TECHNIKA TECHNOLOGIA PRACA UMYSŁOWA ŚWIATOWID 1947

08-02-2014, 20:16
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 49.99 zł

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 3930372680

Miejscowość Kraków

Koniec: 08-02-2014 19:59:51

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI -
AUTOR -
WYDAWNICTWO -
WYDANIE -
NAKŁAD - EGZ.
STAN KSIĄŻKI - JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY -
ILOŚĆ STRON -
WYMIARY - x x CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. -

DARMOWA WYSYŁKA na terenie Polski niezależnie od ilości i wagi (przesyłka listem poleconym priorytetowym, ew. paczką priorytetową, jeśli łączna waga przekroczy 2kg), w przypadku wysyłki zagranicznej cena według cennika poczty polskiej.

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

Dr STEFAN RUDNIANSKI
DOCENT B. WOLNEJ WSZECHNICY POLSKIEJ
TECHNOLOGIA PRACY UMYSŁOWEJ
(HIGIENA, ORGANIZACJA, METODYKA)
WYDANIE TRZECIE
PRZEJR7AŁ I WE WSTĘP ZAOPATRZYŁ
KAZIMIERZ WOJCIECHOWSKI
WARSZAWA - 1947 SPÓŁDZIELNIA ŚWIATOWID

SPIS RZECZY

Spis Rzeczy .........5
Od wydawcy.........9
Przedmowa do wydania drugiego.....14
SAMOORGANIZACJA HIGIENICZNA
A. KONIECZNOŚĆ SAMOORGANIZACJI HIGIENICZNEJ
I. Rabunkowa gospodarka mózgowa .... 17
II. Różnica między pracą umysłową a fizyczną . . 19
III. Jak wykorzystać inercję mózgową? .... 21
B. HIGIENA PRACY UMYSŁOWEJ
I. Kora mózgowa a czynności ustroju .... 22 II. Fizjologiczne warunki sprawnego funkcjonowania kory mózgowej
1. Ilość i jakość opału żywej maszyny pracującej . . 23
2. Najważniejsze substancje odżywcze .... 25
3. Narkotyki.........28
4. Prawidłowość w przyjmowaniu i przyswajaniu pokarmów .........30
5. Sposoby usprawnienia ustroju i -wykorzystania wrodzonej rytmiki jego czynności ruchowych (ćwiczenia cielesne i sporty).......32
6. Sprawność kory mózgowej a sprawność fizyczna ustroju ...... 34
III. Ujemny wpływ pracy umysłowej na ustrój nerwowy
1. Zmęczenie i jego źródła......35
2. Przemęczenie jako skutek niestosowania się do „sygnałów ostrzegawczych"......36
IV. Walka ze zmęczeniem (Racjonalna organizacja odpoczynku)
1. Odpoczynek przy pracy .......38
2. Odpoczynek poza pracą
a. Odpoczynek względny . .... 39
b. Odpoczynek bezwzględny.....43
ORGANIZACJA PRACY UMYSŁOWEJ A. SAMOORGANIZACJA TECHNICZNA
I. Czynniki konstytucyjne pracy mózgowej
1. Typ postrzegania i wyobraźni ... .49
2. Tempo reakcji........51
3. Rytm pracy........53
II. Organizacja pracy umysłowej w czasie i przestrzeni
1. Racjonalizacja czasu
a. Budżet czasu
Uzasadnienie -...... 55
Podstawy
Podstawy ogólne....... 58
Podstawy indywidualne...... 60
Formy rozkładu czasu i sposoby ich sporządzania
Stały rozkład zająć....... 64
Rozkład epizodyczny...... 65
b. Umiejętność wyzyskania małych odcinków czasu 67
2. Warsztat pracy
a. Zasady organizacji . .... 75
b. Organizacja
Statystyka warsztatu pracy.....76
Dynamika warsztatu pracy.....81
B. SAMOORGANIZACJA PSYCHICZNA
I. Wpływ wzruszeń na pracę umysłową ... - 84
II. Organizacja wzruszeń w służbie pracy ... 85 METODYKA PRACY UMYSŁOWEJ ... 91
I. Technika umiejętnego słuchania 1. Sztuka korzystania z rozmowy
a. Właściwe zachowanie się rozmówcy . .93
b. Dobroczynne skutki właściwego zachowania się w rozmowie ..-----
2. Sztuka korzystania z wykładu
2. Przygotowywanie się do słuchania ... 98 b. Technika notowania żywego słowa . . . 102
II. Technika pracy w zespołach samokształceniowych
1. Metoda pracy zespołowej jako metoda myślenia zbiorowego .........106
2. Organizacja pracy samokształceniowej jako myślenia zbiorowego
a. Zadania kierownika......108
b. Zadania uczestników zespołu.....111
III. Technika umiejętnego czytania.....125
1. Umiejętność celowego wyboru
a. Znaczenie umiejętności wyboru i środki orientacji ..........126
b. Narzędzia wyboru.......127
2. Stadia zapoznawania się z książką
a. Pierwsze stadium: przerzucanie kartek („Żerdzie orientacyjne")........132
b. Drugie stadium: pobieżne przeglądanie . . 139
c. Trzecie stadium: czytanie staranne
a. Zogniskowanie i podtrzymywanie uwagi w trzech kolejnych czytaniach . ',: . . 142
b. Organizacja uwagi i pamięci przy pomocy środków technicznych......151
3. Sposoby usprawnienia lektury i podniesienia dokładności rozumienia.......160
IV. Technika umiejętnego notowania
1. Uzasadnienie konieczności sporządzania osobnych
notatek
a. Notatki, jako pomoc przy posługiwaniu się większą ilością książek......168
b Notatki, jako sposób utrwalania wyników samodzielnego myślenia......169
c. Elastyczność kartki w porównaniu z innymi sposobami utrwalania śladów myśli .... 170
d. Kartka jako narzędzie pracy umysłowej . .171
2. Jak nie należy notować („Grzechy kardynalne")
a. Zbytni pośpiech i nadmiar gorliwości . . . 172
b. Brak jasności i czytelności.....173
3. Właściwa postać notatek
a. Przepisy ogólne: format, jednostronność, czas, ilość, treść, układ, kontrola ..... 174
b. Wskazanie specjalne......178
4. Klasyfikacja notatek
a. Układ przedmiotowy......185
b. Układ działowy.......186
5. Sposoby przechowywania notatek
a. Gromadzenie kartek w kopertach i półkopertach 187
b. Rozmieszczenie notatek w kartotekach . . 187
TECHNIKA PRACY UMYSŁOWEJ
I. Możliwość zracjonalizowania pracy twórczej . . 191 II. Samoorganizacja twórcza
1. Zasady ogólne
a. Epizodyczny rozkład czasu.....192
b. Epizodyczna organizacja najbliższego otoczenia 198
c. Epizodyczna samoorganizacja psychiczna . . 199
2. Technika twórczości umysłowej w jej głównych stadiach
a. Technika układania szkicu pierwotnego . . 201
b. Technika zbierania materiału .... 206
c. Technika systematyzowania materiału . . 215
d. Technika wykorzystania nastroju twórczego . 218
e. Technika sporządzania szczegółowej dyspozycji 228
f. Technika wykończenia dzieła..... 233
LITERATURA.........260

