L I K W I D A C J A KOLEKCJI
======================================
BARDZO STARY (XVII/XVIII wiek !!!)- RRR - CYNOWY TALERZ-
CIEKAWY MOTYW.
PIĘKNE RĘCZNE WYKONANIE ! ! !
Talerz płytki.Kołnierz wąski.Na obrzeżu wzmocniony
pogrubioną wargą.Zewnętrzne lustro talerza-grawerowane
punkowe (ręczne).
=================================
Awers – w części centralnej Herb szlachecki.
W środku-na Tarczy Herbowej-jest Znak Herbowy -GODŁO -
ORZEŁ (polski??) ukoronowany.Duże prawdopodobieństwo,że
jest to Herb polski lub saksoński.
Nad nią Korona Rangowa i Hełm .Powyżej Zawój i Klejnot oraz
ozdobne skrzydła.Po bokach Trzymacze herbu-dwa Pegazy
oparte na Postumencie (alegoria kwiatu ).Obok dwa
stylizowane wici roślinne i liści akantu.
Poniżej Dewiza o treści "IN FIDE CONSTANS"
Napis łaciński w wolnym przekładzie "W WIERZE STAŁY" "
Litery w napisie dłutowane ręcznie i wyrównywane pilnikami.
Rewers-gładki.Posiada zawieszkę.Precyzyjne,ręczne odlewanie
oraz widać ręczne etapy obróbki.(wyrównywanie wgłębień,
gładzenie i uzupełnianie ubytków).
Podobne talerze produkowano w Europie Zachodniej -również
w wieku XVI
Foto -zdjęcie z oryginału.
Bardzo ładny stan zachowania . Ślady użytkowania -
do wyczyszczenia, a właściwie wypolerowania .
Poza tym - stan bardzo dobry jak na te lata. (ślad wgniecenia w
górnej części).
HISTORIA-dla pasjonatów:
KONWISARSTWO
rzemiosło wyspecjalizowane w obróbce cyny i wyrobie wszelkiego rodzaju przedmiotów z tego metalu. Należały do nich przede wszystkim naczynia codziennego użytku (talerze, misy, dzbany, kufle i kubki), a także ozdobne wilkomy, lawaterze, świeczniki, t
Najczęściej stosowano metodę :
odlewania w odpowiednio przygotowanych formach negatywowych,
niektóre przedmioty wykuwano z blachy cynowej,
bardziej złożone formy składano z części i lutowano.
Gotowe wyroby grawerowano, cyzelowano, powlekano innymi metalami (zwłaszcza szlachetnymi) lub barwnym lakierem. W XVII w. stosowano technikę łączenia cyny z miedzią i mosiądzem. Cechy konwisarzy istniały w Europie od XIII w., osiągając duże znaczenie w Niemczech, Francji i Niderlandach.
W Polsce do ważniejszych ośrodków konwisarstwa należały Kraków, Gdańsk, Toruń i Wrocław.
Cyna - to pierwiastek chemiczny z symbolem chemicznym Sn ( Latin Stannum) i numerem porządkowym 50
Błyszczący i bardzo miękki srebrno-biały metal . Cyna tworzy odmiany alotropowe. W warunkach standardowych występuje w odmianie β , zwanej cyną białą, trwałej powyżej 13,2 °C. Odmiana ta ma sieć krystaliczną w układzie tetragonalnym, o gęstości 7,3 g/cm³. W niższej temperaturze przechodzi w odmianę regularną α o gęstości 5,85 g/cm³. Zmiana gęstości jest równoznaczna ze zmianą objętości, co powoduje, że cyna rozpada się, tworząc szary proszek zwany cyną szarą. Zjawisko to nazywane jest zarazą cynową. Czysta cyna biała jest ciągliwa i kowalna, odporna na korozję.
Najczęściej spotykane minerały zawierające cynę to tlenek – kasyteryt (SnO2 , 78,8% Sn) i siarczek – stannin (Cu2FeSnS4, 27,6% Sn). Cyna występuje w przyrodzie w ilości 0,004% wagowo. Największe złoża cyny mieszczą się w Indonezji, Chinach, Tajlandii, Boliwii, Malezji, Rosji, Brazylii, Birmie i Australii.
Ze względu na dostępność, niską temperaturę topnienia, łatwość odlewania, dobre własności mechaniczne a także niską cenę cyny, przedmioty cynowe były niegdyś bardzo popularne od wczesnego średniowiecza; największy rozkwit przedmiotów z cyny nastąpił pomiędzy XIV i XVI w.
Cyny używa się do pokrywania innych metali cienką warstwą antykorozyjną. Proces cynowania stosowany jest do zabezpieczania naczyń stalowych, stosowanych w przemyśle spożywczym, np. puszek do konserw oraz konwi na mleko.
Stop cyny i ołowiu ma niską temperaturę topnienia (np. przy 60% cyny jest to temperatura ok. 180 °C) i stosowany był w przemyśle i elektrotechnice jako lut do łączenia innych metali poprzez lutowanie. Po 1 lipca 2006 w związku z wycofywaniem w krajach Unii Europejskiej produktów zawierających ołów przechodzi się na lutowanie bezołowiowe, zastępując ołów niewielkim dodatkiem srebra, miedzi i bizmutu.
Stop cyny z dodatkiem antymonu używany był także jako stop drukarski do wyrobu czcionek.
Stopami cyny i miedzi są brąz cynowy oraz spiż (zawierający także cynk i ołów), używany do odlewania dzwonów.
Stopy cyny – stopy, w których cyna jest głównym składnikiem stopowym. Najczęściej stosowanymi są stopy cyny z ołowiem, miedzią i antymonem.
Stopy cyny stosowane są jako spoiwa do lutowania. Ze względu na wysoką ciągliwość stopy cyny używane są do wytwarzania folii. Stopy cyny charakteryzują się dobrą lejnością. Używa się ich do wykonywania mało obciążonych odlewów, w tym odlewanych ciśnieniowo.
stopy cyny do obróbki plastycznej - C97 (SnSb2.5) i C83 (SnPb13Sb)
stop odlewniczy - C70 (SnSb15Pb10Cu4)
stop spawalniczy - C66 (SnSb37Pb10Cu6)
