Tom Waits, genialny, charyzmatyczny muzyk, kompozytor, autor tekstów i aktor, jest z nami jak twórca już 40 lat. Zawsze niezależny, zawsze gdzieś z boku, niepchający się na pierwsze strony kolorowych gazet ani do popularnych programów telewizyjnych, ale pomimo tego cieszący się ogromną sławą i przede wszystkim estymą na całym świecie!

Prezentowany zestaw pięciu płyt pokazuje nam, jak rozwijał się fenomenalny talent kompozytorski i wykonawczy Toma. Do kartonika wsadzono bowiem pięć pierwszych wydawnictw Waitsa, pochodzących z lat 1972 - 1977. Kariera urodzonego w 1949 roku w Kalifornii artysty zaczęła się od występów w klubie "The Troubadour", w którym wykonywał piosenki innych, głównie Boba Dylana, a także parę swoich kompozycji. Jako, że zarobki były marne, Tom dorabiał w sąsiednim klubie "The Heritage" w charakterze bramkarza. Później zaczął i tam występować za pieniądze. Wtedy właśnie Tom zyskał menedżera w osobie Herba Cohena, który następnie załatwił mu nagrania w studiu. Na jeden z koncertów Waitsa w "The Troubadour" przybył David Geffen i zachwycił się możliwościami młodego artysty. Zaproponował podpisanie kontraktu z Asylum Records, co nastąpiło miesiąc po pierwszej rozmowie obu panów. Pierwszym efektem umowy był krążek "Closing Time" z marca 1973. Produkcją i pomocą w aranżacjach służył Tomowi w studiu były muzyk Lovin' Spoonful, Jerry Yester. Płyta przepadła zupełnie. Zignorowała ją prasa muzyczna zarówno w USA, jak i w Wielkiej Brytanii. Mieszanka klimatów jazzowych i folkowych nie przypadła zbytnio do gustu, aczkolwiek nieliczne recenzje dawały podstawy do umiarkowanego optymizmu. Z płyty wykrojono tylko jeden singel "Ol' '55". Tę piosenkę później przerobili The Eagles, także nagrywający dla wytwórni Asylum. Po latach debiut Waitsa zyskał status kultowego i pokrył się złotem. Tom Waits od początku kariery zbytnio nie przejmował się opiniami innych na swój i swojej sztuki temat. Wiedział czego chce i konsekwentnie realizował swoje wizje. Dlatego marne reakcje na debiut nie zrobiły na nim wrażenia. Waits szybko zabrał się do pracy nad kolejną płytą i już w 1974 roku na rynku był krążek "The Heart Of Saturday Night". Czuć było na nim większą dojrzałość i zdobyte doświadczenie twórcy. Obok klasycznego jazzu i elementów folkowych nieco silniej Tom wyeksponował uwielbianego przez siebie bluesa. Od tej płyty rozpoczęła się jego owocna współpraca z producentem Bonesem Howe'em. Uwagę przykuwała charakterystyczna komiksowa okładka, na której znalazł się Tom oraz pani lekkich obyczajów. Parę miesięcy po tym wydawnictwie pojawiła się następna płyta Toma Waitsa, "Nighthawks At The Diner" (1975). Dzieło to wyjątkowe, bo nagrano je w studiu w obecności grupki znajomych, co powoduje, że jest to swego rodzaju album live. W trakcie dwóch kameralnych sesji w 30 i 31 lipca 1975 roku, w Record Plant Studios w Kalifornii, artysta z towarzyszeniem czterech muzyków i w obecności szczątkowej publiki zarejestrował porywające wersje 18 piosenek, głównie własnych. Tytuł Tom zaczerpnął z obrazu jednego ze swoich ulubionych malarzy, Edwarda Hoppera. Równie wielkie wrażenie, co muzyka, robi konferansjerka Waitsa, który w zabawny i jednocześnie inteligentny sposób opowiada historie powstania piosenek, a także kawały. "Tom był genialny na scenie" - wspominał Bones Howe. Muzycznie dominował już u Waitsa jazz. "Nighthawks…" to pierwsza płyta Toma, która dostała się do Top 200 "Billboardu". Pierwsza z wielkich, niezapomnianych piosenek Toma Waitsa pojawiła się na czwartym studyjnym wydawnictwie, "Small Change" (1976). Chodzi oczywiście o przejmującą, piękną balladę "Tom Traubert's Blues", którą kilkanaście lat później nagrał Rod Stewart, a także niesamowitą piosenkę "Step Right Up", przez lata będącą żelazną pozycją w koncertowym repertuarze Waitsa. Wyjątkowa muzyka, niezapomniany wokal, inteligentne, poetyckie teksty Toma inspirowane prozą Chandlera i Bukowskiego. A także własnymi, niezbyt miłymi doświadczeniami. Trzeba bowiem wspomnieć, że w tym okresie Waits miał spore problemy z nadużywaniem alkoholu, co wiązało się z graniem coraz dłuższych i męczących tras koncertowych. Ostatnia pozycja w pięciopłytowym zestawie to wydana w 1977 roku płyta "Foreign Affairs". Materiał jest owocem kolejnej współpracy z Bonesem Howe'em. Tom zaprosił do współpracy także młodą gwiazdę muzyki, a później również filmu, Bette Midler, która zaśpiewała z nim w "I Never Talk to Strangers". Ciekawostka, na okładce płyty jest zdjęcie Waitsa z niejaką Marchielą, która była kasjerką w "The Troubadour" oraz przez krótki czas kochanką artysty. Artysta chciał, aby piosenki odzwierciedlały klimat starych, czarno-białych filmów. Co udało się doskonale.

