Transcendencja jako ocalenie to książka o specyficznym rodzaju myślenia religijnego. Autor śledzi w niej rodzaj refleksji „opartej na idei profanacji”, która charakteryzuje się swoistym radykalizmem oraz skłonnością do autodestrukcji. Rozpoznanie tego modelu myślenia umożliwia nowe spojrzenie na filozofię religii Kierkegaarda, jednocześnie zaciera zbyt pochopnie wyznaczone granice, odkrywając związki religii i postmodernizmu, ascetyzmu i dekonstrukcji (książka zawiera opracowanie rzadko podejmowanego w Polsce tematu teologii postmodernistycznej). Przedstawione w pracy ujęcie problemu granic myślenia religijnego z uwzględnieniem uwikłania poznania religijnego w moralność, pozwala zrozumieć, że nawet najbardziej abstrakcyjna myśl o Absolucie może być przepełniona lękiem przed wyrządzeniem krzywdy Bogu. Dlatego też przeprowadzone w niniejszej książce analizy filozoficznych teorii transcendencji składają się jednocześnie na opowieść o tym, jak pogrążona w poczuciu winy współczesna myśl religijna sama oddala od siebie Boga.