OD WYDAWCY

Technologia pracy umysłowej winna być zbiorem praktycznych wskazań w zakresie organizowania i zachowania zdolności do pracy oraz jej największej wydajności przy oszczędnym użyciu czasu; winna tedy być swego rodzaju ekonomią umysłowego trudu.
Stosowane prawie równorzędnie dwa określenia: technika i technologia pracy umysłowej różnią się w praktyce tym, że technologia podając wskazówki praktyczne stara się je niejako głębiej uzasadnić.
Każdy pracownik szuka sposobów pracy, a ważny wkład przynosi mu w tym własne doświadczenie. „Mądrość jest córą doświadczenia i dlatego jest wytworem czasu" powiada Leonardo da Vinci. Nie starczyłoby jednak człowiekowi lat na tworzenie wszystkiego od początku. Przyjmuje więc najlepsze wskazania innych dostosowując je do swych cech i warunków, a co zdatniejszy próbuje dorobek ten doskonalić.
Tak się właśnie rzecz przedstawia w książce Rudmiań-skiego. Autor przestudiował bardzo dużo doświadczeń i wskazań istniejących, dodał szereg własnych pomysłów, wypróbował je w praktyce licznych zespołów pracowników umysłowych, skorzystał z rad znawców, jak np. prof, dra Tadeusza Kotarbińskiego i doc. dra Gustawa Szulca, zagadnienia i wskazówki logicznie uszeregował, nadał wreszcie swej książce formę jasną i przejrzystą,
tak że stanowi "Ona rzetelną pomoc dla pracownika umysłowego. Zasługuje też całkowicie na nazwę umieszczoną w tytule.
Pierwsze wydanie „Technologii" ukazało się w roku 1933. Rozeszło się jak na stosunki przedwojenne dość szybko, tak że w r. 1939 autor wypuścił drugie wydanie znacznie powiększone. Dotarło ono jednak do czytelników w znikomej ilości egzemplarzy, gdyż prawie cały nakład spłonął w pamiętnym wrześniu 1939 r. w Warszawie. Nie mogła więc książka wypełnić swego zadania, swej służby społecznej, która dla autora — społecznika była istotną częścią jego prac organizacyjnych i naukowych. Przyjrzyjmy się życiu Stefana Rudniańskiego.
Urodził się 28 kwietnia 1887 r. w Brześciu nad Bugiem. Już w roku następnym jest z rodzicami w Warszawie, która była stałym jego miejscem zamieszkania do r. 1939. Naukę w gimnazjum realnym przerwał w 1905 roku w czasie strajku szkolnego. Maturę typu filologicznego zdał jako ekstern w r. 190S, następnie kształci się w muzyce. W r. 1911 dzięki pomocy siostry wyjeżdża na studia filozoficzne do Lipska. Słucha wykładów m. in. prof. Wundta i uzyskuje stopień magistra filozofii. Wojna przerywa dalsze studia. Po powrocie do kraju pracuje jako nauczyciel historii i propedeutyki filozofii w szkołach średnich, nie zaniedbując jednak samokształcenia. W r. 1928 doktoryzuje się na Uniwersytecie Jagiellońskim i w tymże roku zyskuje docenturę z zakresu historii filozofii nowożytnej na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie.
W r. 1939 objął wykłady na Uniwersytecie we Lwowie, gdzie w r. 1941 otrzymuje katedrę. W czasie ewakuacji w związku ze zbliżaniem się wojsk niemieckich prof. Rudniański wychodzi 23 czerwca 1941 r. z miasta
i od tego dnia wszelki ślad po nim ginie. Straciliśmy w zaginionym pracownika naukowego, przed którym były wielkie możliwości. Duża ilość zostawionych prac świadczy o tym dobitnie.
Prace naukowe i popularne Rudniańskiego szły w dwu kierunkach. Jeden z nich dotyczył filozofii. Z tego zakresu opublikował m. in.:
Pogadanki filozoficzne. Zarys teorii poznania. Wilno 1910.
Przewodnicy ludzkości. Arystoteles, Roger Bacon, Kartezjusz, Laplace. Wilno 1913.
Stanowisko materializmu francuskiego w dziejach filozofii. „Przegląd Filozoficzny" z. 2,3,4/1917.
