W 1757 roku miasto zajęły wojska szwedzkie w czasie wojny siedmioletniej. Spowodowało to przestój w produkcji. W związku z czym Giese wydzierżawił manufakturę 11 sierpnia 1766 roku Johannowi Eberhardowi Ludwigowi Ehrenreich, dentyście króla szwedzkiego Fryderyka I oraz założyciela manufaktury w Marieberg. Do transakcji doszło w Sztokholmie. Ehrenreich otrzymał dzierżawę na 10 lat.

W początkach lata 1767 roku do Stralsundu przybyło wraz z rodzinami około 40 specjalistów od wyrobu ceramiki. Wcześniej zatrudnieni byli w manufakturach w Marieberg oraz Rörstrand. Ehrenreich dzięki temu wsparciu mógł wznowić produkcję. Na przełomie lat 60 i 70 XVIII wieku ze względu na trudności w sprzedaży swoich towarów, postanowiono zacząć zbyt na gdańskim Targu Dominikańskim. 12 grudnia 1770 roku doszło do eksplozji składów prochu szwedzkiej armii. W wyniku czego zniszczeniu uległa również stralsundzka manufaktura. Ehrenreich wyemigrował na wschód, gdzie zmarł w roku 1803. Giese postanowił przywrócić funkcjonowanie zakładu. Udało mu się znowu zatrudnić rzeszę pracowników na przełomie roku 1771/72. Głównym zarządcą produkcji został garncarz Carl Friedrich Bahlcke. W roku 1780 zmarł Giese, a w roku 1785 od jego spadkobierców manufakturę nabył Adam Philipp Carl. Starał się on przywrócić dawny rozmach produkcji. Wobec jednak trudności musiał poddać się. W maju 1788 roku rozpoczęto procedurę upadłościową, a w kwietniu 1792 roku majątek zakładu został rozsprzedany.

Źródło: C. Schulz-Berlekamp, Stralsund, [w:] Fayencen aus dem Ostseraum. Keramische Kostbarkeiten des Rokoko, red. H. Guratzsch, C. Kanowski, München, 2003, s. 193-203.