Filip Istner

To już.

Sztokholm, 1989, Relacje

str.: 110, ilustracje po tekście, oprawa miękka, 20 cm

Stan BDB - . Niewielkie przetarcia okładki.

Dedykacja i podpis Filipa Istnera dla profesora Adama Schaffa.

Książka z księgozbioru profesora Adama Schaffa.

Filip Istner (ur. 5 sierpnia 1912 we Lwowie, zm. 6 grudnia 1990 w Sztokholmie) – polski poeta, dziennikarz i publicysta literacki żydowskiego pochodzenia.

Urodził się we Lwowie w rodzinie żydowskiej.

Tam uczęszczał do Żydowskiego Gimnazjum Humanistycznego, a następnie do Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie.

Należał do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, za działalność w której poddawany był represjom.

Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez władze radzieckie i osadzony w więzieniu na Zamarstynowie. Następnie trafił do łagru na Kołymie.

Zwolniony z niego w 1941 na mocy Układu Sikorski-Majski, po czym zaczął pracę w Nowosybirsk i Krasnojarsku (m.in. w kamieniołomach i kołchozie).

Był także nauczycielem języka polskiego w szkole polskiej w Aczyńsku, a następnie okręgowym inspektorem polskich szkól. 

W 1946 jako repatriant powrócił do Polski i osiadł w Warszawie.

Rozpoczął pracę w Polskim Radiu. Został z niego zwolniony w 1957 wraz z grupą kolegów pod zarzutem działalności rewizjonistycznej. Następnie pracował jako dziennikarz. W grudniu 1968, po antysemickiej nagonce, będącej następstwem wydarzeń marcowych, wyemigrował wraz z rodziną do Izraela.

Pod koniec lat 80. XX wieku przeprowadził się do Szwecji i osiadł w Sztokholmie.

Zmarł popełniając samobójstwo.