Wpływ stosunków społecznych na rozwój francuskiego języka filozoficznego, tamże z. 1/1922.
De Spinoza jako jeden z głównych protoplastów materializmu francuskiego XVIII wieku, tamże 1928 r.
Ruch filozoficzny w Z.S.R.R., tamże z. 1/1936.
Zagadnienie stosunku teorii do praktyki w świetle materializmu dialektycznego, tamże z. 4/1936.
Oblicze filozoficzne Edwarda Dembowskiego. „Nowe Widnokręgi" Moskwa 1941.
Drugi kierunek zainteresowań — to pedagogika społeczna. Oto kilka pozycji prof. Rudniańskiego z tej dziedziny:
Niewyzyskane źródła do dziejów myśli - społeczno-pedagogicznej we Francji. „Przegląd Humanistyczny" 1922.
Idea wychowania społecznego w dziejach myśli pedagogicznej (szkice z historii wychowania). Warszawa 1938.
W zakresie, który Czytelnika książki niniejszej bliżej interesuje, wzbogacił Rudniański literaturę kilkoma
pozycjami. Już w r. 1921 wydaje Zw. Zaw. Pracowników Kolejowych w Warszawie Jego „Poradnik dla czytających książki". W r. 1930 miesięcznik „Wiedza i Życie" drukuje w z. 5-tym i nast. artykuł o „Umiejętnym wyzyskaniu własnego umysłu". Dalej idą: „Zagadnienie racjonalizacji pracy umysłowej na zachodzie i w Z.S.R.R." Warszawa 1936 i „Samokształcenie pracownika księgarskiego" Warszawa 1938. Pomijamy tu rzeczy drobne, jak mniejsze artykuły, recenzje itp.
Nie był to naukowiec pracujący w odosobnieniu. Przeciwnie — z łatwością wiązał się z ludźmi bliskimi sobie służąc inicjatywą, przyjmując obowiązki. Od r. 1920 był sekretarzem Sekcji Historii Filozofii Warszawskiego Instytutu Filozoficznego. W r. 1930 był jednym z założycieli polskiego oddziała międzynarodowego towarzystwa „Societa Spinozana". W r. 1936 redagował „Głos Współczesny".
Przez całe życie brał udział w pracach społecznych. Szczery demokrata należał od 1904 do organizacji politycznych, najczęściej konspiracyjnych. Był również człon-Hem Związku Nauczycielstwa Polskiego, interesując się żywo sekcją techniki i organizacji pracy ucznia. Artykuły publicystyczne zamieszczał w „Wiadomościach Literackich", „Sygnałach", „Głosie Nauczycielskim", „Dzienniku Ludowym", „Lewym Torze" i in.
Wrażliwy na nową myśl, szczególnie pionierską, przychylnie odnosił się do spółdzielczości. Był jednym z członków-założycieli Warszawskiej Spółdzielni Księgarskiej („Światowid"), co nakładca książki niniejszej ze słuszną dumą stwierdza.
Trzecie z kolei wydanie książki Rudniańskiego jest podyktowane rzeczywistą potrzebą. Wielki ubytek inteligencji w czasie wojny spowodował, że pozostali przy
życiu muszą pracować ponad normę, jakże często ponad siły. Praktyczne wskazówki zawarte w „Technologii1 ułatwią im niewątpliwie ekonomię pracy. Następnie poruszana dziedzina wchodzi do programów wszelkich szkół. Już w szkole podstawowej program wspomina nauk" o książce, sposobach pracy umysłowej, samokształcenie itp. Rzecz jasna „Technologia" Rudniańskiego pogłęb" wiadomości nauczyciela szkoły podstawowej i średniej. Z praktyki zaś przedwojennej wiemy, że książkę tę czytał z pożytkiem pracownik naukowy obok studenta i zaawansowanego samouka.
Pracę Rudniańskiego należy postawić w rzędzie najlepszych dzieł polskich z tego zakresu, że tu wspomnimy Szymona Mariciusa „O szkołach czyli akademiach" (1551 r. — rzecz częściowo wiąże się z naszą sprawą); J. K. Szaniawskiego „Rady przyjacielskie młodemu czcicielowi nauk i filozofii' (1805), Kaz. Brodzińskiego „O powołaniu i obowiązkach młodzieży akademickiej" (1826), Wł. M. Koztowskiego „Co i jak czytać. Wykształcenie samego siebie a czytelnictwo metodyczne" (1900), Wł. Spasowskiego „Zasady samokształcenia" (1923).
