Praca ta jest pierwszym wieloaspektowym, scalającym, a więc monograficznym ujęciem problematyki tragedii w świadomości estetycznej i w literaturze drugiej połowu XIX wieku, rozpatrywanym na bogatym materiale literackim w rozległych kontekstualnych powiązaniach. [...] Wartością rozprawy, szczególnie godną podkreślenia, jest odtworzenie w niej ówczesnej świadomości gatunkowej rożnych odmian dramatu w polskiej myśli estetycznej - krytycznoliterackiej i teatralnej, skonfrontowanie owej świadomości z twórczymi realizacjami gatunki - literackimi i scenicznymi, a wszystko to w kontekście zachodnioeuropeskiej, zwłaszcza niemieckiej i francuskiej, teorii i praktyki pisarskiej. Z recenzji wydawniczej prof. Zofii Mocarskiej-Tycowej