"Nie co chwila ludzie strzelają się, wieszają, składają sobie nawzajem miłosne wyznania. Przeważnie jedzą , piją, włóczą się, plotą głupstwa. Trzeba to pokazać na scenie. Trzeba stworzyć dramat, w którym by ludzie wchodzili, wychodzili, jedli, mówili o pogodzie, grali w karty...Niech na scenie wszystko bedzie równie proste i równie zawiłe jak w życiu. Tu ludzie jedzą , tylko jedzą , a tymczasem rozstrzyga się ich szczęście, rozbija ich życie"(za:Stanisław Marczak Oborski "Pzrewodnik teatralny", Warszawa 1991)Taki też jest czechowowski świat:pełen szarych ludzi i ich zaściankowych problemów, zatopionych w monotonii życia. Świat , którego historię tworzy codzienne picie herbaty. Czechow nie rozwija akcji dramatycznej, nie buduje tradycyjnie pojętej intrygi. Mimo to z niepozornego losu swoich bohaterów potrafi wydobyć prawdziwą tragedię ludzkiego istnienia. "Trzy siostry" w reżyserii Aleksandra Bardiniego spełniają wszystkie postulaty teatralne aktora. Są opowieścią o życiu, które przecieka ludziom przez palce, o niespełnionych nadziejach i kalekich charakterach, o świecie , gdzie królestwem  płaci się nie za konia, lecz za szklankę herbaty. Reżyser w swojej inscenizacji pozostał wierny Czechowowi. Nie udziwniał, nie skracał zbytnio tekstu. Postawił prawdę psychologiczną, ukazał ludzkie dramaty bez nadmiernej teatralizacji i pustych gestów.