|
|
e-księgarnia antykwariat
PARALALA
tel.+48 [zasłonięte]692520
[zasłonięte]@poczta.onet.pl
|
|
|
|
|
|
KATEGORIE - kliknij i wybierz:
|
|
|
|
|
|
47 1020 [zasłonięte] 5[zasłonięte]0110002 [zasłonięte] 002439
57 1140 [zasłonięte] 2[zasłonięte]0040002 [zasłonięte] 609236
tytułem: nick i nr aukcji
|
|
|
|
|
|
I. PRZEDPŁATA NA KONTO:
*1 książka - priorytet 8,50 zł
*2 książki - priorytet 9zł
*3 i więcej - priorytet GRATIS !
II. PRZESYŁKA POBRANIOWA (przy odbiorze):
* 1 książka
- ekonomiczna - 12,50 zł
- priorytet - 15,50 zł
* 2 książki
- ekonomiczna - 14,00 zł
- priorytet - 17,00 zł
*3 książki i więcej
- ekonomiczna - 16,00 zł
- priorytet - 19,00 zł
|
|
|
|
| |
|
PRZEWODNIK TERENOWY
DO OZNACZANIA TRZMIELI I TRZMIELCÓW POLSKI
Tadeusz Pawlikowski
1999, stron 30
SPIS TREŚCI
Wprowadzenie............................................ 5 Biologia trzmieli i trzmielców........................ 11 Przegląd systematyczny ............................. 15 Tworzenie grzbietowych wzorów barwnych...... 18 Objaśnienia wzorów barwnych trzmieli (nry I 86) 19 Wzory barwne samic trzmieli (nry 1 18)....... 22 Wzory barwne samic trzmieli (nry 19-36)....... 23 Wzory barwne samic trzmieli (nry 37-50)....... 24 Wzory barwne samców trzmieli (nry 51 68).. 25 Wzory barwne samców trzmieli (nry 69- 86)... 26 Objaśnienia wzorów barwnych trzmielców (nry 1 25) 27 Wzory barwne samic trzmielców (nry 1-10).... 28 Wzory barwne samców trzmielców (nry 1 1 25) 29 Piśmiennictwo........................................... 30
O P I S
Trzmiele (Bombus) i trzmielce (Psithyrus) to powszechnie budzące sympatię duże, puszyście owłosione, o charakterystycznym spowolnionym locie owady zapylające. Pod względem systematycznym stanowią one plemię Bombini w obrębie rodziny pszczołowatych (Api-dae). Owłosienie trzmieli i trzmielców pokrywa gęsto prawie całe ciało. Szczególnie na części grzbietowej tworzy ono wyraźne futerko o typowym (najczęściej paskowanym) wzorze barwnym.
Grzbietowe wzory barwne owłosienia trzmieli i trzmielców Polski nie były dotąd ustalone zadowalająco. Powstały, przy ogólnych opracowaniach tej grupy barwne ryciny, czy też narysy wzorów ubarwienia części gatunków. Wzory te nie uwzględniały jednak stopnia zmienności na tyle aby mogły być wykorzystywane do oznaczania gatunków w terenie bez ich masowego zabijania. Także dotychczasowe morfometryczne metody identyfikacji gatunkowej trzmieli i trzmielców (w oparciu o klucze) zmuszały do odłowów większej liczby tych bardzo pożytecznych owadów oraz ich zatruwania. W Polsce stwarzało to również dodatkowy problem prawny, ponieważ wszystkie trzmiele są ustawowo chronione. Dotychczas zarejestrowano na obszarze Polski 29 gatunków trzmieli i 8 gatunków trzmielców.
Przygotowując przewodnik założono po 1) że zmienność wzorów barwnych imagines większości gatunków z Europy Środkowej zachowuje zespół swoistych cech w ramach ustalonego szablonu, oraz po 2) że szablon ten będzie można wykorzystać do identyfikacji tych gatunków w terenie. Co do powyższych założeń zdawano sobie sprawę ze skali trudności ustalania specyficzności wzoru u niektórych gatunków, zwłaszcza u blisko spokrewnionych z podrodzajów Bombus (s, str. Megabombus czy Kallobombus i to in vivo oraz w warunkach terenowych. Szczególnie będzie to trudne dla obserwatorów początkujących i niezaznajomionych z entomologią. Jednak w ich sytuacji dobre rezultaty można uzyskać przez trening obserwacji wzoru barwnego poczynając od końca odwłoka aż do twarzy. Można też szkicować zaobserwowane szczegóły ubarwienia. W przypadku trzmieli czarnych z czerwonym lub rudym zakończeniem odwłoka należy zwracać uwagę równocześnie na długość włosków futerka (szczególnie - na równe i krótkie dla Bomhus conjusus] oraz barwę włosków koszyczków na tylnych odnóżach (szczególnie - na rude dla Bambus ruderarius). Dobrze jest przed terenowymi obserwacjami przestudiować wzory barwne z przewodnika zwracając uwagę na pogrupowanie gatunków według zabarwienia owłosienia końca odwłoka. Niekiedy dla oznaczenia niezbędnym będzie jednak usypianie (octanem etylu) pojedynczych okazów robotnic lub samców (wyłącznie), i to w sierpniu, kiedy większość rodzin trzmieli uzyskała już sukces rozwojowy (tzn. gdy ich młode królowe zostały unasiennione). We wszystkich wątpliwych przypadkach przy identyfikowaniu gatunków należy sięgnąć po dokładniejsze klucze i opisy z prac wymienionych w bibliografii.
Zmienność wzorów do przewodnika została ustalona w oparciu o dwudziestoletnie badania terenowe w całej Polsce oraz o zbiory entomologiczne muzeów krajowych i Muzeum Instytutu Zoologicznego Ukraińskiej Akademii Nauk w Kijowie. W terenie prowadzono obserwacje, fotografowanie oraz w nielicznym zakresie odłowy trzmieli (zawsze za zezwoleniem Konserwatora Przyrody odpowiedniego UW, bądź Dyrekcji Parków) w zróżnicowanych przyrodniczo środowiskach Polski, które szczególnie sprzyjały wyzwalaniu zmienności ubarwienia (w tym melanizmu). Ustalono zmienność wzorów barwnych dla płci każdego z gatunków trzmieli i trzmielców wykazanych oraz potencjalnych do wykazania na obszarze Polski. Opracowano szablony edycyjne wzorów barwnych do wszystkich gatunków, a zwłaszcza dla najbardziej zmiennych Bombus terrestris, Bambus lucorum, Bombus pratorum, Bombus hortorum, i Bombus pascuorum
|
|
