Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

TOWARZYSTWO ARTYSTÓW POLSKICH SZTUKA 1[zasłonięte]897-19 BDB

19-01-2012, 14:49
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Aktualna cena: 50 zł     
Użytkownik inkastelacja
numer aukcji: 2036022455
Miejscowość Kraków
Wyświetleń: 15   
Koniec: 13-01-2012 20:13:16
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha



PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI -
SZTUKA KRĘGU SZTUKI

TOWARZYSTWO ARTYSTÓW POLSKICH "SZTUKA" 1[zasłonięte]897-19



PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W DOLNEJ CZĘŚCI AUKCJI (CZASAMI TRZEBA WYKAZAĆ SIĘ CIERPLIWOŚCIĄ W OCZEKIWANIU NA ICH DOGRANIE)


AUTOR -
PRACA ZBIOROWA

WYDAWNICTWO, WYDANIE, NAKŁAD -
WYDAWNICTWO - MUZEUM NARODOWE W KRAKOWIE, KRAKÓW 1995
WYDANIE - 1
NAKŁAD - ??? EGZ.

STAN KSIĄŻKI -
BARDZO DOBRY JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).

RODZAJ OPRAWY -
ORYGINALNA, MIĘKKA

ILOŚĆ STRON, WYMIARY, WAGA -
ILOŚĆ STRON - 106 + TABLICE Z ILUSTRACJAMI
WYMIARY - 29,5 x 20,5 x 1 CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - 0,678 KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)

ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
ZAWIERA ILUSTRACJE W TEKŚCIE I OSOBNE TABLICE W TYM RÓWNIEŻ KOLOROWE.


KOSZT WYSYŁKI -
8 ZŁ - KOSZT UNIWERSALNY, NIEZALEŻNY OD ILOŚCI I WAGI, DOTYCZY PRZESYŁKI PRIORYTETOWEJ NA TERENIE POLSKI.

ZGADZAM SIĘ WYSŁAĆ PRZEDMIOT ZA GRANICĘ. KOSZT WYSYŁKI W TAKIM PRZYPADKU, USTALA SIĘ INDYWIDUALNIE WEDŁUG CENNIKA POCZTY POLSKIEJ I JEST ZALEŻNY OD WAGI PRZEDMIOTU. (PREFEROWANYM JĘZYKIEM KONTAKTU POZA OCZYWIŚCIE POLSKIM JEST ANGIELSKI, MOŻNA OCZYWIŚCIE PRÓBOWAĆ KONTAKTU W SWOIM JĘZYKU NATYWNYM.)

I AGREE to SEND ITEMS ABROAD. The COST of DISPATCHING In SUCH CASE, IS ESTABLISH ACCORDING TO PRICE-LIST of POLISH POST OFFICE SEVERALLY And it IS DEPENDENT FROM WEIGHT of OBJECT. ( The PREFERRED LANGUAGE of CONTACT WITHOUT MENTIONING POLISH IS ENGLISH, BUT YOU CAN OBVIOUSLY TRY TO CONTACT ME IN YOUR NATIVE LANGUAGE.)


DODATKOWE INFORMACJE - W PRZYPADKU UŻYWANIA PRZEGLĄDARKI FIREFOX MOŻE WYSTĄPIĆ BŁĄD W POSTACI BRAKU CZĘŚCI TEKSTU LUB ZDJĘĆ, NIESTETY NARAZIE JEDYNYM ROZWIĄZANIEM JAKIE MOGĘ ZAPROPONOWAĆ TO UŻYCIE INTERNET EXPLORERA LUB WYSZUKIWARKI "OPERA", Z GÓRY PRZEPRASZAM ZA NIEDOGODNOŚCI.
PRZY OKAZJI PRZYPOMINAM O KOMBINACJI KLAWISZY CTRL+F (PRZYTRZYMAJ CTRL I JEDNOCZEŚNIE NACIŚNIJ F), PO NACIŚNIĘCIU KTÓREJ Z ŁATWOŚCIĄ ZNAJDZIESZ INTERESUJĄCE CIĘ SŁOWO O ILE TAKOWE WYSTĘPUJE W TEKŚCIE WYŚWIETLANEJ WŁAŚNIE STRONY.



