SZTUKA KONSERWACJI PÓŁWIECZE WARSZAWSKICH STUD.

20-03-2012, 13:42
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Cena kup teraz: 15 zł Aktualna cena: 1 zł

Użytkownik keszorg

numer aukcji: 2199896415

Miejscowość Rzeszów

Koniec: 21-03-2012 14:02:09

Dodatkowe informacje:
Stan: Używany

Michał Hilchen, Joanna Szpor, SZTUKA KONSERWACJI PÓŁWIECZE WARSZAWSKICH STUDIÓW KONSERWATORSKICH Wystawa na Zamku w Malborku 24 czerwca - 20 września 1997 rok, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum zamkowe w Malborku, Malbork 1997, format A4, strom 40, prawei 30 kolorowych ilustracji

Wśród rozlicznych specjalności służących ochronie dziedzictwa kulturowego, konserwacja dzieł sztuki to zadanie wymagające odpowiedniego zasobu umiejętności wykonawczych i szczególnego traktowania przedmiotu zabiegów. W odróżnieniu bowiem od znacznej części ponderabiliów tegoż dziedzictwa ze sztuką nie związanych, dzieła artystyczne zawierają w sobie element indywidualny i wyróżniający je, będący zapisem twórczego poznania, przeżycia oraz działania autora. Obecność w dziele owych trzech składników to dowód, że przechowuje ono cząstkę osobowości twórcy, która - nie ważne, czy znamy jego imię, czy nie - upomina się o traktowanie podmiotowe. Wynikające stąd implikacje zmuszają więc do specjalnego trybu postępowania konserwatorskiego. Niezależnie bowiem, jak wiekowe jest dzieło, dla wykonującego konserwację specjalisty musi zawsze aktualnym pozostać prawo autora do pełnego poszanowania efektów jego pracy, tak w zakresie integralności wszystkich jej elementów, jak i w odniesieniu do formy zrealizowania twórczych zamierzeń oraz osiągniętych wyników. Wymaga to od konserwatora wyjątkowej dyscypliny wewnętrznej, zdolnej żywiołowość własnego przeżycia twórczego poddać kontroli i refleksji intelektualnej, dla których wskazaniem i miarą będą wartości artystyczne dzieła innego twórcy. Jedynie tak pojmowana konserwacja może uchronić to dzieło przed utratą pierwotnych walorów estetycznych, a także przed wypreparowaniem czyniącym zeń tylko relikt przeszłości, mówiący jeszcze o czymś, lecz już niezdolny wzruszyć.

