SZTUKA ROMAŃSKA PALLOTINUM 1950 ŚWIECHOWSKI UNIKAT

28-05-2014, 21:03
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 49.99 zł

Użytkownik inkastelacja

numer aukcji: 4253611092

Miejscowość Kraków

Koniec: 28-05-2014 20:10:22

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI - SZTUKA ROMAŃSKA

AUTOR -
Z. ŚWIECHOWSKI

WYDAWNICTWO, WYDANIE, NAKŁAD -
WYDAWNICTWO - PALLOTINUM, POZNAŃ 1950
WYDANIE - 1
NAKŁAD - 10000 EGZ.

STAN KSIĄŻKI -
DOBRY (NIERÓWNE BRZEGI KART, NIEPOROZCINANE KARTY) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).

RODZAJ OPRAWY -
ORYGINALNA, MIĘKKA

ILOŚĆ STRON, WYMIARY, WAGA -
ILOŚĆ STRON - 152
WYMIARY - 16 x 11,5 x 0,9 CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - 0,119 KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)

ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
ZAWIERA DUŻO ILUSTRACJI - 74

DARMOWA WYSYŁKA na terenie Polski niezależnie od ilości i wagi (przesyłka listem poleconym priorytetowym, ew. paczką priorytetową, jeśli łączna waga przekroczy 2kg), w przypadku wysyłki zagranicznej cena według cennika poczty polskiej.

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

„SZTUKĘ GOTYKU" poprzędza „SZTUKA ROMAŃSKA" w opracowa-1 niu tego samego autora. I Jest do nabycia we wszy-1 stkich księgarniach. CzyH ją znasz? Znajdziesz w I niej w sposób Jasny li orzystępny podane ogólne I zasady budownictwa, wy-1 tłumaczenie pojęcia styki I romańskiego w archltek-1 turze i rzeźbie, jego Unie I rozwojową w poszczegói - H nych krajach, z uwzględ- H nieniem zabytków sztuki I romańskiej w Polsce. Niewielkie te, lecz praw- I dziwie cenne książeczki I stanowią ważne i niemal I zupełnie u nas dotąd nie-1 znane pozycje wydawnl- H cze. Wprowadzają czytet-1 nika w zagadnienie pięk-1 na, sztuki i stylów, pozwą- H lają z większym zrozri- I mieniem spoglądać ni I otaczające go zabytki ' i I dzieła sztuki i bliżej ob- I cować z nimi. Całość uje.-1 ta stylem jasnym, pro- H stym, dla wszystkich zró-1 zumiałym, opatrzona na I końcu słowniczkiem wy- H razów technicznych oraz I nader bogatym, starannie I dobranym materiałem ilu- I stracyjnym.
(TEKST OKŁADKI "SZTUKI GOTYKU")

TRESC

Wstęp.......... 5
Architektura ........ 12
Francja........ 23
Anglia ........ 33
Flandria ....... 35
Niemcy.......- . 36
Hiszpania ....... 39
Włochy ....... 42
Polska ........ 46
Rzeźba ......- 55
Francja . . . '..... 55
Włochy ......... 60
Niemcy........ 61
Hiszpania ....... 63
Anglia......... 63
Polska ........ 64
Słowniczek wyrazów technicznych . . 67

ILUSTRACJE

ł. Strońsk, kościół. Tympanon.
3. Hildeshetm, kyściół Sw. Michała (model).
3. Tum pod Łęczycą, kolegiata. Głowica kolumny.
4. Arles, kościół Saint- Throphime. Portal zachodni. 9. Saint - Gilles, kościół. Fragment portalu zachodniego.
I. Cierniom - Ferrand, kościół Notre - Damę - du -
Port. Widok od północo-wschodu. 7. Clermont - Ferrand, kościół Notre - Damę - du -
Port. Nawa główna. 8 Saint - Nectaire (Puy - de - Dome), kościół. Widok
od poludnio - zachodu.
B. Tuluza, kościół Saint - Sernin. Widok od wschodu. 10 Tuluza, kościół Saint - Sernin. Nawa główna.
11. Perigueux, katedra Saint - Front. Wnętrze.
12. Poitiers, kościół Notre - Damę - la - Grandę. Fasada zachodnia. -
1S. Tournus, kościół Satnt - Philibert. Nawa główna.
14. Cluny, bazylika Saint - Pierre. Widok od strony prezbiterium.
15. Vezelay, kościół Sainte - Madeleine. Portal.
1B. Vezelay, kościół Salnte-Madeielne. Nawa główna.
17. Caen, kościół Sainte - Trlnite. Nawa główna.
18. Caen, kościół Saint - Etienne. Elewacja zachodnia.
19. Peierborough, katedra. Wnętrze.
20. Dur nam, katedra. Nawa główna. II. Tournai, katedra. Widok ogólny.
22. Gandawa, zamek hrabiów flandryjskich.
1.1 Wormacja, katedra. Widok od poludnio-wschodu.
14. Spira, katedra. Widok od strony wschodniej.
J5. Spira, katedra. Nawa główna.
16. Kolonia, kościół SS. Apostołów.
27. Faullnzella, ruina kościoła klasztornego. Nawa
główna.
2C. Hildesheim, kościół Sw. Michała. Nawa główna.
23. Kwedlinburg, katedra. Nawa główna. Widok na emporę.
33. Zamora, katedra. Fragment elewacji transeptu.
31. Santiago di ComposteJa, katedra. Wnętrze przed-» sionka porlalowego.
3::. Wenecja, kościół Sw. Marka. Fasada.
33- Monreale, katedra. Absyda wschodnia.
31. Piza, baptysterium, katedra i ,.krzywa wieża".
L5. Piza, katedra. Elewacja zachodnia.
3R. Mediolan, bazylika S. Ambrogio. Widok od strony zachodniej.
37. Florencja, kościół S. Miniato al Monte. Nawa gtówna.
3(1. Florencja, baptysterium.
33. Kraków, Wawel. Rotunda Sw. Feliksa 1 Adaukta (model).
40 Kraków, katedra. Krypta Sw. Leonarda.
41. Kraków, kościół Sw. Andrzeja. Elewacja zachodnia.
42. Strzelno, rotunda Sw. Prokopa. Widok od strony zachodniej.
4H. Sulejów, kościół pocysterski. Portal zachodni. 44 SUlejów, klasztor pocysterski. Kapitularz.
45. Avallon, kościół Saint - Lazare. Fragment archi-woliy portalu południowego.
46. Aulnay, kościół Saint - Pierre- Fragment archl-wolty.
47. Tuluza, kościół Saint - Sernin. Płaskorzeźba w prezbiterium: Chrystus.
48. Moissac, kościół Saint - pierre. Portal południowy.
49. Souillac, kościół. Fragment odrzwia portalowego: Prorok Izajasz.
50 Souillac, kościół. Słup przedzielający portal.
5i. Cluny, bazylika Saint - Pierre. Głowica kolumny.
5Ia. Cluny, bazylika Saint - Pierre. Głowica kolumny.
5i. Vezelay, kościół Salnte - Madeleine. Fragment głowicy: Szaleństwo.
53. Autun, katedra. Tympanon portalu zachodniego: Sąd ostateczny.
54. Autun, Muzeum Miejskie. Fragment nadproźa.
55. Chartres, katedra. Portale elewacji zachodniej. .i(i. Chartres, katedra. Fragment ościeży portalu zachodniego.
57. Chartres, katedra. Portal zachodni. Rzeźby ar-chiwolty: „Retoryka" 1 „Muzyka".
58. Modena, katedra. Relief z fasady południowej: Prawda zwycięża Kłamstwo.
59. Benedetto Anielami. Fragment ambony w Par-mie: Zdjęcie z krzyża.
60. Nicolo Pisano. Ambona baptysterium w Pizie.
61. Naumburg, katedra. Fragment lektorium: Pojmanie Chrystusa.
62. Naumburg, katedra. Fragment posągu Regelindy w chórze zachodnim.
63. Hildeshelm, katedra. Fragment drzwi brązowych z kościoła Sw. Michała.
04. Brunświk, lew brązowy Henryka Lwa.
65. Paderborn, Muzeum Diecezjalne. Madonna.
66. Liittich, Muzeum Archeologiczne. Madonna Dom Ruperta.
67. Mistrz Mateo, ościeże portalu katedry w Santiago di Composlela.
68. Gniezno, katedra. Fragment drzwi brązowych.
69. Suzelno, kościół Sw. Trójcy. Kolumna.
7d. Strzelno, kościół Sw. Trójcy. Fragment kolumny. 71. Strzelno, kościół Sw. Prokopa. Tympanon. T2. Wrocław, kościół Sw. Magdaleny. Portal.
73. Tum pod Łęczycą, kolegiata. Fragment tympa-nonu.
74. Trzebnica, kościół pocysterski. Fragment tympa-nonu: Król Dawid.