SPIS TREŚCI LUB/I OPIS -

SZTUKA KRĘGU. SZTVKI
TOWARZYSTWO ARTYSTÓW POLSKICH
„SZTUKA" 1[zasłonięte]897-19
MUZEUM NARODOWE W KRAKOWIE
Gmach Główny, al. 3 Maja 1
26 maja 10 września 1995
Wystawa
Koncepcja: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska
Scenariusz: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska Barbara Małkiewicz
Komisarze: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska Barbara Małkiewicz
Aranżacja plastyczna: Jan Kolanowski Prace organizacyjne: Marek Mróz
Katalog
Wstęp: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska
Katalog dzieł: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska Barbara Małkiewicz oraz Magdalena Czubińska
Tłumaczenie na język angielski: Barbara Szyper Redakcja i opracowanie techniczne: Elżbieta M. Hyży Fotografie barwne: Tadeusz Szklarczyk (I-XVIII)
czarno-białe: Andrzej Chęć i Tadeusz Szklarczyk (1-4, 6, 8, 15-20, 22-35) Edmund Witecki (10, 14) L. Perz i F. Maćkowiak (5) Muzeum Narodowe w Poznaniu (9, 21) Muzeum Śląska Opolskiego (11) Biblioteka Jagiellońska w Krakowie (zdjęcia archiwalne)
Redaktor naukowy wydawnictw MNK: Adam Małkiewicz
Na okładce: Teodor Axentovicz, fragment plakatu II Wystawy ,,Sztuki" 1898, litografia





Gdy w ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku głośne stały się sukcesy malarzy polskich: Jana Matejki, Henryka Rodakowskiego i Józefa Cheł-mońskiego w Paryżu, Henryka Siemiradzkiego w Rzymie, Józefa Brandta i Maksymiliana Gierymskiego w Monachium, Wojciecha Kossaka w Berlinie i innych, instytucje takie jak Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (zał. 1854) i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (zał. 1860) okazały się niewystarczające wobec ambicji i możliwości środowisk artystycznych.
Już w przeddzień powołania pierwszego na terenie ziem polskich Muzeum Narodowego w Krakowie 6 października 1879 roku, w domu Konrada Wentzla pod obrazem Matki Boskiej w rynku krakowskim, 39 artystów, zgromadzonych z okazji jubileuszu Józefa Ignacego Kraszewskiego podpisało wspólny dokument, w którym uchwalono, by: ,,co kilka lat odbywała się wystawa artystów polskich sztuk plastycznych, która tem ogólnem ich zgromadzeniem przyczyniać się będzie do rozwoju sztuki krajowej".
Realizacja tego zamiaru dokonała się w ogromnym stopniu dzięki powołaniu 18 lat później Towarzystwa Artystów Polskich ,,Sztuka", co stało się dziełem następnego już pokolenia malarzy o wybitnych indywidualnościach.
Założone w 1897 roku Towarzystwo na wiele dziesięcioleci stało się prężnie działającą instytucją o sporym wpływie na sztukę polską. Bo mimo że w statucie nie określano żadnych celów artystycznych, wystawiano bez ograniczeń dzieła starannie dobranych członków Towarzystwa oraz wybrane obrazy imiennie zaproszonych twórców. Ten sposób doboru narzucał preferencje dla sztuki o wysokim poziomie, cenionej do dzisiaj.
Bilans przeszło półwiecznej aktywności ,,Sztuki" przedstawia się imponująco. Towarzystwo skupiało najważniejsze środowiska twórcze w całym kraju, zaś wystawy swe wysyłało daleko poza Polskę i poza kontynent europejski, o czym informacje uważny czytelnik znajdzie w dalszej części tej publikacji.
Wystawa Sztuka w kręgu „Sztuki" przygotowana przez Muzeum Narodowe w Krakowie jest wystawą monograficzną poświęconą Towarzystwu Artystów Polskich ,,Sztuka" i oprócz dokumentów gromadzi dzieła malarstwa, rzeźby, grafiki, plakatu, tkanin, ceramiki, mebli itp. z przeszłych ekspozycji,,Sztuki". Ma za zadanie również przywrócić pamięć mądrej i bardzo skutecznej działalności samego środowiska artystów, która przyniosła wielki plon i warta jest przypomnienia szczególnie teraz.

