesięć nowych analiz dzieł filmowych, powstałych na przełomie ostatnich wieków bądź – przede wszystkim – już w XXI stuleciu.

Niektóre z tych rozdziałów próbują odpowiedzieć na pytanie: jak współczesne kino ukazuje utwory literackie wielokrotnie adaptowane wcześniej. To arcydzieła, jak Goethego Faust czy Wichrowe wzgórza Brontë, lecz i proza popularna (Frankenstein Shelley, Mildred Pierce Caina). Nowe wydanie oferuje więc esej poświęcony adaptacji powieści noblisty Mo Yana (Czerwone sorgo), jak i głośnego bestsellera Cunninghama Godziny. Zachęca do zapoznania się z adaptacją Tataraku Iwaszkiewicza oraz analizami ekranizacji powieści Eugenidesa i Rotha. Sięgając po drugie wydanie Twórczej zdrady, Czytelnik otwiera więc książkę poprzednio opublikowaną – zawierającą to, co w jej treści do dziś się nie zestarzało, i zarazem nową – uwzględniającą najnowsze dzieje mariażu literatury i kina.