W książce autor dokonuje analizy kluczowej dla teologii Ireneusza z Lyonu teorii rekapitulacji, według której Chrystus, stając się człowiekiem, odtwarza w sobie i zawiera, czyli rekapituluje, całą ludzkość jako nowy Adam. Istotą pracy jest próba osadzenia tej teorii w szerszym kontekście współczesnych jej religijno-filozoficznych koncepcji antropologicznych, aby dotrzeć do tej, która ją uwarunkowała. Zgodnie z hipotezą bronioną w rozprawie koncepcją tą była oparta na mitycznej narracji Księgi Rodzaju antropologia hebrajska.