Lista utworów:

CD1 (Closing Time)
1. Ol' '55
2. I Hope That I Don't Fall In Love With You
3. Virginia Avenue
4. Old Shoes (& Picture Postcards)
5. Midnight Lullaby
6. Martha
7. Rosie
8. Lonely
9. Ice Cream Man
10. Little Trip To Heaven (On the Wings Of Your Love)
11. Grapefruit Moon
12. Closing Time (instrumental)

CD2 (The Heart Of Saturday Night)
1. New Coat Of Paint
2. San Diego Serenade
3. Semi Suite
4. Shiver Me Timbers
5. Diamonds On My Windshield
6. (Looking For) The Heart Of Saturday Night
7. Fumblin' With The Blues
8. Please Call Me Baby
9. Depot Depot
10. Drunk On The Moon
11. The Ghosts Of Saturday Night (After Hours At Napoleone's Pizza House)

CD3 (Nighthawks At The Diner)
1. Opening Intro
2. Emotional Weather Report
3. Intro
4. On A Foggy Night
5. Intro
6. Eggs And Sausage (In A Cadillac With Susan Michelson)
7. Intro
8. Better Off Without A Wife
9. Nighthawk Postcards (From Easy Street)
10. Intro
11. Warm Beer And Cold Women
12. Intro
13. Putnam County
14. Spare Parts 1 (A Nocturnal Emission)
15. Nobody
16. Intro
17. Big Joe And Phantom 309
18. Spare Parts 2 And Closing (spoken word)

CD4 (Small Change)
1. Tom Traubert's Blues (Four Sheets To The Wind In Copenhagen)
2. Step Right Up
3. Jitterbug Boy (Sharing A Curbstone With Chuck E. Weiss, Robert Marchese, Paul Body And The Mug And Artie)
4. I Wish I Was In New Orleans (In The Ninth Ward)
5. The Piano Has Been Drinking Not Me (An Evening With Pete King)
6. Invitation To The Blues
7. Pasties And A G-string (At The Two O' Clock Club)
8. Bad Liver And A Broken Heart (In Lowell)
9. The One That Got Away
10. Small Change (Got Rained On With His Own '38)
11. I Can't Wait To Get Off Work (And See My Baby On Montgomery Avenue)

CD5 (Foreign Affairs)
1. Cinny's Waltz (instrumental)
2. Muriel
3. I Never Talk To Strangers
4. Medley: Jack & Neal/ California Here I Come
5. A Sight For Sore Eyes
6. Potter's Field
7. Burma Shave
8. Barber Shop
9. Foreign Affair

WSPÓŁPRACUJEMY Z: