„Szybowiec” to trzecia moneta kolekcjonerska z serii „Jak człowiek zdobywał przestworza”.

Mennica Polska, chcąc przybliżyć marzenia o zdobywaniu przestworzy i podziwianiu świata z lotu ptaka, postanowiła wyprodukować serię srebrnych monet kolekcjonerskich, upamiętniającą próby wzbicia się w powietrze na przestrzeni lat. Pierwsza moneta z tej serii ilustruje Ikara, mitologicznego prekursora lotu. Druga moneta przedstawia wynalazek braci Mongolfier – balon na ogrzewane powietrze. Kolejna moneta przedstawia szybowiec zaprojektowany przez Otto Lilienthala.

Monety w bardzo niskim nakładzie, do 6 000 sztuk, zostały wybite na krążku monetarnym próby Ag 925, stemplem lustrzanym.

Awers:
U góry, wzdłuż krawędzi – nazwa serii: HOW MAN CONQUERED THE SKIES (Jak człowiek zdobywał przestworza). W centralnej części monety – plan techniczny skrzydła samolotu Antonowa. Z jego prawej strony – wizerunek silnika z układem gwiaździstym tłoków. Z lewej – profil silnika samolotu akrobacyjnego, a nad nim unoszące się skrzydło ptaka. U góry, z lewej strony monety – wizerunek Królowej Elżbiety II oraz napis: ELIZABETH II. Z lewej strony – znak menniczy (m/w). Poniżej – napisy: NIUE ISLAND oraz 1 DOLLAR (nominał monety) i 2010 (rok emisji).

Rewers:
W centralnej części monety – stylizowany wizerunek szybowca. U dołu, z lewej strony – wizerunek konstruktora oraz podpis: OTTO LILIENTHAL. W tle linie ukazujące trajektorię lotu szybowca.

Projektant: Witold Nazarkiewicz

Otto Lilienthal (1[zasłonięte]848-18) był konstruktorem i oblatywaczem pierwszych szybowców. Pracom tym poświęcił 25 lat swojego życia. Wraz z bratem Gustawem w latach 1867-68 przeprowadzili wiele badań ze skrzydłowcami, na podstawie których doszli do wniosku, że tajemnicą dużej siły nośnej jest przesuwanie w powietrzu ukośnie nastawionych płaszczyzn. Wykonany lot ślizgowy latawca zaprojektowanego w kształcie ptaka utwierdził ich w przekonaniu, że lot z nieruchomymi skrzydłami jest możliwy. Otto dużo czasu poświecił na obserwację ptaków i badania prądów powietrznych. Następnie opublikował książkę pt. „Lot ptaków jako podstawa sztuki latania”, w której opisał swoje spostrzeżenia. W 1890 roku bracia Lilienthal zbudowali szybowiec o rozpiętości 11 metrów. Pierwsze odległości jakie uzyskiwał Otto na tym urządzeniu wynosiły 6-7 metrów, a po dodaniu usterzenia skacząc z wysokości 5 metrów przelatywał 25 metrów. W 1893 uzyskał patent na swój szybowiec, który miał kształt skrzydeł zbliżony do skrzydeł nietoperza, a jego szkielet był pokryty drewnianym płótnem. W środku płata znajdował się otwór dla pilota, który to sterował urządzeniem poprzez przenoszenie środka ciężkości aparatu wysuwając nogi do przodu, tyłu lub na boki. Maksymalna długość lotów dochodziła do 250-300 metrów. W 1896 roku rozpoczął budowę szybowca wyposażonego w stery, z ruchomymi końcami skrzydeł, które miały być poruszane małym silnikiem dwucylindrowym. Badania te przypłacił życiem. Dnia 9 sierpnia 1896 roku podczas lotu na wysokości kilkunastu metrów nieoczekiwany podmuch wiatru spowodował, że Otto spadł na ziemię.

Otto Lilienthal jest uważany za „ojca szybownictwa” ponieważ był pierwszym człowiekiem, który opanował w dużym stopniu lot szybowy. Prowadzone przez konstruktora liczne badania profili oraz wybór najkorzystniejszych kształtów, ułatwił pracę przyszłym lotnikom. Lilienthal opracował także metody przedstawiania charakterystyki profilu w postaci biegunowej, zwanej też krzywą Lilienthala. Metoda ta, po dziś dzień jest obowiązująca w pomiarach aerodynamicznych oraz przy projektowaniu szybowców, samolotów, śmigłowców i rakiet.