WSTĘP

Romański — znaczy: pochodzący z Rzymu. Słowo to, stworzone przez uczonych lingwistów, służyło do niedawna jedynie tylko dla określenia odrębności grupy języków wyrastających z wspólnego, łacin-skiego pnia. Dopiero ok. połowy XIX w. zaczęto używać takich zwrotów, jak: etyl romański, sztuka romańska. Przeniesienie pojęcia romańskości, czy też — jeśli ktoś woli — romanizmu, na dziedzinę sztuk plastycznych, architektury, rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego, nie należy do najszczęśliwszych nowości językowych, których lak wiele wprowadził wiek XIX. Przede wszystkim nasuwa ono myśl, że albo sztuka romańska pochodzi bezpośrednio ze sztuki
rcy niskiej, albo też jest wyłącznością ludów romańskich, tzn. posługujących się językiem pokrewnym starożytnej łacinie. Wnioski takie są jednakże mylne. Obok pierwiastków rzymskich występują w sztuce romańskiej także inne, a miejscem, gdzie do-flzła do najbujniejszego rozkwitu, są obok Włoch, Francji, Hiszpanii, również kraje germańskie, Niemcy i Anglia. Takie, jakie jest, zyskało sobie pojęcie romanizmu w zastosowaniu do sztuki pierwszych dwóch wieków drugiego 1000-Iecia naszej ery prawo obywatelstwa, poparte przeszło 100-letnią tradycją.
A teraz przejdźmy do przedmiotu samego. Sztuka ubiegłych epok historycznych tylko w pewnej mierze jest zrozumiała dla człowieka współczesnego. Dotyczy to zwłaszcza dzieł artystów najbardziej czasowo odległej epoki romańskiej. W metalu i kamieniu, w drzewie i kości słoniowej odbiły się wielorako wierzenia, obyczaje, tradycje krańcowo różne od naszych, całe mnóstwo mniej lub więcej uchwytnych czynników składających się Ha ducha czasu u schyłku pierwszego tysiąc-
lecia. Zbliżenie do twórczości tego okresu Karówno plastycznej, filozoficznej jak i poetyckiej wymaga uświadomienia sobie początku pierwszej kultury na naszym kontynencie po katastrofie świata antycznego.
Fale wędrówki ludów, zalewające w szeregu następujących po sobie inwazji terytorium dawnego cesarstwa rzymskiego, groziły, zdawało się, nieuchronnie pogrążeniem półwyspu europejskiego na długie być może tysiąclecia w odmętach pierwotnego barbarzyństwa. Ze zgrozą patrzyli na rozgrywające się wypadki przedstawiciele ginącej cywilizacji starożytnej. Siłą, która wbrew ich pesymistycznym przewidywaniom nie dopuściła do całkowitego zatracenia zdobytych w ciągu wieku doświadczeń cywilizacyjnych, było chrześcijaństwo. W hierarchii i aparacie kościelnym przetrwały okruchy wiedzy starożytnej i starożytnego piękna. Tylko działaniem zaczynu kultury antycznej da się wyjaśnić fenomen sztuki romańskiej, sztuki, której formy wykształtowują &ię gdzieś około roku 1000, a więc zaledwie kilkaset lat po chaosie wędrówki ludów. Jej pochód trium-
falny zapowiada jaskółka „Renesansu" karolińskiego. Karol Wielki, podejmując rzymską ideę cesarstwa uniwersalnego, dążył także do wskrzeszenia monumentalnej sztuki izymskiej. Modoin z Autun dal wyraz tym ambicjom monarchy w zachowanym keksa-metrze:
znów wraca dawny czas i obyczaje, wznowiony Rzym odradza się światu.
