Muzyka filmowa podobnie jak inne dziedziny ludzkiej twórczości kocha etykietki. Takie terminy jak "najlepszy", "najwspanialszy", "najbardziej oryginalny", "osobliwy" przyszywane są do coraz to nowych albumów często zupełnie na wyrost, w niecnych celach marketingowych. Często, ale nie zawsze. Gdy w roku 1986 ma ekrany kin wszedł film Rolanda Joffé pt. "Misja" ilustrującą go muzykę włoskiego mistrza Ennio Morricone okrzyknięto najlepszą partyturą w historii muzyki filmowej. Co ciekawe mimo dwudziestu lat od czasu premiery soundtracku wśród krytyków, a może przede wszystkim wśród kinomanów, panuje zgodność co do tego iż muzyka ta jest arcydziełem. Przeglądając Internet natknąć można się na setki recenzji, jednak jedynie mała część z nich stara się wytłumaczyć fenomen, tej w istocie bardzo specyficznej płyty. Płyty która mimo niewątpliwego geniuszu, w wielu miejscach jest zupełnie niesłuchalna. W naszym tekście chcielibyśmy wybiec poza typową recenzję i przeprowadzić nieco szerszą analizę, która ułatwi nam zrozumienie niewątpliwego geniuszu jaki reprezentuje ta muzyka.

Najważniejszym dla pojęcia czym jest właściwie kompozycja Ennio Morricone jest rozważenie jego dzieła w kontekście filmu. Nie można bowiem należycie docenić tego co stworzył włoski mistrz bez przyjrzenia się jak partytura oddziałuje w obrazie. A oddziałuje w sposób iście magiczny. Jest to zasługa kilku czynników. Pierwszym z nich jest sam scenariusz, który dawał duże możliwości napisania muzyki o zabarwieniu emocjonalno-folkowym. Drugą rzecz stanowi z pewnością wspaniała harmonia, jaką odnajdujemy pomiędzy ilustracją dźwiękową, a płynnymi, nieco leniwymi krajobrazami wykreowanymi przez nagrodzonego Oskarem Chrisa Mengesa. Owa jedność jest zasługą bardzo przemyślanych wyborów orkiestracyjnych jakich dokonał Morricone, wyborów w których każdy instrument wydaje się potrzebny, każdy ma swoje miejsce. Bez wątpienia to właśnie te dwa czynniki (oraz błogosławieństwo kościoła) spowodowały, iż muzyka zyskała miano genialnej, miano które przyznali kinomani. W naszym jednak mniemaniu, nie tylko te czynniki sprawiają, iż Misja jest partyturą osobliwą. To co wydaje się być tu najważniejsze to przede wszystkim niespotykana wręcz ikonografia, ikonografia która w pełni ujawnia się przy wnikliwym zanalizowaniu filmu. Pomimo iż nieco wydłuży to nasz tekst zdecydowaliśmy się omówić kilka ważnych w naszym mniemaniu scen, scen w których muzyka odgrywa znaczącą rolę.