Tadeusz Chruścicki
dyrektor
Muzeum Narodowego w Krakowie





Idea założenia nowego ugrupowania artystycznego, opozycyjnego wobec popadającego w stagnację krakowskiego i lwowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, narodziła się w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku w Paryżu z inicjatywy Józefa Chełmońskiego i Jana Stanisławskiego.
W następstwie tych projektów w zimie 1896 r. powstała wśród grona krakowskich malarzy myśl urządzenia wspólnej wystawy, która by się wyróżniała doborem dziel wystawionych od przeciętnego poziomu wystaw Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Porozumiewano się ze sobą prywatnie; wreszcie 27 maja 1897 r. otwartą została w Sukiennicach ,,Wystawa osobna obrazów i rzeźb"(...) Powodzenie przewyższało oczekiwania. Napływ publiczności był ogromny; nie szczędzono słów uznania i zachęty, a ruch kupujących był jak na nasze stosunki niezwyczajny l. Ta trwająca zaledwie jeden miesiąc wystawa, na której eksponowano 67 prac, zyskała ogromne uznanie, spowodowane nie tylko jakością wystawianych dzieł, lecz także udziałem renomowanych i cenionych artystów, między innymi Jacka Malczewskiego, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego, Józefa Chełmońskiego, Juliana Fałata. Byli to w przeważającej części profesorowie reformowanej właśnie w 1897 r. krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Ten ekskluzywny dobór artystów, uczestniczących w „wystawie osobnej", natychmiast spowodował lawinę krytyki, zarzucającej izolację i utworzenie uprzywilejowanego zespołu posiadającego monopol na dobrą sztukę. Ataki sprowokowane zostały między innymi faktem użycia w tytule wystawy określenia ,,osobna", które sugerowało pewną elitarność. Na łamach „Tygodnika Ilustrowanego" anonimowy krytyk napisał:
Najwłaściwiej przypadałaby im nazwa ,,izołantów", pragnących wyodrębnić się i wyosobnić w jednej zwartej grupie z całej reszty artystów, odgradzając się od reszty jakimś swego rodzaju przywilejem czy monopolem. Jest to po prostu grono wybranych, którzy chcą być międy sobą w ściśle zamkniętym kółku, dopuszczając do swego towarzystwa tylko takich, których za godnych siebie uważać będą2.
Natomiast artyści uczestniczący w tym pierwszym wspólnym pokazie mieli nadzieję, że grupa ta odegra ważną rolę w polskim życiu artystycznym, czemu wyraz dają słowa Józefa Mehoffera, skierowane do przyszłej żony, Jadwigi Janakowskiej:
Mam przekonanie, że wystawa ta jest początkiem dosyć ważnego ruchu dla sztuki polskiej. Pewne siły się zjednoczyły co dużo znaczy i z pewnością oddziaływać będą wzajemnie na siebie. (...) Byle tylko się nie zerwało przyczyną jaką nieprzyjemną2". Zespół profesorów krakowskiej Szkoły uczestniczących w „wystawie osobnej", zjednoczył wokół siebie kilkunastoosobową grupę artystów o ustalonej pozycji, w większości również związanych z tym samym środowiskiem artystycznym.
Zawiązanie Towarzystwa — wspominał w kolejnym liście do żony Józef Me-hoffer — posuwa się naprzód. W tych dniach wniesiemy już podanie do namiestnictwa. Organizacja ołigarchiczna, bo członkowie założyciele zachowują rząd przy sobie, a w ogóle postanowiono postępować ostrożnie z powiększeniem grona, aby nie być w kłopocie. Inni więc będą zapraszania".
Formalne założenie Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka" nastąpiło 27 października (lub listopada) 1897 r„ kiedy to na walnym zebraniu uchwalono założenie Towarzystwa oraz ukonstytuowano Zarząd, którego skład opublikowany został w katalogu II wystawy Towarzystwa „Sztuka" w 1898 r.5
Pierwszym prezesem został Józef Chełmoński, zastępcami Jan Stanisławski i Leon Wyczółkowski, sekretarzem Józef Mehoffer, zastępcą sekretarza Stanisław Wyspiański, skarbnikiem Teodor Axentowicz, zastępcą skarbnika Jacek Malczewski. Na skutek interwencji władz rosyjskich Chełmoński musiał zrezygnować, jako obywatel rosyjski, z prezesury, zatrzymując jedynie tytuł prezesa honorowego. W późniejszych okresach w Zarządzie Towarzystwa pojawili się tacy artyści, jak Julian Fałat, Ferdynand Ruszczyc, Wojciech Weiss, Teodor Axentowicz, Józef
