PISTOLET MASZYNOWY THOMPSON M1928

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

(1092)

materiał:
stop cynku i aluminium oraz drewno


Producent: Denix Hiszpania

długość 86,5cm
waga 4,4kg

To nie jest blaszana zabawka tylko realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i wymiary wzorowane na oryginale).
Realizmu dodaje możliwość przeładowania i oddania suchego strzału. Posiada wyjmowany magazynek.

Nasze repliki wykonane są ze specjalnych stopów, co uniemożliwia przystosowanie jej do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest bardzo rygorystycznie regulowany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń.


Poniżej kilka danych technicznych:

"Wczesne lata
Al Capone był czwartym z dziewięciorga rodzeństwa. Jego rodzice byli emigrantami z Neapolu. Ojciec był fryzjerem, a matka pracowała jako szwaczka. Do Ameryki przybyli w 1894 roku i osiedlili się w Navy Yard, jednej z części Brooklynu. Kiedy Al miał czternaście lat, przeprowadzili się do Park Slope, także w obrębie Brooklynu. Tam poznał swoją żonę Mae Josephine Coughlin (z pochodzenia Irlandkę), z którą ożenił się kilka lat później.
Al Capone został wyrzucony ze szkoły w szóstej klasie, po tym jak uderzył nauczyciela. Od tego czasu imał się różnych zajęć, pracował m.in. w sklepie ze słodyczami i w kręgielni. Brał też udział w I wojnie światowej.


Początki działalności przestępczej
Capone wcześnie rozpoczął działalność przestępczą. Jako nastolatek należał do dwóch gangów: Brooklyn Rippers oraz Forty Thieves Juniors. Później przystąpił do jednego z największych gangów – Five Points, na którego czele stał Frankie Yale. Początkowo Capone pracował jako barman i bramkarz w jednym z lokali Yale'a. Właśnie w tym okresie zaczęto na niego wołać "Scarface" (Twarz z blizną), ponieważ podczas bójki w barze został kilka razy zraniony nożem w twarz i po tym zdarzeniu zostały mu do końca życia głębokie blizny.

30 grudnia 1918 roku ożenił się z Mae Josephine Coughlin. Krótko przed ślubem urodził im się syn Albert Francis ("Sonny") Capone. Niedługo po ślubie para przeprowadziła się do Amityville na Long Island.

Capone cały czas pracował dla Yale'a. Przed przeprowadzką do Chicago prawdopodobnie dokonał co najmniej dwóch zabójstw. Z Nowego Jorku uciekł, aby uniknąć zemsty Billa Lovetta, szefa irlandzkiego gangu White Hand Gang. Ścigał on Capone za zranienie jednego z jego podwładnych. Capone był już wcześniej znany w Chicago, został tam bowiem poprzednio wysłany przez Yale'a aby pomóc Jamesowi Colosino w usunięciu grupy Black Hand, zajmującej się wymuszeniami i ściąganiem haraczy. Capone zaczął pracować dla Colosimo, a jego bezpośrednim przełożonym został Johnny Torrio, także pochodzący z Brooklynu.


Pobyt w Chicago
Torrio szybko poznał się na talentach Capone i powierzył mu prowadzenie restauracji Four Deuces. Capone był też odpowiedzialny za dużą część przestępczego rynku w Chicago, związanego z prostytucją i przemytem alkoholu (w USA panowała wówczas prohibicja). Po śmierci Colosimo (został zamordowany we foyer swojego własnego klubu nocnego 11 maja 1920 r.) Torrio został najbardziej wpływowym bossem w Chicago i uczynił Capone swoją prawą ręką.

W tym czasie Capone wraz z rodziną na dobre osiedli w Chicago i zamieszkali w dzielnicy South Side, w bungalowie z czerwonej cegły, który stał się pierwszym i głównym centrum dowodzenia Capone w przestępczym biznesie.