Książka niniejsza jest przedrukiem II wydania z r. 1939, do którego wprowadzono drobne zmiany tam przede wszystkim, gdzie trzeba było uzupełnić tekst powojennym materiałem informacyjnym.
Kazimierz Wojciechowski
PRZEDMOWA DO DRUGIEGO WYDANIA
Pierwsze wydanie „Technologii pracy umysłowej" przystosowane było w intencji autora głównie do potrzeb środowiska nauczycielskiego. Miała ona okazać nauczycielowi pomoc techniczną w dokształcaniu zawodowym i ogólnym, w usprawnieniu jego aktywności jako działacza oświatowego, prelegenta, pisarza itd. Stąd pochodzi m. in. charakter specjalny wzorów rozmaitych notatek. Ponieważ jednak dzieło stanowiło pewnego rodzaju novum w naszym piśmiennictwie popularno-nauko-wym, wywołało więc duże zainteresowanie nie tylko w kołach nauczycieli, lecz również wśród samodzielnych pracowników naukowych, bibliotekarzy, młodzieży ze szkół wyższych i średnich, wreszcie samouków ze sfery pófinteligenckiej i robotniczej. Wyrazem tego zainteresowania były, z jednej strony, liczne recenzje „Technologii" w czasopismach naukowych, pedagogicznych, literackich oraz w stołecznej i prowincjonalnej prasie codziennej, z drugiej — otrzymywane przez autora listy od czytelników z różnych środowisk społecznych i o rozmaitych poziomach intelektualnych.
W bardzo życzliwych omówieniach recenzentów i w szczerych wynurzeniach korespondentów znalazło się wiele cennych uwag krytycznych oraz postulatów po-r.ytywnych, które autor usiłował później uwzględnić w miarę możności na łamach drugiego wydania.
Każda poważniejsza zmiana tekstu pierwotnego ma zatem swoje, jeśli wolno się tak wyrazić, „uzasadnienie
środowiskowe". Nowe rozdziały o umiejętności wyzyskiwania małych odcinków czasu oraz o samoorganizacji psychicznej przeznaczone są przede wszystkim dla czytelników, borykających się z trudnymi warunkami bytu i pracy; rozdziały o żerdziach orientacyjnych w pierwszym stadium zapoznawania się z książką, o czytaniu starannym (rozróżnienie i omówienie trzech jego stopni) oraz o technice przyśpieszenia tempa czytania rozszerzone zostały z myślą głównie o samoukach i młodzieży akademickiej i licealnej; gwoli wreszcie zaspokojeniu potrzeb pracowników naukowych ulec musiały przebudowie rozdziały „Metodyki pracy twórczej", traktujące o technice zbierania materiału i wykańczania pracy naukowej. W opracowaniu umiejętności poszukiwań bibliograficznych i sporządzania wykazu literatury kierował s;ę. autor w dużej mierze cennymi wskazówkami fachowymi koi. prof, dra J. Muszkowskiego, któremu składa tutaj wyrazy żywej wdzięczności za życzliwą przysługę.
Znaczną pomocą w przebudowie pewnych partii pierwszego wydania było dla autora, obok doświadczeń zdobytych w ćwiczeniach seminaryjnych na letnich Kursach Instytutu Pedagogicznego Z.N.P., nawiązanie do świetnej tradycji rodzimego piśmiennictwa samokształceniowego w postaci doskonałych prac J. K. Szaniawskiego î Kaz. Brodzińskiego.
W zakończeniu niniejszej przedmowy chciałby autor zwrócić uwagę czytelników na pokaźny poczet pozycji polskich w szeregu rubryk wykazu literatury. Pociesza-
jacy ten objaw, związany niewątpliwie z ogólnym ożywieniem tempa naszego ruchu wydawniczego, pozwala spodziewać się w niedalekiej przyszłości takiego wzrostu poważnego piśmiennictwa popularno-naukowego, jakiego byliśmy świadkami w latach 1905—1907 oraz w pierwszym pięcioleciu po odzyskaniu niepodległości.

