Książka poświęcona jest zagadnieniu świadomości językowej nauczyciela, w ujęciu ekologicznym. Podczas gdy pierwsze z pojęć jest dość znane w metodyce nauczania języków obcych, budząc zainteresowane edukatorów i naukowców od około 40 lat, o tyle ekokolingwistyka, mimo swych wczesnych korzeni, nadal pozostaje na marginesie zainteresowań naukowych, zwłaszcza w Polsce. Za wypadkową tych dwóch obszarów badawczych można uznać lingwistykę edukacyjną lub tzw. ekopedagogikę języka obcego, które nadal pozostają w stanie formacyjnym. Poniższe przedsięwzięcie można uznać jako przyczynek w obszarze wyznaczonym przez te wyłaniające się dyscypliny naukowe.Przedstawione badanie prezentuje wykorzystanie procesu refleksji na temat natury języka w kształceniu przyszłych adeptów do zawodu nauczyciela języków obcych jako sposobu zwiększania świadomości językowej, który zdaniem aktora prowadzi do rozwoju tzw. politycznego poziomu autonomii językowej nauczyciela, pozwalającego mu bardziej spełniać rolę transformacyjnego ekopedagoga-intelektualisty, niż bezrefleksyjnego rzemieślnika wyposażającego ucznia w sprawności językowe wymuszane przez skomercjalizowaną edukację.