Żywotnik o wąskiej, zwartej, regularnej, wąskostożkowatej i cylindrycznej koronie. Odmiana bardzo podobna do odmiany 'Columna', ale zawiązuje mało szyszek dorasta do wysokości 3-4 m wysokości. Gałązki u młodych okazów ustawione są pionowo, połyskują. Trwale zachowują (również zimą) żywozielone zabarwienie. Na pędach wierzchołkowych (u młodych okazów) łuskowate igły są odstające, rozmieszczone rzadko, długości do 4 mm, na gałązkach silnie przylegające, tępo zakończone, długości około 2,5 mm. Łuski brzuszne i grzbietowe (na dolnej i górnej płaszczyźnie gałązki) opatrzone wyraźnymi gruczołkami, boczne (na krawędziach gałązek) nieco krótsze i bez gruczołków. Szyszki długości 8-10 mm, jasnoszare, złożone z 8-10 łusek, osadzone na krótkich rozgałęzieniach bocznych.
W uprawie jest drzewem mało wymagającym w stosunku do gleby i klimatu, jednak najlepiej rośnie na glebach wapiennych. Jest bardzo wytrzymały na niskie temperatury. W miastach żywotnik rośnie nawet przy dużym zanieczyszczeniu powietrza. Najlepiej rośnie w klimacie chłodnym i wilgotnym, na glebach żyznych, wapiennych i dostatecznie wilgotnych. W młodości odznacza się szybkim wzrostem, lecz tempo maleje po 15-20 latach. W naszych warunkach osiąga do 15 metrów wysokości. Drewno żywotnika zachodniego jest bardzo lekkie, miękkie i żółtawo zabarwione, pozbawione żywicy jednak niezwykle trwałe i odporne na gnicie (znacznie trwalsze niż dębowe). Żywotnik znajduje zastosowanie w parkach miejskich i w zieleni osiedlowej. Szczególnie cenne dla kompozycji parkowych są liczne odmiany, również odporne na zanieczyszczenia powietrza oraz wytrzymałe na mrozy.