Nie wiedział jednak ani cesarz, ani jego palatyni, że ożywiając pozornie cesarstwo rzymskie, buduje zręby największych państw narodowych Europy. Podobnie w monumentalnych budowlach epoki karolińskiej, akwizgrańskiej kaplicy, resztkach pałaców, budowlach klasztornych — obok form dawnych są zalążki nowych, które rozwiną się dopiero w architekturze romańskiej. Nowe obok starego widać w posążku konnym wyobrażającym wielkiego władcę, gdzie za wzór postaci jeźdźca i rumaka posłużyły posagi imperatorów, lecz twarz i ubiór są inne, zaobserwowane z życia, frankońskie. Fantazja młodych ludów, kipiących nadmiarem sił żywotnych, każe nadawać starożytnemu
akantowi niespodziewane skręty na okładkach ewangeliarzy z kości słoniowej, zatamuje w zygzaki łuki dekoracyjnych arkad, znajduje radość w bogactwie szczegółów.
Nie sama tylko spuścizna Rzymu pogańskiego i Rzymu starochrześcijańskiego widziana przez pryzmat Renesansu karolińskiego leży u podstaw sztuki romańskiej. Z gmin chrześcijańskich bliskiego wsebodu — z Armenii, Cylicji, Kapadocji, Antiochii, z wielkiego centrum handlowego Aleksandrii napływają wędrowni mnisi. Przywożą, ze eoba ewangeliarze, na ich pięknych kartach pergaminowycb mienia się barwne pióra bajecznych ptaków, splatają członki walczących ze sobą bestii. Pawie gaszą pragnienie w fontannie, do której zbliża się smukła łania, w powietrzu wzlatują anioiy podobne do skrzydlatych demonów. Symbolika starych kultur Mezopotamii, Egiptu; perskiego państwa Sassanidów przesiąka na chłonną glebę na pół barbarzyńskiej Europy. Jedno-cześnie promieniuje przerafinowaua kultura Bizancjum. Znakomici budowniczowie bizantyńscy uczą trudnej szutki sklepiania,
mozaikarze układają na ścianach kościołów surowe, poważne postacie świętych i groźnego Chrystusa Pantakratora. Tysiące reliefów z kości słoniowej, wyobrażających cudowne Madonny bizantyńskie, stanowią wzór, na którym opierać się będę artyści całego średniowiecza.
Obok tego żyje niesamowita sztuka celtyckiej Irlandii, abstrakcyjny geometryczny ornament Skandynawii. Burzliwe podmuchy od stepów nadkaspijskich dorzucają niekiedy pierwiastki sztuki scytyjskiej, znanej T. ozdób złotych przedstawiających świetnie stylizowane walki zwierząt (1 #).
Jest więc sztuka romańska stopem pierwiastków najróżnorodniejszych: przypomnień prastarych kultur Wschodu, tradycji grecko-rzymskich, wpływów bizantyńskich, fantazji celtyckiej i skandynawskiej. Zależnie od kraju przybiera forma romańska odrębne cechy narodowe, które przewijać eię będą od tej chwili aż do czasów ostatnich, pozwalając odróżnić rzeźbę francuską od
niemieckiej, kapitel angielski od lombardz-kiego.
W epoce romańskiej Kościół jest nie tylko autorytetem moralnym, lecz także największą siłą cywilizacyjną. Dlatego też sztuka tego czasu jest nieomal wyłącznie sztuką kościelną.
Naczelne miejsce w porównaniu z innymi odgałęzieniami myśli plastycznej zajmuje architektura. Jej podporządkowane są w zupełności rzeźba i malarstwo.

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.