Pankiewicz, Karol Frycz, Stefan Filipkiewicz, Witold Wojtkiewicz, Konstanty Laseczka, Józef Czajkowski, Władysław Jarocki, Ksawery Dunikowski. Duszą ugrupowania był Jan Stanisławski, który swoim temperamentem i taktem, łączonym z trafnością i jędrnością słowa umiał rozwiązywać najtrudniejsze kwestie: Jego staraniem i życzliwością stowarzyszenie to zdobyło równorzędne znaczenie z Secesją wiedeńską, wywiesiwszy wysoko sztandar niezależnej sztuki. A podczas gdy Secesja wiedeńska zdążyła się już rozpaść kilkakrotnie i zatrzeć swe ślady — Towarzystwo ,,Sztuka", dzięki energii Stanisław skiego, stałe dźwiga się w znaczeniu i dostojeństwie artystycznym 6.
Towarzystwo Artystów Polskich,,Sztuka" opublikowało w 1897 r. Statut, regulujący w 35 paragrafach zasady funkcjonowania ugrupowania, naboru członków Towarzystwa, sposobu powoływania władz, ich prawa i obowiązki. Sprecyzowane zostały formy dysponowania majątkiem Towarzystwa oraz cele i środki Towarzystwa. Statut wydany w niewielkim nakładzie szybko został zapomniany, a w katalogu ostatniej wystawy Towarzystwa w 1950 r. wręcz odnotowano informację, że Towarzystwo nigdy nie dysponowało żadnym regulaminem i statutem7.
Statut regulował system funkcjonowania Towarzystwa, którego wszystkimi sprawami zajmowały się Walne Zgromadzenie i Zarząd. Walne Zgromadzenie, któremu przewodniczył prezes lub jego zastępca, zobowiązane było między innymi do wyboru Zarządu, rozporządzania funduszem ,,żelaznym" towarzystwa, zmiany Statutu, przyjmowania i wykluczania członków, ustalania terminów wystaw, wreszcie rozwiązania Towarzystwa. Wszelkie uchwały Walnego Zgromadzenia zapadały większością głosów. Natomiast Zarząd Towarzystwa składał się z prezesa honorowego, prezesa, dwóch zastępców prezesa, dwóch członków i dwóch zastępców. Prezes zobowiązany był do reprezentowania Towarzystwa na zewnątrz, podpisywania prawnych zobowiązań Towarzystwa oraz wszelkich dokumentów, czuwania nad realizowaniem Statutu, zwoływania posiedzeń.
Statut Towarzystwa Artystów Polskich ,,Sztuka" wiele uwagi poświęcił zasadom przyjmowania i wykluczania członków z Towarzystwa oraz ich prawom i obowiązkom. Już w momencie zawiązania ugrupowania w 1897 r. zastosowano zasadę elitarności i hermetyczności w doborze jego członków, co miało na celu zachowanie możliwie najwyższego poziomu artystycznego. Wprowadzono status członka honorowego, mianowanego za wybitne zasługi dla sztuki polskiej przez Zgromadzenie na wniosek Zarządu, oraz członków czynnych, wybieranych większością głosów Walnego Zgromadzenia. Wprowadzono również zasadę zapraszania na wystawy artystów spoza Towarzystwa, oznaczając wyraźnie jakie dzieło sztuki będzie przyjęte na jedną, konkretną ekspozycję. Członkom Towarzystwa przysługiwało prawo przesyłania na wystawy nieograniczonej liczby dzieł, które podlegały wewnętrznemu, koleżeńskiemu jury, brania udziału w Walnym Zgromadzeniu, biernego i czynnego wyboru, otrzymywania zapomogi lub pożyczki. Natomiast obowiązkiem było przede wszystkim przestrzeganie postanowień Statutu i regulaminu, zaś działanie sprzeczne z celami Towarzystwa powodowało wykluczenie. Kolejne paragrafy Statutu określały zasady funkcjonowania funduszu Towarzystwa, które było finansowo niezależne, czerpiąc dochody z wystaw, z darów i zapisów, z odsetek od sum uzyskanych za sprzedane dzieła sztuki. Taka polityka finansowa pozwoliła Zarządowi Towarzystwa na stworzenie funduszu zwanego ,,żelaznym", funduszu
„obrotowego" oraz funduszu „zapasowego". Towarzystwo samo pokrywało koszty transportów obiektów na — i z wystaw, natomiast koszty przygotowania ekspozycji, druki katalogów oraz plakatów pokrywane były z dochodów przynoszonych przez kolejne wystawy, z zapisów i odsetek ze sprzedaży dzieł sztuki.
Postanowienie końcowe Statutu brzmiało: W razie rozwiązania Towarzystwa przechodzi jego majątek na własność Muzeum Narodowego w Krakowie. Postanowienie to nie zostało nigdy oficjalnie zrealizowane, aczkolwiek wiele prac znanych z wystaw Towarzystwa Artystów Polskich ,,Sztuka" trafiło do zbiorów krakowskiego Muzeum. Stało się to między innymi dzięki kolekcji Feliksa Mangghi Jasieńskiego, który nie tylko przyjaźnił się z artystami kręgu „Sztuki", lecz także był sympatykiem tego ugrupowania, żywo ingerującym w jego program artystyczny.
Najistotniejszym punktem działalności nowo utworzonego Towarzystwa, ujętym w drugim i trzecim paragrafie Statutu było przyczynienie się do powiększenia życia artystycznego w kraju, zaś środkiem do osiągnięcia tego celu jest urządzanie czasowych Wystaw dzieł sztuki w kraju i zagranicą. Te założenia statutowe konsekwentnie stosowane były od momentu zawiązania Towarzystwa, to jest od 1897 r., aż po
...