Stefan Rudniański Styczeń, 1939 r.

LITERATURA Ważniejsze skróty

1. WYDAWNICTWA I SERIE
G. i W. - Gebethner i Wolff
I. O. D. — Instytut Oświaty Dorosłych
I. O. K. - Instytut Oświaty i Kultury im. Staszica
K. - A. —- Książnica - Atlas
M. A. — Michał Arct
N. K. — Nasza Księgarnia
B. D. P. - Biblioteka Dzieł Pedagogicznych
Fr. - Frankhsche Verlagsbuchhandlung
Ale. — Alcan
Giz. - Gosudarstwiennoje Izdatielstwo
R. P. - Rabotnik Proswieszczenia
2. MIEJSCOWOŚCI
Kr. — Kraków
Lw. - Lwów
W-wa — Warszawa
Brl. - Berlin
Lpz. — Leipzig
Stuttg. - Stuttgart
P. v - Paryż
L. — Leningrad
M. — Moskwa

A. HIGIENA I ORGANIZACJA PRACY UMYSŁOWEJ
I. Dzieła ogólne
Prot. St. Szaman i doc. St. Skowron: Organizm a życie psychiczne.
W-wa, B. D. P., t. 45—6, N. K. 1934.
Dr Wł. Osmólski: Teoria sprawności ruchowej. W-wa, N. K. 1935. Dr Karaiia-Korbut: Higiena Pracy. Wilno, Zawadzki 1933. Pioi. A. Forel: Hig. nerwów i umysłu. W-wa 1907. Dr Chodecki: Hig. pracy Umysłowej (odcz.) W-wa 1917. Dr T. Jaroszyński: Higiena prapy umysłowej (hig. szkol, praca zbiór.,
str. 29). W-wa, M. A., 1933 wyd: 2:
Dr P. Macewicz: Praca umysł, a zagadnienie psychohigieny. Odbitka J. W/. Dawida Inteligencja, wola i zdolność do pracy, W-wa, B.D.P., J. VJi. Dawid: Inteligencja, wolri i zdolność do pracy. W-wa, B.D.P ,
N. K., wyd. 3. Dr A. Dryjski: Praca umysł., egzaminy i zaburzenia czynnościowe
organizmu. W-wa, B. D. P., t. 38-40, N. K. E. Kant: O potędze ducha. Lw., ,,Kult. i Sztuka", wyd. 2. L. Reissinger: Das Einmaleins des Nerwösen. Stuttg., Süddeutsch.
Verlagshaus 1931. Prof. Kaszkadamow: Gigiena umstwiennowo truda. M., R. P. 1929,
wyd. 2.
Prof. A. B. Załkind: Umstw. trud. M., Giz. 1930. Ł. Rochtin: Psichogigiena. Umstw. truda. M. 1930.
II. Dzieła specjalne
1. HIGIENA PRACY UMYSŁOWEJ a) Higiena odżywiania
Br. Duchowicz: Zasady nauki o odżyw. Lw. 1912. Doc. dr G. Szulc: Jak powinien sie. żywić człowiek przy pracy fiz. a jak przy umysł. Odbitka z dwutyg. „Zdrowie", W-wa 1932.
b) Narkotyki
Br. Duchowicz: O napojach alkoh. i o alkoholizmie. Lw.—W-wa 193ł. Dr W/. Koskowski: O nikotynie i paleniu tytoniu. Lw. — W-wa.
Biblioteczka Higieniczna, zesz. IX, K.-A. 1929. Prof. A. Nieczajew: Tabak. „Nauka i Żyźń", 1925.
c) Znużenie i wypoczynek
A. Mosso: Znużenie. W-wa 1892.
Dr M. Offner: Die geistige Ermündung. Brl. 1928.
J. Joteyko: Le role biologique de la fatigue, P. 1918 — La fatigue
P. 1920. (istnieje przekł. pois.).
A. B. Hastings: The physiology of fatigue. Washingt. 1921. Kekczejew K. i prof. A. Nieczajew: Trud i utomlienie. M.-L., Giz. 192?, J. Bednarz: Praca i wczasy nauczycielskie. W-wa, N. K. 1934.
d) Higiena czytania i pisania
W. Gądzikiewicz: Hig. czytania. Lw. — W-wa, K.-A. 1925. Di M. Falski: Hig. czytania. (Hig. szk. str. 369). / Czarnecki: Hig pisania. (Hig. szk. str. 385).
2. ORGANIZACJA a) Organizacja naukowa pracy
J. Mokrzyński: Zarys organizacji pracy. Lw. — W-wa, K.-A. 1925. Wł. Baliński: Zasady organizacji i budżetowania. W-wa, wyd. Zw.
Księgowych w Polsce 1937. P. Nordsieck: Grundlagen der Organisationslehre. Stuttg. 1934.
b) Samoorganizacja psychiczna
J. Payot: Kształcenie woli. W-wa, Bibl. dziel nauk., wyd. 8.
Ks. Cz. Oraczewski: Rozwój charakteru. W-wa 1916.
Dr. J. Lindworsky: Willensschule. Paderborn, Schöningh 1932, 4 Auflage.
