Piękna tetradrachma wybita krótko po 146 r. przed Chr. w mieście Tazos (gr. Thasos) na wyspie o tej samej nazwie (SNG Copenhagen 1039):

Aw. głowa młodzieńczego Dionizosa w wieńcu z bluszczu w prawo;
Rew. HΡAKΛEOΥΣ / ΣΩTHΡOΣ / ΘAΣIΩN [czyt. Herakleus Soteros, Thasion, tj. Heraklesa Zbawcy, Tazyjczyków (sc. moneta)] z trzech stron stojącego w lewo nagiego Heraklesa, prawą rękę opierającego o maczugę, lewą, z przerzuconą skórą lewa, opierający się o bok, w lewym polu, miedzy  ΣΩTHΡOΣ a Heraklesem oznaczenie mennicze "M".

Waga: 16, 53 g

Średnica: 32 mm

Tazos już od połowy VII w. przed Chr. była kolonią Greków z Paros, o jej znaczeniu w V w. przed Chr. świadczy dość znaczna produkcja bardzo charakterystycznych staterów ze sceną nimfy porywanej przez nagiego Satyra. Od połowy IV w. przed Chr. Tazos znalazła się pod panowaniem Macedonii, z którego wyzwolili ją Rzymianie po zwycięstwie Flamininusa nad Filipem V Macedońskim pod Kynoskefalai w 197 r. przed Chr. Jednak dopiero po ostatecznym zniszczeniu królestwa macedońskiego pod Pydną Tazos powróciło do produkcji menniczej i to na wielką skalę. Tetradrachmy z Dionizosem i Heraklesem były również jednym z najchętniej naśladowanych typów monet greckich zarówno przez Traków, jak i Celtów naddunajskich.