Pięćdziesięciolecie kształcenia konserwatorów dzieł sztuki w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie wpisane jest w historię działalności konserwatorskiej w Polsce. Dzisiaj - w sytuacji tworzenia nowych związków integrujących Europę refleksja sięga korzeni, z których myśl konserwatorska ochrony dziedzictwa narodowego rodziła się w wieku XIX wobec braku podmiotowości państwa polskiego i konieczności przetrwania polskości w ramach trzech zaborów. Ta historyczna rzeczywistość uzmysłowiła niezbędność ochrony polskiego dziedzictwa kulturowego przez powstające wówczas grona konserwatorów, towarzystwa opieki nad zabytkami przeszłości i towarzystwa krajoznawcze, mające w swych programach wpisaną także szeroko rozumianą ochronę zabytków. Właśnie świadomość przynależności do jednej kultury europejskiej pozwoliła na konkluzję zawartą w Biuletynie Ministerstwa Sztuki i Kultury z 1920 r.: „Zabytki - jako dzieła sztuki - wymagają w postępowaniu z nimi, prócz wiedzy fachowej, prócz wprawy i doświadczenia, także jeszcze specjalnego talentu : daru wyczuwania tych wszystkich subtelności, których ani opisać, ani w paragrafy ująć niepodobna. Problem konserwacji zabytków - to problem w większości wypadków na wskroś artystyczny. Nawet na to tylko, aby konserwować, nie wystarczy być człowiekiem wiedzącym, ale trzeba być umiejętnym artystą. Tylko taki potrafi w każdym wypadku znaleźć poza regułą swój stosunek obrońcy do walącego się w gruzy zabytku. Ministerstwo ... nie ma na celu podania ogółowi przepisów, jak daną rzecz wykonać należy, pragnie ... uświadomić ..., że zabytkami zajmować się mogą wyłącznie ludzie odpowiednio uzdolnieni i przygotowani, że wszelkie samowolne poczynania są karygodne i że ten, kto wbrew tej zasadzie postępuje, uszczupla lub kazi dorobek artystyczny przeszłości - najwierniejsze zwierciadło duszy i historii narodu." W tym kontekście straty dziedzictwa kulturowego podczas II wojny światowej uświadomiły, że bez właściwego szkolnictwa konserwatorów na poziomie wyższym trudno będzie zachować i utrwalić obraz narodowego dorobku przeszłości, który w programie odbudowy kraju stał się jednym z priorytetów. Powołanie studiów konserwatorskich w ASP w Krakowie i Warszawie oraz na UMK w Toruniu były procesem prawie równoległym. Ośrodki te stały się kuźnią kadr konserwatorskich, rozwoju myśli konserwatorskiej i dorobku wielu już pokoleń polskich konserwatorów, znacząco oddziałując na struktury i agendy powstałego Przedsiębiorstwa Konserwacji Zabytków (PKZ). Dzisiaj tworząc nowe podstawy ustrojowo-gospodarcze nie możemy zaprzepaścić dorobku specjalizacji znaczącej i zauważalnej w kulturze światowej. Częściowo ograniczeni dostępem do najnowszych zdobyczy rozwoju technik badawczych nie powinniśmy zapominać, że proces kształcenia konserwatora dzieł sztuki jest złożony i kosztowny, obejmujący bardzo szeroką wiedzę interdyscyplinarną, popartą umiejętnościami przynależnymi twórcom. Toteż studia w zakresie konserwacji realizuje się w bardzo złożonym sześcioletnim cyklu. Wydział Konserwacji iRestauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie naucza przyszłych konserwatorów w szerokim zakresie specjalizacji:
1. kształcenia ogólnoplastycznego (rysunek, malarstwo, rzeźba),
2. konserwacji i restauracji malarstwa sztalugowego i rzeźby polichromowanej,
3. konserwacji i restauracji oraz technik i technologii malarstwa ściennego,
4. technologii malarstwa sztalugowego i kopii,
5. konserwacji i restauracji starych druków i grafiki,
6. konserwacji i restauracji rzeźby kamiennej i elementów architektury,
7. konserwacji i restauracji tkaniny zabytkowej.
Wiedzę studentów poszerzają zajęcia prowadzone w Zakładzie Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych, Zakładzie Nauk Pomocniczych, Katedrze Nauk Historycznych (Teorii i Historii Sztuki) oraz Studium Języków Obcych. Spośród ogólnej liczby 207 profesorów i nauczycieli na kształt programów i jakość procesu dydaktycznego oddziaływały szczególnie osobowości twórcze profesorów B. Marconiego, E. Kokoszki, B. Lenarta, M. Porębskiego, K. Piwockiego, K. Dąbrowskiego, T. Tuszewskiego, A. Romana i J. Burszego. Studia ukończyło 444 absolwentów, w różny sposób związanych z szerokim tłem polskiego konserwatorstwa, jego ośrodkami, przedsiębiorstwami, muzeami, archiwami czy bibliotekami. Czy kontynuacja wysiłku poprzednich pokoleń zostanie utrzymana? Czy zostanie utrzymana powinność Państwa w dziele zachowania i przekazania dziedzictwa kultury przyszłym pokoleniom? Czy zatracimy ten ważny wątek w formowaniu planów Wspólnej Europy? Inicjując i organizując wystawę pt. Sztuka Konserwacji, pozostajemy przekonani, że właśnie na Zamku w Malborku, tym wspaniałym zabytku, stawianie takich pytań ma pełne uzasadnienie. Mamy nadzieję, że podczas obchodów pięćdziesięciolecia warszawskich studiów konserwatorskich, na konferencji w październiku 1997 roku w Warszawie, uzyskamy choć część odpowiedzi. Myślę też, że refleksje zwiedzających wystawę mogą być potwierdzeniem słuszności naszych wyborów lub krytycznym spojrzeniem na nasze dokonania, prezentowane tu w wyborze prac, obrazujących nasz proces kształcenia. Zapraszamy do twórczego udziału w dyskusji, a przede wszystkim do uczestnictwa w zachowaniu wartości w różny sposób ubogacających życie każdego z nas.

Zawartość:
Słowo wstępne JM Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie
Słowo wstępne Dyrektora Muzeum Zamkowego w Malborku
Wstęp Dziekan Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w warszawie prof. Andrzej Koss
ILUSTRACJE
WYDZIAŁ KONSERWACJI I RESTAURACJI DZIEŁ SZTUKI
KATEDRA KSZTAŁCENIA OGÓLNO-PLASTYCZNEGO
KATEDRA TECHNOLOGII MALARSTWA SZTALUGOWEGO i KOPII
KATEDRA KONSERWACJI I RESTAURACJI ORAZ TECHNIK I TECHNOLOGII MALARSTWA ŚCIENNEGO
KATEDRA KONSERWACJI I RESTAURACJI RZEŹBY KAMIENNEJ I ELEMENTÓW ARCHITEKTURY
ZAKŁAD BADAŃ SPECJALISTYCZNYCH I TECHNIK DOKUMENTACYNYCH
KATEDRA KONSERWACJI I RESTAURACJI MALARSTWA SZTALUGOWEGO I RZEŹBY POLICHROMOWANEJ
KATEDRA KONSERWACJI I RESTAURACJI TKANIN ZABYTKOWYCH
KATEDRA KONSERWACJI I RESTAURACJI STARYCH DRUKÓW I GRAFIKI
ZAKŁAD NAUK POMOCNICZYCH

Na skanie widok jednej ze stron