Rzecz nadspodziewanie dobrze napisana, interesująca, sylwetki polskich sierot nakreślone wzruszająco, a przy tym bez retuszu i sentymentalizmu. Opowiadanie Kaziunia to opis postaci, jakiej nie wymyśli żadna literacka fantazja. Tragizm polskich dzieci w Sowietach Ordonka odtwarza bez nienawiści do sprawców ich niedoli, pisze jednak realistycznie, a to wystarcza, by oddać koszmar życia na zesłaniu.
Hanka Ordonówna (właściwie Maria Anna Tyszkiewicz z domu Pietruszyńska), piosenkarka, tancerka, aktorka kabaretowa i filmowa. Była czołową gwiazdą kabaretów warszawskich lat trzydziestych ubiegłego wieku. W czasie II wojny światowej znalazła się na terenach okupowanych przez ZSRR, została aresztowana i wywieziona do obozu pracy w Uzbekistanie. Po wybuchu wojny sowiecko-niemieckiej i zawarciu układu Sikorski-Majski (1941) została zwolniona z obozu; po dotarciu do armii generała Andersa podjęła się ratowania polskich dzieci, które znalazły się w ZSRR. Autorce udało się z pomocą męża - Michała hrabiego Tyszkiewicza - wywieźć kilkaset dzieci na Bliski Wschód, gdzie sierotami zaopiekowały się polskie placówki.
Prezentowana książka to zbiór opowiadań o losach tych "tułaczy dzieci". Pierwsze wydanie ukazało się w Bejrucie w 1948 roku pod pseudonimem Weronika HORT (Hanka Ordonówna Tyszkiewicz).
Wydawnictwo: LTW
Stron: 205 + 8 stron foto
