Teatr alternatywny scharakteryzowany zostaje w tej książce jako hybryda form, konwencji, sposobów organizacji pracy oraz rodzajów widowiska teatralnego. Pozwala to ukazać inspirację tradycjami różnych kultur, wieloznaczność tego nurtu jako obiegu artystycznego, czy fenomenu społecznego. Analizie tej przyświecają: koncepcja transkulturowości Welscha i neotrybalizmu Maffesolego. Spektakle realizowane w tym nurcie charakteryzować można przy użyciu wieloznacznego terminuperformance, którego rozległe konotacje leżą u podstaw teorii widowisk Schechnera. W mojej pracy polskim odpowiednikiem tego terminu jest widowisko, zgodnie z najpowszechniejszym sposobem tłumaczenia, choć nie oddaje ono w pełni zawartych w słowie performance znaczeń. Opisując realizacje hybrydycznych form teatralnych, wskazuję na przemiany takich elementów spektaklu, jak przestrzeń, czas teatralny, formy aktorstwa, konstrukcja przebiegu widowiska.W większości są one spadkiem po eksperymentach lat 60. i 70. lub konsekwencją estetyki teatralnej, która się wówczas narodziła.
ze wstępu