Van Biervliet: Esquisse d'une éducation de l'attention. P. 1911.
P. M. Kerżencew: Organizuj samowo siebia! M.-L. Mołodaja Gwardia 1927, wyd. 5.
B. TECHNIKA PRACY UMYSŁOWEJ
1. Dzieła ogólne, traktujące m. inn. również o hig. i org. pracy umysł.
J. K. Szaniawski: Rady przyjacielskie młodemu czcicielowi nauk i filozofii. W-wa 1805 (pierwsze wyd.) i Lw., J. J. Piller 1823 (przedruk).
K. Brodziński: O powołaniu i obowiązkach młodzieży akademickiej. Rzecz czytana na publicznym posiedzeniu Królewskiego Uniwersytetu dn. 15 lipca 1826 r. T. VIII Pism. Poznań 1874.
L Fonck: Praca Naukowa itd. W-wa, Biblioteka dzieł chrześcijańskich, skład głów. u G, i W. 1910 (3wyd. oryginału niemieckiego p.t. „Wissenschaft!. Arbeiten. Beiträge z Methodik u, Praxis des akad, Studiums". Innsbruck 1926).
Dr Wł. Spasowski: Zasady samokształcenia. W-wa, M. A. 1923,
Ks. Cz. Oraczewski: Jak się uczyć? Metodyka pracy umysłowej. Lw. - W-wa, K.-A. 1924, wyd. 3.
Dr St. Rudniański: O umiejętnym wyzyskiwaniu własnego umysłu. „Wiedza i Życie", Nr 5, 1930 (przedruk w „Kalendarzu Nau-czyciejskim" z r. 1931).
— Zagadnienie racjonalizacji pracy umysłowej na Zachodzie i w Z.S.R.R. W-wa, skł. gł. w Warsz. Spółdzielni Księg. 1936.
B. Weitsch: Technika pracy umysł. W-wa, Bibl. Zespołu Samokształcenia Spółdz., t. 1, Wyd. Związku Młodz. Spółdz. 1938 wyd. 2.
E. Dimnet: Sztuka myślenia. W-wa, Bibl. Wiedzy, t. 22. Trzaska, Evert i Michalski. Wyd. 2.
Nauka Polska. Rocznik wyd. przez Instytut popierania pracy nauk.
im. J. Mianowskiego w W-wie. K. Kaufmann u. U. J. Kruse: Der Kopfarbeiter. Buchenbach-Baden,
Felsenverlag 1921 (przekł. ros. pt. „Rabotnik umstwiennowo
truda" M., Woprosy truda 1925). Prof. Fr. Kuntze: Die Technik der geistigen Arbeit. Heidelberg,
C. Winter 1923. 4 Aufl. (przekł. ros. pt. „Technika umstw.
truda". Charkow 1930).
Q. Grossmann: Sich selbst rationalisieren. Stuttg., Verl. f. Wirtschaft u. Verkehr 1934, 11 Aufl.
H. Kliemann: Werkzeug u. Technik des Kopfarbeiters. Stu'ttg , 1934. 2 Aufl.
E. Weitsch, Fr. Angermann i inni. Technik der geist. Arbeit. Brl, Bott 1934.
Pro!. J. E. Heyde: Technik des wissenschaftlichen Arbeitens (b. wartościowa bibliografia higieny, organizacji i techniki pracy umysłowej). Brl., Junker u. Dünnhaupt 1935. 5 Aufl.
Dr P. Chavigny: Organisation du travail intellectuel. P., Delagrave 1930, 13-me mille.
G. W. Dearborn: How to Learn Easily. Boston, Little, Brown and
C0 1916. WF. Book: Leaning How to Study and Work Effectively. Bost, Ginn
and C0 1926. Prot. C. C. Crawford: The Technique of Study. Bost, Houghton Mifflin
C0 1928 (przekł. ros. pt. „Metodika umstw. truda". M.. R. P.,
1929, wyd. 2.
Rebelski: Azbuka umstw. truda. ML, Trud i Kniga 1930, wyd. 12. A. K. Lwów: Organizacja umstw. truda. M.-L. Giz. 1930. Doc. Popow: Org. i tiechn. nauczno-issliedowatielskoj raboty. M. Gosudarstwiejnnyj Uczebno-Pedagogiczeskij Institut 1933.
II. Dzieła specjalne
1. TECHNIKA CZYTANIA I NOTOWANIA M. Wiszniewski: Myśli o wykształceniu samego siebie. 1873. J. Jeleński: O samopomocy w kształceniu się. W-wa, 1873. K. Hoffmann: Książka i czytanie. W-wa, G. i W. 1902. W. M. Kozłowski: Co i jak czytać? W-wa, skł. gł. u G. i W. 1932 wyd. 6.
- Wybór książek. Co czytać i z czego się uczyć? W-wa, Mysi i Życie 1913.
S. Rudniański: Poradnik dla czytających książki. W-wa, Zw. Zaw. Prac. Kolej. Rz. P. 1921. .