Przenosiny do Cicero
W maju 1923 roku, po tym jak wybory na burmistrza Chicago wygrał William Emmett Dever, władze podjęły bardziej zdecydowane działania przeciwko działalności przestępczej na terenie miasta. Capone musiał przenieść swoją kwaterę poza granice Chicago, do Cicero. Postanowił też opanować władze miasteczka. W 1924 roku odbyły się tam wybory na stanowisko burmistrza miasta. Kandydat popierany przez Capone wygrał z ogromną przewagą, głównie dzięki zastraszaniu wyborców. Kilka tygodni później nowy burmistrz niespodziewanie oświadczył, że wygoni gangstera z miasta. Capone spotkał się z nim i osobiście znokautował go na schodach prowadzących do ratusza.


Dalsza działalność w Chicago
W 1925 roku Torrio został ciężko ranny w zamachu, po którym przekazał swój przestępczy biznes Capone i powrócił do Włoch. Capone, głównie dzięki prohibicji, pomnażał swoją fortunę. Nielegalne browary i przedsiębiorstwa, zajmujące się głównie przemytem spirytusu, przynosiły mu zysk w wysokości około 10 milionów dolarów rocznie. Za pomocą tych funduszy korumpował lokalne władze i umacniał swoją pozycję w mieście. To pozwalało mu bez przeszkód prowadzić domy publiczne, kasyna i tajne bary w całym Chicago.

Sukcesy Capone zwróciły uwagę jego rywali, głównie z dzielnicy North Side. W latach 20. wiele razy podejmowali próby zabójstwa Ala – został postrzelony w restauracji, jego samochód oraz kolejne siedziby były kilkakrotnie ostrzeliwane. Nigdy jednak nie stała mu się większa krzywda.

W 1928 roku Capone wycofał się na Florydę, do Palm Island. Stało się to krótko po tzw. Masakrze w dzień świętego Walentego (Saint Valentine's Day massacre), podczas której ludzie Capone zabili siedmiu członków gangu jednego z jego głównych rywali, Bugsa Morana (on sam szczęśliwie uniknął śmierci).

Capone często starał się wybielić swój wizerunek. Pragnął uchodzić za lidera lokalnej społeczności. W tym celu stworzył program walki z krzywicą (kontynuowany długo po jego śmierci), w którym dzieci dostawały codziennie w szkole szklankę mleka. Podczas Wielkiego kryzysu otworzył kilka jadłodajni dla biednych i bezdomnych. Te działania nie zmieniły jednak jego wizerunku.


Upadek
Capone prowadził swoje interesy poprzez podstawionych ludzi. Nawet prawo własności swojego domu przepisał wyłącznie na żonę. Jednocześnie publicznie obnosił się ze swoją fortuną. Władze federalne, nie mogąc udowodnić mu innych przestępstw, oskarżyły go więc o to, że unika płacenia podatków.

Capone ścigany był przez agenta federalnego, Eliota Nessa, i utworzoną przez niego grupę jedenastu agentów, z powodu nieprzekupności zwanych Nietykalnymi. Ujawniono również źródła nielegalnych dochodów Capone, a następnie oskarżono go o niepłacenie z tego tytułu podatków.

Jego proces odbył się w 1931 roku. Został uznany za winnego pięciu z dwudziestu dwóch zarzutów dotyczących unikania płacenia podatków. Sąd skazał go w sumie na dwanaście lat pozbawienia wolności. Musiał też zapłacić 80 tysięcy dolarów grzywny i kosztów procesu.


Więzienie
W maju 1931 roku został wysłany do Atlanty, do ciężkiego więzienia federalnego, w którym jednak uzyskał dla siebie pewne przywileje. Później został przeniesiony do Alcatraz, gdzie nie mógł liczyć na specjalne traktowanie. Capone był też odcięty od kontaktów ze światem zewnętrznym. Z tego powodu, a także z powodu zniesienia prohibicji, jego imperium zaczęło podupadać.

