Rok wydania 1922, stron 237 i 16 ilustracji, żadnych zabrudzeń.

Książka nie wymaga żadnej naprawy.

Tadeusz Chrostowski urodził się w Kamionce na terenie współczesnego województwa podlaskiego. Był studentem wydziału matematyczno fizycznego Uniwersytetu Moskiewskiego. Studia nie ukończył ponieważ za swoją działalność rewolucyjną został aresztowany i zesłany na trzy lata na Syberię. Po odbyciu kary brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej jako oficer armii rosyjskiej i dowódca kampanii na froncie w Mandżurii. W 1907 roku powrócił do kraju, gdzie rozpoczął przygotowania do wyprawy na kontynent południowoamerykański. W jego planach było osiedlenie się w Paranie w Brazylii i założenie pasiek oraz sprzedaż miodu, co miało dać mu utrzymanie.

I wyprawa amerykańska[edytuj]

W roku 1910 popłynął do Brazylii i zamieszkał na pustkowiu, nad rzeką Iguaçu. Swoje plany zrealizował, lecz nie przyniosły mu one oczekiwanych funduszy a w dodatku praca przy pasiekach i poletkach zabierała mu czas, który chciał spożytkować na przeprowadzanie badań i kolekcjonowaniu okazów przyrodniczych. Zlikwidował gospodarstwo i wyruszył na trzymiesięczną wędrówkę po obszarze dorzecza rzeki Iguaçu.

II wyprawa amerykańska[edytuj]

W 1911 roku powrócił do kraju, gdzie starał się o fundusze na prawdziwą wyprawę badawczą do Brazylii. Udało mu się znaleźć poparcie u bawarskiego profesora Karla Hellnayra, który przez wstawiennictwo załatwił mu fundusze z Akademii monachijskiej.
W roku 1913 Tadeusz Chrostowski ponownie wyjechał do Ameryki Południowej, gdzie zatrzymał się u polskiego osadnika pod Kurytybą. Tam rozpoczął systematyczne badania ornitologiczne, na terenach pomiędzy ujściem Iguaçu a rzeką Parana oraz w lasach nad Rio Negro.

W roku 1915, na wieść o wybuchu I wojny światowej powrócił do kraju i został wcielony do armii rosyjskiej. Przez pewien czas pracował w Petersburgu w Muzeum Zoologicznym Rosyjskiej Akademii Umiejętności, a pod koniec roku 1918 osiadł w Polsce. W 1921 roku rozpoczął pracę w Państwowym Muzeum Zoologicznym w Warszawie.

III wyprawa amerykańska[edytuj]

W roku 1921 po raz trzeci wyjechał do Ameryki Południowej, za sprawą funduszy z instytucji państwowych, w towarzystwie Tadeusza Jaczewskiego i Stanisława Boreckiego. Trasa jego podróży miała obejmować Marechal Malet, Guarapuana, górny bieg rzeki Ivai i jej ujście do rzeki Parana, Foz, Iguaçu i ponownie Guarapuava. W trakcie tej wyprawy w kwietniu 1923 roku Tadeusz Chrostowski zmarł na malarię (Chrostowski miał słabe serce, bał się przyjmować chininę). Został pochowany w przydrożnym cmentarzyku, w miejscowości