Roman Zimand

Trzy studia o Boyu

Warszawa, 1961, PIW, wydanie 1

Str. : 371, dedykacja, oprawa miękka, 21 cm

stan BDB . Środek książki nierozcięty.

Dedykacja i autograf profesora Romana Zimanda dla profesora Adama Schaffa.

Książka z księgozbioru profesora Schaffa.

Spis treści w skanach.

Roman Zimand ps. Leopolita (ur. 16 listopada 1926 we Lwowie, zm. 8 kwietnia 1992 w Warszawie)

– polski krytyk literacki, historyk literatury i publicysta żydowskiego pochodzenia.

W latach 1[zasłonięte]940-19 przebywał na zesłaniu w Kazachstanie. W 1945 był publicystą "Trybuny Dolnośląskiej".

Od 1945 do 1948 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do 1957 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 1948 do 1949 był sekretarzem redakcji "Po prostu".

Od 1949 do 1950 pracował jako redaktor w Wydziale Wydawniczym Centralnej Szkoły PZPR.

Od 1951 do 1954 wykładał materializm historyczny i estetykę marksistowską na Uniwersytecie Warszawskim, w Akademii Sztuk Pięknych oraz w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR.

Od 1954 do 1958 był redaktorem "Trybuny Ludu". 

W latach 1[zasłonięte]956-19 ponownie był redaktorem tygodnika "Po Prostu". Następnie w latach 1[zasłonięte]958-19 pracował w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.

W 1972 otrzymał tytuł profesora.

Współpracownik paryskiej Kultury, gdzie publikował pod pseudonimem Leopolita.

Współpracownik Polskiego Porozumienia Niepodległościowego.

W 1980 był jednym z założycieli Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauki.

Sprowadzał z zagranicy zakazany sprzęt poligraficzny, organizował pomoc finansową dla rodzin represjonowanych. 

Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 internowany, od tegoż roku objęty zakazem publikacji.

Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2, rząd 9). 

Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego postanowieniem z dnia 18 lutego 2009.