TACYT PUBLIUSZ

ROCZNIKI

Wyd.Kasa im.Mianowskiego, 1930.

Format 23,5x16 cm, stron 345, okładka płócienna (oryginalna okładka naklejona na okładkę introligatorską). Przekład Władysława Okęckiego.

Stan dobry.

Spis treści:

- Przedmowa tłumacza

- Roczniki

- Omyłki w druku

Z wikipedii:

Główne jednak dzieła Tacyta stanowią (nie zachowane w całości) Dzieje ("Historiae") i Roczniki – od śmierci boskiego Augusta ("Annales – ab excessu divi Augusti"). W pierwszym opisywał w 14 księgach okres historii Rzymu od Galby do Domicjana (69-96 n.e.). W drugim, obejmującym 16 ksiąg – dzieje dawniejsze, od panowania Tyberiusza do rządów Nerona (14-68 n.e.). Starał się w swych pracach o obiektywizm; pisał według zasady sine ira et studio (bez gniewu i stronniczości), umiejętnie korzystając z dostępnych źródeł. Mimo to, opisując konflikty cesarzy z senatem, opowiadał się wyraźnie po stronie tego ostatniego. Na pierwszym planie stawiał cnotę (virtus), wyznając pogląd, iż od wartości moralnej ludzi i ich postępków zależy bieg dziejów. Za historycznie uwarunkowane uznawał głębsze zjawiska dziejowe, takie jak przejście od republiki do cesarstwa (pryncypatu).

„Znakomite charakterystyki postaci, dojrzałość sądu, zwięzłość stylu uczyniły z pism historycznych Tacyta arcydzieła literatury światowej”^[1]. W opinii prof. K. Kumanieckiego, „dzięki talentowi pisarskiemu, wnikliwości psychologicznej i trafności sądu jest Tacyt jednym z najwybitniejszych, jeśli nie najwybitniejszym historykiem rzymskim”

 
Istnieje możliwość odbioru książki w Antykwariacie Kwadryga przy ul. Wilczej 29A lok.25 w Warszawie.