Dzogczen Ponlop Rinpocze Nagłe Przebudzenie. Serce Mahamudry i Dzogczen
Instytut Marpy 2010
okładka twarda
286 stron, format: 21,3 x 15,2 cm
książka jest nowa

Opis:
W Nagłym przebudzeniu Dzogczen Ponlop Rinpocze przedstawia istotę dwóch wielkich tradycji praktyki: Mahamudry i Dzogczen. Mahamudra odnosi się do niewytworzonej i nieuwarunkowanej mądrości natury umysłu, będącej świetlistą, pustą i niezmienną naturą całej rzeczywistości. Dzogczen dotyczy pierwotnie świadomego umysłu – doskonałego w swym własnym stanie i posiadającego wszystkie właściwości oświecenia. Uważa się, że te dwa strumienie mądrości niosą wielkie błogosławieństwa i moc przeobrażenia. Warto zgłębić obie te tradycje nie tylko po to, by docenić bogactwo ich mądrości, ale również po to, by odkryć w wyjątkowości tych tradycji kierunki, które możemy obrać na ścieżce naszej własnej praktyki. Oferują one praktykującemu różnorodne podejścia do medytacji oraz szeroki wachlarz metod pozwalających rozpoznać własny zamęt i przekształcić go w mądrość. Bez instrukcji ukazujących, jak właściwie podążać tymi ścieżkami, ich moc może pozostać poza naszym zasięgiem. Klarowny i szczegółowy przewodnik po tej drodze autorstwa Dzogczena Ponlopa Rinpocze może stanowić objawienie dla tych, którzy chcą podążać omawianymi ścieżkami.

Nagłe przebudzenie rozpoczyna się wprowadzeniem na temat natury duchowej podróży. Dowiadujemy się, jak ślepa wiara, religia i kultura mają się do naszej ścieżki. Poznajemy buddyzm jako naukę o umyśle, w odróżnieniu od religii, oraz jako skarbnicę mądrości z zasady niezależnej od form kulturowych i dostępnej dla każdego. Dzogczen Rinpocze przypomina nam jednak o konieczności starannego przygotowania się na to, co nas czeka, jeśli chcemy trzymać się otrzymanych instrukcji. Naprawdę podążamy „całościową i doskonałą ścieżką” tylko wtedy, gdy sumiennie zgłębiamy i przemyśliwujemy nauki, odbywamy właściwy trening medytacyjny i rozbudzamy w swym sercu autentyczne oddanie. Z punktu widzenia tych tradycji oddanie i urzeczywistnienie są nierozerwalnie ze sobą związane. Początkowo jest to oddanie dla guru i linii przekazu, ale w ostatecznym rozrachunku przedmiotem oddania staje się nasze własne oświecone serce.

Jako praktykujący odkryjemy wkrótce, że nie wystarczy doskonała ścieżka. Potrzebujemy również doskonałego przewodnika, gdyż czyha na nas po drodze wiele pułapek i bezdroży, na których gubimy właściwe rozumienie przekazu. Wielka literatura wszystkich kultur obfituje w historie o tragikomicznych wysiłkach tych, którzy wyruszyli w poszukiwaniu transcendencji – w podróż prowadzącą do stanu charakteryzującego się mocą świadomości i nieskazitelną obecnością, stanu pełnego bezinteresownej miłości i współczucia. Wielcy nauczyciele zawsze ucieleśniali dotarcie do celu takiej podróży i powodowani dobrocią serca instruowali swych uczniów, jak pomyślnie zakończyć wędrówkę.

Ze zgłębiania kolejnych etapów ścieżki, gdy stopniowo przenikamy nasz zamęt coraz ostrzejszym i precyzyjniejszym umysłem, płynie wielki pożytek. Dzogczen Ponlop Rinpocze posługuje się klasyczną buddyjską logiką przedstawiającą stopniową ścieżkę w trzech etapach – podstawy, ścieżki i spełnienia. Na etapie podstawy wprowadzeni zostajemy w filozofię buddyjską oraz w zasady treningu umysłu poprzez praktyki zgłębiania nauk, kontemplacji i medytacji. Na etapie ścieżki dostajemy od guru instrukcje, w tym instrukcje wskazujące, które przekazują bezpośrednie doświadczenie przebudzenia oraz konkretne praktyki medytacji siamathy i wipasiany. Na etap spełnienia docieramy po pokonaniu dwóch pierwszych etapów. Dzogczen Ponlop Rinpocze przedstawia tę drogę z perspektywy jej spełnienia – stan oświecenia jest wówczas nieprzerwanie obecny, a każda chwila to jednakowa szansa na zatopienie się w stanie zmącenia albo na skok w przytomność. Z konwencjonalnego punktu widzenia taki skok jest zupełnym szaleństwem, natomiast z punktu widzenia mądrości Mahamudry i Dzogczen nawet zamęt nie zdoła zamaskować naszej całkowicie czystej i świadomej natury. Co to jest „nagłe przebudzenie”? Dzogczen Ponlop Rinpocze wskazuje na doświadczenie nagłego przebudzenia – stanu radosnego ożywienia i nieustraszoności, który ogarnia nas, kiedy uwalniamy się od zawiłości i ograniczeń lgnięcia do ego.

Odniesienia do tej całkowicie czystej i świadomej natury pojawiają się na kartach książki w różnorakich postaciach. We wstępie chcielibyśmy zwrócić uwagę na to, jak używany jest termin budda. Nie oznacza on historycznego Buddy Siakjamuniego, lecz jest synonimem oświeconego stanu jako takiego lub nieopisywalnych właściwości oświecenia. Na przykład, gdy Dzogczen Ponlop Rinpocze pisze o umyśle buddy albo o sercu buddy, wskazuje na najbardziej fundamentalną rzeczywistość umysłu, nieprzesłoniętą, w pełni świadomą esencję mądrości i współczucia. Umysł i serce nie są przeciwieństwami, jak to się czasem ujmuje w kulturze zachodniej. Umysł bowiem osadzony jest w sercu.

Szczegółowe opisy buddyjskiej ścieżki bywają bardzo techniczne, ale w tej książce tradycja Mahamudry i Dzogczen przedstawiona została w sposób przystępny, w odniesieniu do głównych zagadnień – pracy z ego i emocjami. Wiele tych nauk przekazano w formie metafor i przypowieści. Ogólnie rzecz biorąc, opisana tutaj ścieżka ma wymiar bardzo praktyczny i prowadzi do pełni człowieczeństwa. Jest wewnętrzną podróżą, która sprawia, że związek z rzeczywistym doświadczeniem przebudzonego serca staje się możliwy, i która rozbudza nieogarnioną świadomość tu i teraz.

Oby wszyscy ci, którzy zetknęli się z niniejszymi naukami, rozwinęli mądrość i współczucie równe mądrości i współczuciu wszystkich buddów. Oby wszystkie bez wyjątku istoty podążały całkowitą i doskonałą ścieżką prowadzącą do stanu buddy.

THE NALANDABODHI EDITORIAL COMMITTEE
Cindy Shelton, Anna-Brown Grisworld, Marg Cooke oraz Tim Lyons