- Samokształcenie pracownika księgarskiego. W-wa, Bibl. Księgarza, t. 1. Zw. Zaw. Prac. Księgarskich w Polsce 1938.
M. Langerowa: Uwagi wstępne do wskazówek metod, dla samouków. W-wa, I. O. K.
Dr M. Lipska-Librachowa: Nauki pedagogiczne. W-wa, I. O. K.
H. Bolesławski: Pamiętnik czytelnika. Zeszyt do notatek o przeczytanych książkach. Łódź, Z. Manitius 1922.
Z. Dębicki: Książka i człowiek. W-wa — Kr., G. i W. 1923, wyd. 2.
G. L. Anderson: Ciche czytanie w świetle badań psycholog, i pedag. W-wa, B. D. P., N. K. 1932.
Wi. Baliński: Metody porządkowania i przechowywania papierów w biurze i domu. W-wa, Liga Pracy 1933.
— (red.): Organizacja i technika pracy biurowej (praca zbiór.;. W-wa, Instytut Naukowej Organizacji i Kierownictwa 1938.
H. Dobrowolska: Grafika książki a czytanie. W-wa, Sekcja badania czytelnictwa. Zw. Bibliotekarzy Polskich, skł. gł. w N. K. 1934.
— Technika czytania a czytelnictwo. W-wa, skł. gł. w Poradni Bibliotecznej Zw. Bibl. Polsk. 1938.
J. Skarzyńska: Jak czytać książki i gazety. W-wa, I. O. D. 1934.
J. Dąbrowska i J. Skarzyńska: Praca z książką naukową, mapą, ti-blicą statyst, wykresem. W-wa, I. O. D. 1936.
Książka w pracy oświatowe] (praca zbiór.). W-wa, skł. gł. w Poradni Bibl. Zw. Bibl. Polsk. 1935.
Pro!. J. St. Bystroń: Człowiek i książka. W-wa, Rój 1935, wyd. 2. Proi. J. Muszkowski: Życie książki. W-wa, N. K. 1936.
Przewodnik świetlicowy, t. IV: Żywe i drukowane słowo. W-wa. skł
gł. M. A. i Dom Książk. Polsk. 1936. Prof. H. Radlińska: Książka wśród ludzi. Lw., Państw. Wyd. Książ.
Szkoln. 1938, wyd. 3.
A. Schopenhauer: Parerga u. Paralipomena, Kap. XXIV.
E. Faguet: L'art de lire. P., Collection des Muses, Hachette 192*4. 32 mille.
M. Guerguy: L'art et la maniere de classer ses notes, P. 1926. E. B. Huey: The History and Pedagogy of Reading. New York, The Macmillian Company.
B. Niewski: Kak nachodit' nużnuju knigu i kak s niej rabotat'? M.-L .
Giz. 1928, wyd. 4.
Liadow. Kak rabotat' z knigoj? (praca zbiór.). M. 1930, wyd. 6. B. Neyman: Metodika raboty s knigoj, M.-L., Giz. 1930, wyd. 2. K. Malin: Kak rabotat' s knigoj? N. Nowgorod. Ogiz. 1931, wyd: 2.
2. TECHNIKA SŁUCHANIA I PRACY W ZESPOŁACH SAMOKSZTAŁCENIOWYCH
T. Malinowski, T. Regulski i W. Sosiński: Przewodnik świetlicowy, t. I (Świetlica. Zadania, metody, formy pracy — ob.również t. IV). W-wa 1932.
A. Mickiewicz: Pisma, t. XVI (Rozmowy z Mickiewiczem). W-wa. wyd. Sejmowe, nakł. Skarbu Rzplitej Polsk. 1933.
Prol. dr Wl. Witwicki: Co to jest dyskusja i jak ją trzeba prowadzić? Lw., Lwowsk. Biblioteczka Pedag. 1938, wyd. 2.
Eckermann: Gespräche mit Goethe (różne wyd., przekłady na szereg języków).
P. Mille: Le bel art d'apprendre. P., Coll. d. Mus., Hachette 1926. 7 mille.
A. Pietrow: Kak słuszaf dokład? M.-L., Giz. 1928.
3. TECHNIKA UCZENIA SIĘ NA PAMIĘĆ
Ks. Nuckowski: O uczeniu się na pamięć. Chyrów 1910.
W. W. Atkinson: Kształcenie pamięci. Lw., Bibl. wiedzy ogólnej, Kultura i sztuka, wyd. 3.
Prol. Nieczajew: Pamięć i jej kształcenie, W-wa, Dom Ks. Polsk. 1933. U. J. Kruse: Gedächtnisschule. Buchenbach-Baden, Felsenverlag 1920.
Prol. E. Meumann: Ökonomie u. Technik des Gedächtnisses. Lpz. Klinkhardt 1920, 5 Aufl. (istnieje przekł. polsk. tego dzieła podstawowego).
A. L. Mullen Das Gedächtnis. Stuttg., Fr. 1925, 15 Aufl. — Prakt. Gedächtnispflege. Stuttg., Fr. 1921. 21 tysiąc.
