• Książka pt. Warszawa teatralna jest plonem sesji, której celem było określenie miejsca Warszawy w ogólnopolskim życiu teatralnym.

• Najchętniej podejmowano refleksję historyczną, ukazującą różnorodne nurty warszawskiej tradycji teatralnej, poczynając od teatru królewskiego, poprzez balet, malarnię Warszawskich Teatrów Rządowych aż do sceny operowej, działającej w pierwszych latach powojennych. Pokazano odmienność Warszawy jako ośrodka teatralnego w okresie zaborów, m.in. przez stosunek Lwowa do Warszawy, a także jej magnetyczną siłę, przyciągającą artystów z całej Polski.

• Dwie grupy tematyczne wzbudziły szczególne zainteresowanie badaczy: okres Młodej Polski oraz relacje teatru i polityki. Określono więc miejsce Warszawy w życiu teatralnym Młodej Polski, głównie poprzez penetrację repertuaru. Zatrzymano się nad problemem odrębności realistycznego aktorstwa warszawskiego. Świadomość teatralną krytyki i widowni okresu modernizmu ukazano poprzez reakcję na gościnne występy światowej gwiazdy Sary Bernhardt, a także propagatorki Maeterlincka — Georgette Leblanc.

• Odniesienia polityki i teatru przedstawiono w różnych aspektach. Służy temu analiza komedioopery politycznej okresu powstania listopadowego, ale także relacja o strajku aktorów warszawskich w 1905 roku, a potem uwagi o stosunku cenzury warszawskiej do sztuk mówiących o rewolucji. Warszawska premiera Cara Samozwańca Nowaczyńskiego stalą się przykładem dla zasygnalizowania różnic w sferze życia politycznego i artystycznego w dwóch zaborach. Podjęto także próbę przedstawienia nurtu popaździernikowej „odwilży" na scenach warszawskich.

• Książkę kończą rozważania o charakterze kulturowym, dotyczące modelu współczesnej Warszawy teatralnej jako ośrodka stołecznego i jego miejsca na mapie teatralnej kraju.

     GORĄCO ZACHĘCAM DO ZAKUPU !!!