Przypisy:

1 Sprawozdania Wydziału Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka za rok 1898, Tyg. Ilustr. 1899, nr 18.
2 M. G„ Wystawa osobna, Tyg. Ilustr., 1897, nr 29.
3 J. Mehofferowa, Wspomnienia, maszynopis, Ossolineum, Wrocław.
4 tamże.
5 Kat. // wystawa Towarzystwa Artystów Polskich ,,Sztuka", Kraków 1898.
6 F. Klein, Zarys historyczny Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka (w) Sztuka 1[zasłonięte]897-19, Kraków 1922.
7 Statut Towarzystwa Artystów Polskich ,,Sztuka", Kraków 1897.
W katalogu 101 wystawy Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka", Kraków 1950 zanotowano:" to dziwne „Towarzystwo", które nie było nigdy zorganizowane, nigdy nie rządziło się żadnym regulaminem czy statutem, nie miało żadnych walnych zebrań, kapitałów, nie prowadziło księgi protokołów itd., które w ogóle nie było „Towarzystwem" w znaczeniu społecznym, było właściwie bractwem artystycznym, gromadką złączoną wspólną artystyczną ideologią". Według Franciszka Kleina Towarzystwo Sztuka dysponowało również do momentu wybuchu pierwszej wojny światowej lokalem przy pl. Biskupim 8 w Krakowie, biblioteką, przekazaną przez Janinę Stanisławską oraz archiwum, które wraz z biblioteką przekazane zostało Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
8 S. R. Lewandowski, Listy o sztuce z Wiednia, Tyg. Ilustr. 1899, nr 50.
9 L. Hevesi, Acht Jahre Secession (Marz 1897-Juni 1905). Kritik - Polemik - Chronik, Wien 1906; B. Zuckerkandl, Jung-Polen, Zeitkunst 1[zasłonięte]901-19, Wien und Leipzig 1908; G. Wytrzens, Wiedeń w życiu i twórczości Stanisława Wyspiańskiego (w) Pamiętnik Literacki 1973, z. 2; R. Taborski, O współpracy krakowskiej,,Sztuki" z wiedeńską Secesją (w) Przegląd humanistyczny, (podaje pełny przegląd literatury), 1975, z. 4; H. Bisanz, Polnische Kunstler in der Wiener Secession und im Hagenbund (w) Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, Prace historyczne 1980 z. 68.
10 Le arti a Vienna, Venezia, Milano 1984.
11 J. Kotalik, Alfons Mucha a ćeske umeni (w) Alfons Mucha 1860 -1939, Narodni Galerie v Praze 1980.
12 J. Cavanaugh, The Society of Polish Artists ,,Sztuka" 1[zasłonięte]897-19 (w) Symbolism in Poland, Collected Essays, Detroit 1984; Tyg. Ilustr. 1904, nr 10
13 A. Potocki, Sztuka polska na wystawie powszechnej w Diisseldorfie, Sztuka 1904, z. 4.
14 F. Klein, Zarys historyczny..., op. cit.
15 Tyg. Ilustr. 1905, nr 28.
16 W. Kossak, Wystawa austriacka w Londynie, Świat, 1906, nr 19; S. Rejchan, Sztuka polska w Londynie, Tyg. Ilustr. 1906, nr 22, nr 27.
17 W. Jarocki, Moje drogi malarskie, wspomnienia, maszynopis, Archiwum Instytutu Sztuki PAN, Warszawa.
18 F. Klein, Zarys historyczny..., op. cit.
19 W. K. Artyści polscy w oświetleniu prasy niemieckiej, Słowo Polskie 22 IV 1913.
20 Catalogo delia XI Esposizione Internazionale d"arte delia Citta di Yenezia, 1914.
21 Catalogo delia XV Esposizione Internazionale d"arte delia Citta di Yenezia, 1926; U. Nebia, La ąuindicesima Esposizione d!arte a Venezia, 1926; M. Treter, XV Międzynarodowe Biennale Sztuki w Wenecji, Sztuki Piękne 3, 1926/1927; S. Woźnicki, Reprezentacja Polski na międzynarodowej wystawie w Wenecji, Rzeczpospolita 1926, nr 215.
22 M. Treter, Uwagi na temat XVII Biennale, Sztuki Piękne 1930, R. 6.
23 R. Emski, Pierwsza reprezentacyjna wystawa współczesnej sztuki polskiej w Pradze, Kurier Lit. Nauk., dod. do Tyg. Ilustr. 1927, nr 6.
