Książka poświęcona jest triumfowi najwyższemu i najbardziej prestiżowemu wyróżnieniu militarnemu w antycznym Rzymie, ujętemu w kontekst rzymskiej ideologii zwycięstwa, jako jej najwyraźniejszy przejaw i środek, za pomocą którego w znacznym stopniu ją kreowano. W książce wykazano polityczną rolę i ważkość triumfu w dążeniach poszczególnych cesarzy do wylansowania tych wartości i idei, które w założeniu tworzyć miały powszechny wizerunek władcy idealnego i niepokonanego, stojącego na czele potężnego i silnego Imperium. To właśnie dzięki odnoszonym zwycięstwom i celebrowanym triumfom cesarze rzymscy tworzyli wokół siebie aurę niezwyciężoności. Niejednokrotnie za jej pomocą legitymowali swe prawa do tronu.