Wydawnictwo Militaria

Janusz Ledwoch

Najliczniejszymi pojazdami pancernymi Wojska Polskiego we wrześniu 1939 roku były tankietki. Były to małe pojazdy gąsienicowe uzbrojone w karabin maszynowy, dysponujące pancerzem o grubości do 10 mm. Ich głównym zadaniem było prowadzenie rozpoznania i w ograniczonym zakresie wspieranie własnych wojsk w operacjach zaczepnych i obronnych. W zasadzie nie były przewidziane do prowadzenia samodzielnych działań bojowych, lecz ich załogi były wielokrotnie zmuszane do podejmowania walki z piechotą i pojazdami pancernymi. Z tymi ostatnimi w zasadzie mogły walczyć tylko TK-Sy uzbrojone w działko kalibru 20 mm. Nieliczne pojazdy tego typu odniosły sukcesy w starciach z czołgami Panzerwaffe.
Zdobyte przez Niemców tankietki były używane w armii niemieckiej i chorwackiej, a internowane na terenie Węgier pojazdy trafiły do armii węgierskiej, tankietki zdobyła też Armia Czerwona.