24 T. Gryglewicz, Wnętrze. Interpretacja plakatu Stanisława Wyspiańskiego do dramatu Maurycego Maeterlincka ( w ) Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, Prace z Historii Sztuki, 1977, z. 14.
25 Sprawozdania..., op. cit.; J. Mehofferowa, Wspomnienia, op. cit.
26 Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne 1898 nr 24; Przegląd Tygodniowy 1898, nr 25.
27 S. Lack, Z powodu III wystawy Sztuki, Życie 1899, nr 13.
28 Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne 1902, nr 3.
29 M. Wawrzeniecki, Wystawa Sztuki, Przegląd Tyg. 1898, nr 1.
30 L. Wasilkowski, Sztuka, Tyg. Ilustr. 1899, nr 16.
31 Sprawozdania..., op. cit.; Tyg. Ilustr. 1899, nr 18.
32 Bończa, Wystawa Sztuki, Kraj, dod. Życie i Sztuka 1903, z. 5; L. Uziębło, O „Sztuce" i ze sztuki w Wilnie, Tyg. Ilustr. 1903, nr 23.
33 Wystawa Sztuki, Tyg. Ilustr. 1909, nr 14.
34 K. S., Wystawa Sztuki w Krakowie, Tyg. Ilustr. 1910, nr 17.
35 J. Hevesi, Acht..., op. cit.
36 Sztuka w Wiedniu, Czas 1902, 15 XI 1902.
37 S. Krzywoszewski, Sztuka w Wiedniu, Życie i Sztuka 1902, nr 45.
38 T. Rittner, Sztuka we Wiedniu, Świat 1902.
39 Tenże, Sztuka w Wiedniu, Czas 1902, nr 259.
40 A. Potocki, Sztuka polska, op. cit.
41 T. Rittner, Sztuka w Monachium, Tyg. Ilustr. 1905, nr 28.
42 J. Mehofferowa, Wspomnienia, op. cit.
43 T.Rittner, Sztuka polska w Wiedniu, Świat 1906, nr 17, nr 20.
44 J. Mehofferowa, Wspomnienia, op. cit.
45 W. Kossak, Wystawa austriacka..., op. cit.
46 J. Mehofferowa, Wspomnienia, op. cit.
47 L. Hevesi, Acht..., op. cit.
48 J. Kleczyński, Artyści „Sztuki" w Wiedniu, Tyg. Ilustr. 1908, nr 12.
49 J.Kleczyński, Nowa sztuka polska. Z powodu wystawy Sztuki w Wiedniu, Tyg.Ilustr. 1908, nr 12
50 L. Hevesi, Acht..., op. cit.
51 F. Klein, Zarys historyczny..., op. cit.
52 J. Kleczyński, Nowa sztuka... op. cit.; F.Klein, Zarys historyczny..., op. cit.
53 Tamże.
54 J. Wł. Janocki, „Sztuka" w Wiedniu, Czas 1908, nr 31.
5 5 Lengyel Muveszeti Egyesulet Kiallitasa a Kónyves Kalman Szalonjaban MCMX, Budapeszt 1910, kat.; O wystawie „Sztuki" w Budapeszcie, Słowo Polskie 1910, nr 20.
56 W. Jarocki, Moje drogi..., op. cit.
57 Tamże.
58 W. Kozicki, Artyści polscy w oświetleniu prasy niemieckiej, Słowo Polskie 22 IV 1913.
59 Tamże.
60 Wystawa Sztuki, Południe 1922, nr 3.
61 W. Kozicki, Wystawa jubileuszowa, Słowo Polskie 1922, nr 102.
62 K. Winkler, 26 wystawa Sztuki, Zwrotnica 1923, nr 5.
63 U. Nebia, op. cit.; M. Treter, XV Międzynarodowe Biennale..., op. cit.; S. Woźnicki, Reprezentacja Polski..., op. cit.
64 R. Emski, Pierwsza reprezentacyjna wystawa współczesnej sztuki polskiej w Pradze, Kurier Lit. Nauk., dod. do II. Kur. Codz. nr 6.
65 A. Wieczorkiewicz, 82 wystawa „Sztuki", Głos Prawdy 19 II 1927.
66 K. P. Koźmiński, Sztuka w Zachęcie, Polska Zbrojna 8 II 1927.
67 Sztuka krakowska w Warszawie, Prawda 20 II 1927.
68 Wystawa Towarzystwa artystów polskich Sztuka, Sztuki Piękne 1929, R. 5.
69 W. Kozicki, Wystawa Sztuki we Lwowie, Głos Polski 1930, nr 26.
70 Kronika artystyczna, Towarzystwo Artystów Polskich „Sztuka", Sztuki Piękne 1930 , R. 6.
71 T. Szydłowski, Wystawa „Sztuki", Kurier. Lit. Nauk. 1937, nr 14.
72 101 wystawa Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka", Kraków 1950, kat.
73 Katalog IX wystawy Sztuki, Jama Michalikowa, Kraków 1905.
74 Sztuka 1[zasłonięte]897-19, Kraków 1922.