Van Biervliet: Esquisse d'une éducation de la mémoire, P.
W. Ekzempliarski: Psichołogia i pedagogika pamiati. M., R. P. 1930.
N. Rybników: Pamiat', jejo psychologia i pedagogika. M.-L., Giz. 1930
4. METODYKA PRACY TWÖRCZEJ
a) Psychologia twórczości intelektualnej
a1) Podstawy teoretyczne
Prol. J. Nusbaum-Hilarowicz: Uczeni i uczniowie. Lw., H. Altenberg 1910.
J. Tur: Nauka i uczony. W-wa, G. i W. 1917.
A. Cygelstrejch: O powstawaniu koncepcji. (Odb. z „Przegl. Filoz."i.
J. Dewey: Jak myślimy? Lw. — W-wa, Bibl. Przekł. Dzieł Ped.. K.-A.
P. Plaut: Die Psychologie der produktiven Persönlichkeit (praca oparta w znacznej mierze na wynikach ankiety, przeprowadzonej przez autora wśród uczonych, literatów i artystów niemieckich). Stuttg., Enke 1929.
K. Duncker: Zur Psychologie des produktiven Denkens. Brl., Springer 1935.
Th.Ribot: Essai sur l'imagination créatrice. P. 1900.
H. Poincaré: L'invention mathématique (Revue générale des Sciences). P. 1908.
Fr. Paulhan: Psychologie de l'invention. P. 1923.
A. Cim: Le travail intellectuel (metody pracy rozmaitych pisarzy).
P., Ale. 1924.
J. Picard: Essai sur les conditions positives de l'invetion dans les sciences. P., Aie. 1928.
— Essai sur la logique de l'invention dans les sciences. P., Aie. 1928.
b"1) Życiorysy wybitnych uczonych
B. Franklin: Pamiętniki. W-wa, 1871.
S. Majmon: Autobiografia. W-wa, 1913.
J. St. Mili: Autobiografia. W-wa, N. K. 1931.
K. Darwin: Życie (autobiografia) i wybór listów. W-wa 1891.
Prot. J. Dembowski: Karol Darwin. W-wa, N. K. 1936.
O. Gaupp: H. Spencer. W-wa, wyd. „Przegl. Filoz.".
Prof. J Nusbaum-Hilarowicz: Pamiętniki przyrodnika (autobiografia) L.W., H. Altenberg. '
Ewa Curie: Maria Curie. W-wa, J. Przeworski 1938 Prof. K Krzeczkowski: Zarys życia i pracy Ludwika Krzywickiego (w pracy zbiór. pt. „Ludwik Krzywicki"). W-wa, Inst. Gosp. opoł. 1938.
Nauka Polska (autobiografia) prof, prof, A. B. Dobrowolskiego Bujaka i inn.).
W. Ostwald: Die grOSSen Menschen (przekł. franc, pt. „Les grands hommes", P., Alcan 1912).
b) Technika głównych odmian pracy twórczej '
ai) Umiejętność wygłaszania referatów i odczytów
W. M. Kozłowski: Odczyt jako środek dydaktyczny (zesz. 8 Wy-chowania w domu i w szkole"). W-wa, 1910.
C K. Rytel: Odczyty i pogadanki popularne (organizacja i metodyka). W-wa, Księg. Polsk. T-wa Polsk. Macierzy Szk. 1922
M. Br. Godecki: Odczyty popularne dla dorosłych. W-wa, I. O. D.
A. Niesiolowski: Jak przygotowywać i wygłaszać wykłady? Pozn
Polsk. Liga Przeciwalkoh. 1927.
E. Dawid: Referentenführer. Brl., Vorwärst 1919, 5 Aufl. Fr. Brather: Freie Vorträge lebendig gestalten. Bad Homburg, Blaui
Siemenstreiche, Heft 17, 1938.
A. Pietrow: Lektor i auditoria. M., Nowaja Moskwa 1924. - Kak rabotaf nad dokładom? M.-L., Giz. 1929, wyd. 3.
. b1) Sztuka pisarska i technika wykończenia dzieła
E. Dąbrowski: Wskazówki dla piszących prace z dziedziny nau)r handlowych. W-wa, S. G. H. 1937.
A. Schopenhauer: über Schriftstellerei u. stil. Lpz., Inselverlag.
B. Christiansen: Die Kunst des Schreibens. Münch., Felsenverlag
1934, 9 Aufl.
A. Albalat: L'art d écrire. P., Armand Collin 1934, 29 mille (przekł. ros. pt. „Iskusstwo pisatielia". Petrograd, Siejatiel 1924).

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.