Od początku pobytu w Alcatraz Capone miał wielu wrogów wśród współwięźniów, głównie z powodu nierespektowania więziennych zwyczajów i odmowy udziału w buntach. Był często nękany, próbowano go nawet kilka razy zabić. Ostatni rok odbywania kary spędził w więziennym szpitalu, głównie z powodu syfilisu, którego nabawił się w młodości, a także psychicznego wyczerpania. Opuścił Alcatraz 6 stycznia 1939 roku i został umieszczony w więzieniu o złagodzonym rygorze w Kalifornii. 16 listopada 1939 roku został zwolniony z więzienia i powrócił do swojego domu w Palm Island na Florydzie.


Psychiczny upadek i śmierć
W ciągu kilku lat pobytu w więzieniu wpływy Capone w światku przestępczym gwałtownie spadły. Podupadły także jego interesy. Al stracił na wadze, jego zdrowie fizyczne i psychiczne uległo znacznemu pogorszeniu, przede wszystkim z powodu demencji.

21 stycznia 1947 roku Capone doznał udaru mózgu. Trzy dni później zachorował na zapalenie płuc. Al Capone zmarł 25 stycznia 1947 roku.

Został pochowany na cmentarzu Mount Olivet w Chicago, między grobami jego ojca i brata. W marcu 1950 roku szczątki wszystkich trzech osób zostały przeniesione na cmentarz Mount Carmel w Hillside, leżącym na zachód od Chicago"1.



"Thompson M1928
Dane podstawowe
Państwo Stany Zjednoczone
Rodzaj Pistolet maszynowy
Historia
Prototypy 1919 - 1921
Produkcja seryjna 1921 - 1944
Wyprodukowano od 1,5 do 2 mln egz.
Dane techniczne
Kaliber 11,43
Nabój .45 ACP (11,43 x 23 mm)
Magazynek pudełkowy 20 lub 30 nab. bębnowy 50 lub 100 nab.
Wymiary
Długość 857 mm (M1928)
813 mm (M1)

Długość lufy 267 mm (M1928)
268 mm (M1)

Długość linii celowniczej 559 mm (M1928)
536 mm (M1)

Masa
broni 4,9 kg (M1928)
4,7 kg (M1)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 280-290 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 900 strz./min.
Szybkostrzelność praktyczna 600-700 strz./min.
Zasięg skuteczny 200 m



Pistolet maszynowy Thompson, znany także jako Tommy gun – amerykański pistolet maszynowy produkowany przez firmę Auto-Ordnance, rozsławiony w czasach prohibicji w Stanach Zjednoczonych, kiedy bardzo często "występował" w filmach jako broń zarówno gangsterów jak i policji. Szczególnie popularny wśród żołnierzy USA podczas II wojny światowej.

W Stanach Zjednoczonych Thompson był początkowo używany przez siły porządkowe, przede wszystkim przez FBI aż do 1976, kiedy został wycofany ze służby. Wszystkie Thompsony będące własnością rządu amerykańskiego zostały zniszczone z wyjątkiem kilku egzemplarzy muzealnych.

Obecnie oryginalny i sprawny model z 1928 kosztuje około 15 tys. $. Łącznie wyprodukowano około 1,7 mln sztuk tej broni, z czego 1 387 134 egzemplarzy uproszczonego modelu M1 używanego w czasie II wojny światowej.

M1928A1 – model, który wszedł do produkcji tuż przed japońskim atakiem na Pearl Harbor. Zmiany polegały przede wszystkim na zastąpieniu przedniego chwytu łożem oraz na uproszczeniu konstrukcji. Ta wersja była znacznie tańsza w produkcji. Mogła używać magazynków pudełkowych z 20 lub 30 nabojami lub bębnowych 50 lub 100 nabojami, choć w praktyce okazało się, że korzystanie z magazynków bębnowych prowadziło do częstych zacięć"1.

1-Al Capone [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]008-11 20:26Z [dostęp: 2[zasłonięte]008-11 19:47Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Al_Capone&oldid=14[zasłonięte]915

2-Pistolet maszynowy Thompson [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]008-07 16:49Z [dostęp: 2008-09-9 09:48Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pistolet_maszynowy_Thompson&oldid=13[zasłonięte]198