CZŁONKOWIE TOWARZYSTWA ARTYSTÓW POLSKICH „SZTUKA"

Teodor Axentowicz
Bolesław Biegas
Wacław Borowski
Stanisław Borysowski
Olga Boznańska
Jan Bukowski
Józef Chełmoński
Józef Czajkowski
Stanisław Czajkowski
Paweł Dadlez
Stanisław Dębicki
Ksawery Dunikowski
Julian Fałat
Stefan Filipkiewicz
Franciszek Flaum
Karol Frycz
Henryk Glicenstein
Gustaw Gwozdecki
Vlastimil Hofman
Feliks Jabłczyński
Władysław Jarocki
Feliks Jasiński
Zofia Kamińska
Stanisław Kamocki
Alfons Karpiński
Apoloniusz Kędzierski
Włodzimierz Konieczny
Józef Krasnowolski
Włodzimierz Kuna
Konstanty Laszczka
Stanisław Lentz
Anastazy Lepla
Jacek Malczewski
Stanisław Masłowski
Karol Maszkowski Edward Matuszczak Józef Mehoffer Stanisław Noakowski Stanisław Ostrowski Józef Pankiewicz Fryderyk Pautsch Bronisław Pelczarski Ignacy Pieńkowski Antoni Piotrowski Stanisław Podgórski Zbigniew Pronaszko Ludwik Puget Ferdynand Ruszczyc Jan Rubczak Stanisław Rzecki Kazimierz Sichulski Kazimierz Stabrowski Jan Stanisławski Jan Szczepkowski Henryk Szczygliński Wacław Szymanowski Adolf Szyszko-Bohusz Władysław Slewiński Jan Talaga
Włodzimierz Tetmajer Karol Tichy Edward Trojanowski Wojciech Weiss Edward Wittig Witold Wojtkiewicz Leon Wyczółkowski Stanisław Wyspiański Eugeniusz Zak





