DVB-C

Cyfrowa kompresja obrazu i dźwięku (w standardzie MPEG-2 lub coraz częściej MPEG-4) umożliwia przesłanie wielokrotnie większej liczby programów telewizyjnych i radiowych niż w przypadku analogowej telewizji kablowej przy wykorzystaniu podobnego zakresu częstotliwości. Programy przesyłane drogą cyfrową mają lepszą jakość obrazu i dźwięku. Przekaz cyfrowy cechuje również mniejsza podatność na zakłócenia.Sygnał w systemie cyfrowej transmisji programów DVB-C doprowadzany jest do terminali abonenckich (Set-Top-Box). DVB-C pozwala na dystrybucję sygnałów pochodzących z dowolnej sieci szkieletowej (ATM, SDH, IP, satelitarna), a także programów i usług jakie oferuje lokalny operator sieci kablowej.

DVB-T

Standard telewizji cyfrowej DVB nadawanej naziemnie, opublikowany po raz pierwszy w roku 1997. Cyfrowe wideo, dźwięk i dane dodatkowe są przesyłane w strumieniu transportowym MPEG przy użyciu modulacji COFDM. Do kompresji audio/wideo wykorzystano standard MPEG-2, zastąpiony ostatnio przez MPEG-4 (H.264).

H.264/MPEG-4 AVC

Standard kodowania sekwencji wizyjnych przyjęty w roku 2003 jako 10. część standardu ISO MPEG-4 oraz jako rekomendacja ITU-T H.264. Projekt x264 zajmuje się stworzeniem otwartej implementacji tego kodera.Efektywność kompresji formatu AVC dzięki wprowadzeniu nowych rozwiązań jest o wiele większa niż poprzednich standardów: MPEG-1, MPEG-2 czy MPEG-4 część 2 (popularne implementacje to DivX i Xvid).Ocenia się, że standard AVC w niedługim czasie wyprze poprzednie standardy, szczególnie w zastosowaniach telewizji cyfrowej, Video On Demand oraz przechowywania sekwencji wizyjnych na nośnikach cyfrowych (CDROM, DVD, Blu-ray).Obecnie standard kodowania H.264/AVC wykorzystywany jest do transmisji telewizji wysokiej rozdzielczości w wielu cyfrowych platformach satelitarnych, oraz, między innymi, jako jeden z podstawowych formatów w oprogramowaniu QuickTime.Standard ten jest wymagany do odbioru naziemnej cyfrowej telewizji w Polsce.

EPG

Ekranowy przewodnik po programach telewizyjnych.

Common Interface

Złącze stosowane do podłączenia modułów (najczęściej dekodujących) i kart warunkowego dostępu dla sygnału satelitarnego.

USB 2.0

Rozwinięcie standardu USB. Zapewnia teoretyczną przepustowość wynoszącą 480 Mbit/s (60 MB/s). Rzeczywista szybkość przesyłu danych zależy od konstrukcji urządzenia. Urządzenia podłączane w ten sposób mogą być automatycznie wykrywane i rozpoznawane przez system, dzięki czemu instalacja sterowników i konfiguracja odbywa się automatycznie. Urządzenia w standardzie USB 2.0 są w pełni kompatybilne ze starszymi urządzeniami.

Audio return channel

Kanał zwrotny audio pozwala na usłyszenie dźwięku z telewizora za pośrednictwem systemu kina domowego przez złącze HDMI, bez potrzeby podłączenia oddzielnego cyfrowego kabla optycznego audio.

Viera Link

Viera Link to inteligentny sposób zapewniania wysokiej jakości dźwięku i obrazu. Dzięki złączom HDMI sygnały audio i video oraz sygnały sterujące można przesyłać jednym kablem łączącym dwa elementy cyfrowe.