Tape Five to międzynarodowy projekt z korzeniami w niemieckim Essen, którego pomysłodawcą, liderem i mózgiem jest producent Martin Strathausen. Początki jej działalności sięgają 1999 roku, kiedy powstał popularny kawałek "Avenue du Gare". Nagrany niejako przy okazji, dla przyjemności, przeleżał na półce cztery lata. Wydany w 2006 roku debiutancki album "Swingfood Mood" spodobał się publiczności w Europie, USA oraz Azji. Inspirując się muzyką Quincy'ego Jonesa, Henry'ego Manciniego oraz Duke'a Ellingtona Tape Five stworzyli wybuchową mieszankę latynoskich rytmów i współczesnego, elektronicznego grania. Twórczość formacji to mieszanka retro, swingu, bossa novy, latino, lounge, nu-jazzu oraz jazzu. Grupa ma na koncie trzy albumy, a ich utwory trafiły na niezliczoną (szacuje się, że jest ich niespełna 200) ilość składanek, między innymi "Cafe del Mar", "Campari Lounge", "Cigar Lounge" czy "Future Jazz".
Martin Strathausen zaprasza do Tape Five muzyków z całego świata (m.in. z Londynu, Kalifornii, Syberii oraz Rio de Janeiro). Uczestnicy projektu mają na koncie współpracę z tak słynnymi wykonawcami jak Barry White, Lionel Richie, Brecker Brothers, Ace of Base, Klaus Doldinger, Edwin Hawkins, Django Reinhardt jr., Marty Pellow, Nils Landgren, The Flying Pickets, US3, Karl Frierson, Anette Louisan, Dr. Alban, John C. Marshall (gitarzysta zespołu Raya Charlesa), Sascha czy Clueso. Większość z nich związanych jest z Uniwersytetem Folkwang w Essen w Niemczech. Koncertowy skład Tape Five występuje w różnych konfiguracjach, jako10-osobowy big band, "jazzowy" kwintet lub trio z DJ-em.
Trzeci album Tape Five "Tonight Josephine" to kolejna podróż do lat dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku. Płytę wypełniły electro-swingowe kompozycje w stylu retro z dialogami klarnetu i trąbki, inspirowane twórczością Louisa Armstronga, Gene'a Krupy, Josephine Baker i Benny Goodmana oraz muzyką złotej ery filmu. Już sam tytuł albumu wskazuje, że punktem odniesienia jest legendarna tancerka i wokalistka Josephine Baker.
Pierwszą połowę płyty wypełniły stylowe i wyrafinowane w nastroju, electro-swingowe utwory zaśpiewane przez utalentowanych wokalistów: Brendę Boykin, Iaina Mackenzie, Henrika Wagnera oraz Yuliet Topaz, m.in. chwytliwy "Dixie Biscuit", "Bad Boy Good Man" i "Madame Coquette" oraz "Flapper Girls" - doskonała parafraza muzyki lat 20-tych. "Pousse l'Amour" swój tytuł zawdzięcza nazwie jednego z cocktaili!
Druga część płyty utrzymana jest w bardziej współczesnej stylistyce, jak choćby ciekawy remiks breakbeatowego przeboju "The Smurf" z lat 80-tych, utrzymany w stylu bigbandowego funku, zaśpiewany przez Iaina Mackenzie (według BBC "najznakomitszego jazzowego wokalistę naszych czasów") lounge'owo-jazzowy "The Sky Is Not The Limit", oraz finałowe "Alcazar" z hipnotycznym, bałkańskim brzmieniem klarnetu.
Taka jest właśnie "Tonight Josephine!"