WYSTAWY TOWARZYSTWA ARTYSTÓW POLSKICH „SZTUKA"

1[zasłonięte]897-19
1897 - Kraków (I), Lwów (I)
1898 - Warszawa (I), Kraków (II)
1899 - Warszawa (II), Kraków (III)
1900 - Kraków (IV), Warszawa (III)
1901 - Lwów (II), Kraków (V), Kraków (VI)
1902 - Wiedeń (I), Praga (I), Kraków (VII)
1903 - Warszawa (IV), Wilno (I), Kraków (VIII)
1904 - Lwów (III), St. Louis, Diisseldorf, Kraków (IX), Lipsk
1905 — Kraków (X) (wystawa Leona Wyczółkowskiego), Kraków (XI) (wystawa
Stanisława Wyspiańskiego), Warszawa (V), Drezno, Monachium, Kraków (XII)
1906 — Kraków (XIII) (wystawa Władysława Ślewińskiego), Kraków (XIV),
Wiedeń (II), Londyn
1907 — Kraków (XV), Warszawa (VI) (wystawa pośmiertna Jana Stanisławs-
kiego), Warszawa (VII), Kraków (XVI), Kraków (XVII) (wystawa pośmiertna Jana Stanisławskiego)
1908 - Wiedeń (III), Wiedeń (IV), Kraków (XVIII)
1909 — Kraków (XIX), Poznań (I), Kraków (XX) (wystawa Ksawerego Dunikows-
kiego) Kraków (XXI) (wystawa Wojciecha Weissa)
1910 - Kraków (XXII), Budapeszt, Poznań (II), Lwów (IV), Wenecja (I)
1911 — Sosnowiec, Kraków (XXIII), Zagrzeb, Antwerpia, Rzym (Towarzystwu
Artystów Polskich „Sztuka" zabroniono, podobnie jak innym ugrupowaniom, występować pod własną nazwą)
1912 - Kraków (XXIV), Warszawa (VII)
1913 - Kraków (XXV), Poznań (III), Berlin
1914 — Kraków (XXVI), Wenecja (II)
1915 - Kraków (XXVII)
1916 - Kraków (XXVIII)
1918 - Kraków (XXIX)
1919 - Kraków (XXX)
1920 - Warszawa (VIII), Kraków (XXXI)
1921 - Warszawa (IX), Poznań (IV)
1922 — Bydgoszcz (I), Toruń, Kraków (XXXII) (wystawa Fryderyka Pautscha
i Ignacego Pieńkowskiego), Kraków (XXXIII) (wystawa jubileuszowa)
1923 - Kraków (XXXIV), Warszawa (X), Poznań (V)
1924 - Warszawa (XI), Kraków (XXXV), Lwów (V), Łódź
1926 - Wenecja (III), Kraków (XXXVI)
1927 - Warszawa (XII), Praga (II)
1928 - Kraków (XXXVII), Kraków (XXXVIII)
1929 - Kraków (XXXIX) (wystawa Fryderyka Pautscha), Poznań (VI)
1930 - Kraków (XL), Lwów (VI)
1931 — Kraków (XLI) (wystawa Wojciecha Weissa), Kraków (XLII) (wystawa
Fryderyka Pautscha), Kraków (XLIII) (wystawa Ksawerego Dunikows-kiego), Bydgoszcz (II), Kraków (XLIV)
1932 — Warszawa (XIII) (połączona z wystawą Ksawerego Dunikowskiego)
1933 - Kraków (XLV)
1935 - Warszawa (XIV), Katowice
1936 - Kraków (XLVI)
1937 — Kraków (XLVII) (setna wystawa Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka") 1950 - Kraków (XLVIII)
Numeracja wystaw, umieszczana na kartach tytułowych katalogów, jest niekonsekwentna i odnosi się bądź to do wszystkich samodzielnych wystaw, z pominięciem tych, w których „Sztuka" była współ-wystawcą, bądź też tylko do ekspozycji Towarzystwa odbywających się w jednym mieście. W niniejszym zestawieniu uwzględniono tę drugą numerację, zgodnie z wykazem podanym w katalogu setnej wystawy z r. 1937.




Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.


ZOBACZ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

ZOBACZ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT


NIE ODWOŁUJĘ OFERT, PROSZĘ POWAŻNIE PODCHODZIĆ DO LICYTACJI