| |
Teologia polityczna i
inne pisma
Schmitt Carl
Wydawnictwo:
Aletheia
ISBN:
978-83-[zasłonięte]-8279-5
Tłumaczenie: Cichocki Marek
A.
Format: 12.0x19.5cm
Ilość stron:
316
Oprawa: Miękka
Wydanie: 2012
r.
Opis:
Carl Schmitt
(1888–1985), niemiecki filozof prawa i polityki, należy do
grupy dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych intelektualistów
tyleż inspirujących, co kontrowersyjnych i trudnych do
jednoznacznego zakwalifikowania, takich jak Nietzsche, Weber,
Simmel, Heidegger, Canetti czy Nozick. Schmitt zaczynał jako
dadaista, by po latach kariery teoretyka prawa w republice
weimarskiej i po epizodzie nazistowskim 1933–1936 stać się
myślicielem, który do dziś wywiera wpływ na światowe koncepcje
polityczne. Wypracował fundamentalną ideę polityczności, którą
przeciwstawiał się konstytucyjnemu i prawnemu formalizmowi.
Kto w państwie ma prawo zawiesić prawo i na jakiej podstawie?
Inaczej mówiąc, kto (co) jest suwerenem? Tym pytaniem o
prawomocność stanu wyjątkowego Schmitt eksponuje suwerena
głębszego niż formalnie ukonstytuowane państwo: jedność
polityczną opartą na nieustannych wyborach politycznych
jednostek. Przed państwem jako konstytucyjno-prawną formą
istnieje państwo jako działający podmiot. Na koncepcję tego
podmiotu, uważa autor, wywarła wpływ tradycja teologiczna,
skąd „teologia polityczna”. O tych wszystkich kwestiach
traktuje niniejszy wybór obejmujący kilka podstawowych tekstów
Schmitta z lat 1923–1932.
Teologia polityczna
2
Schmitt Carl
Wydawnictwo:
Aletheia
ISBN: 978-83-[zasłonięte]-5851-4
Format:
12.0x19.5cm
Liczba stron: 146
Oprawa:
Miękka
Wydanie: 1, 2014 r.
Do dziś kontrowersyjny ze względu na
epizod nazistowski Carl Schmitt (1888–1985), niemiecki filozof
prawa i konstytucjonalista, miał wyraziste poglądy prawicowego
krytyka republiki weimarskiej, demokracji i II soboru
watykańskiego. Zaznaczył też swoją obecność na polu teologii,
którą jednak, choć był gorliwym katolikiem, zawodowo się nie
zajmował. Pojęcie politycznej teologii, które spopularyzował w
latach 20. XX wieku, zrobiło światową karierę, choć
niekoniecznie w takim sensie, w jakim rozumiał je sam Schmitt.
W niniejszej książce z 1969 roku autor polemizuje ze znaną
rozprawą teologiczną z lat 30. XX wieku odrzucającą samą
możliwość teologii politycznej, przez którą rozumie się tu
uwikłanie Kościoła chrześcijańskiego w związki z władzą
świecką, czego wyrazem był np. w średniowieczu „cezaropapizm”.
Ta konkretna tematyka jest okazją do podjęcia uniwersalnej
dyskusji o Augustyńskiej idei dwóch państw, państwa Bożego i
państwa doczesnego, sacerdotium i regnum, o zadaniach
chrześcijanina w świecie. Taki sens ma politische Theologie:
nie tyle jakiś dział teologii, „teologia” polityczna, ile
raczej „polityczna” teologia – religia w polis, civitas,
doczesnym „mieście” człowieka.
|
